De Bevalling van: Simone

Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Simone loopt flink overtijd als de bevalling begint. En hoewel het vlot verloopt, neemt het allemaal toch nog een andere wending. Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Simone. 

Heel mijn zwangerschap voelde ik mij geweldig. Ik had veel energie en iedereen zei dat ik er goed uit zag. Echt, als ze mij in constante zwangerschap zouden kunnen houden zonder dat ik steeds kinderen krijg, teken ik ervoor! (Al weet ik dat dit niet voor elke mama zo is ;) ).

Op 11 januari 2017 was mijn uitgerekende datum. Er gebeurde erg weinig die dag. Hoewel ik mij had voorgenomen om echt niet ongeduldig te worden, werd ik dit vanaf deze dag toch. Elke ochtend keek mijn man mij hoopvol aan of ik die nacht niet ‘iets‘ had gevoeld. Ik moest hem nog een aantal ochtenden teleurstellen!
Op 19 januari had ik wat rugpijn maar ach, 40 weken en 8 dagen zwangerschap zal niet bevorderlijk zijn voor je rug, dacht ik. Ik heb nog gestofzuigd bij mijn moeder aangezien haar hulp had afgezegd. Met tussenposen en af en toe rekken en strekken zag haar woonkamer er weer top uit. Mijn moeder vroeg zich af of ik niet al rugweeën had en ik verklaarde haar voor gek. Ik geloofde er niet meer zo in. Was ik dan het eerste wereldwonder waarbij haar kind bleef zitten? Ik beken, veel mensen hebben om mij moeten lachen die dagen. Na een heerlijke stapel pannenkoeken te hebben weg gesmikkeld, ben ik naar huis gegaan en lekker mijn bed ingedoken. Dat stofzuigen had ik misschien wat minder enthousiast moeten doen…

Om 01.30 uur werd ik wakker omdat ik naar het toilet moest. Nadat ik terug in bed gekropen was, bekroop mij een gevoel dat ik uit bed moest. Ik liep regelrecht naar de badkamer en ja hoor… Daar braken mijn vliezen. Ik ging met een big smile op het toilet zitten. Het ging beginnen! Ik had bedacht mijn man te laten slapen en zelf aan de schoonmaak te beginnen, na enkele momenten kwam ik erachter dat dit toch niet zo’n goed idee was. Toen ik mijn man zijn naam riep, hoorde ik wat gestommel en binnen no time stond hij ook in de badkamer. Na een half uur begonnen mijn weeën al en heb ik rondjes gelopen door de woonkamer. Om 06.00 uur kwam mijn verloskundige, ik had toen 2 centimeter ontsluiting. Ze zou na 3 uur weer terug komen en adviseerde mij lekker onder de douche te gaan om de rugweeën op te vangen. Van 06.30 tot 09.00 uur heb ik onder de douche gestaan terwijl mijn man rillend op de bank zat aangezien de ketel het niet trok. De verloskundige kwam weer kijken, 8 centimeter ontsluiting, we konden naar het ziekenhuis! In de gang zei ze tegen mij, ‘vanmiddag ben jij mama!‘.

In het ziekenhuis heb ik weer lekker lang gebruik gemaakt van de douche. Ik kon niet zitten of liggen, alleen hangen over iets wat op een wasmand leek. ’s Middags had ik 9 centimeter ontsluiting en mijn man stuurde in de (schoon)familie groepsapp dat ik 9 centimeter ontsluiting had dus dat het nooit lang meer kon duren… Van 15:00 uur ’s middags tot 21.00 uur ’s avonds hebben ze van alles geprobeerd: weeënopwekkers dit resulteerde in een uur lang persweeën terwijl ik niet mocht persen. Ik bleef er ondanks de pijn nogal koel onder, maar mijn grote getatoeëerde man stond witjes naast mijn bed, zo machteloos. Na een uur kreeg ik een ruggenprik die licht zou gaan werken zodat ik nog wel normaal kon bevallen. Nadat de ruggenprik gezet was, voelde ik niks meer.

De gynaecoloog wees mij op de monitor dat ik een wee had. Ik bedankte haar voor de mededeling. Ik voelde helemaal niks. Om 20.30 uur wilde ze toch een echo maken: hoe kon het toch dat ik bleef hangen op 9 centimeter terwijl het allemaal zo vlot verliep aan het begin? Uiteindelijk kwamen ze erachter dat onze knul gedraaid was met zijn lijfje (sterrenkijker). Ik werd klaar gemaakt voor de O.K. en kreeg een keizersnede. Ik heb mij nog verontschuldigd en het voelde even als falen. Dit is gelukkig snel uit mijn hoofd gepraat. Om 21.53 uur met een geweldig O.K. team is onze gezonde en mooie zoon ter wereld gebracht: Jax Joshua. Het was bijzonder om eerst mijn man ontroerd te zien lopen met onze zoon voordat hij naar mij kwam. Wat een dag, maar wat bijzonder! Een ding wil ik jullie nog mee geven: laat nooit je man appen met een update naar je familie. Ze hebben namelijk heel wat uurtjes beneden in het ziekenhuis gezeten!

Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Simone! Wat een verhaal, heel vlot ontsluiting gekregen en dan toch nog bevallen met een keizersnede! Gelukkig is alles goed gegaan en ik moest wel lachen bij het stukje over de CV en je man die rillend op de bank zat ;)

Wil jij ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag je reactie in de comments of via Facebook , Instagram of Twitter! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com