Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Nicole verteld over de bevalling van haar eerste kindje, na een zwangerschap van meer dan 40 weken. Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Nicole.
Op 7 april 2014 was ik uitgerekend, op het moment dat je die datum bereikt lijkt het wel of de wereld stopt. Die datum is het en verder ga je gewoon even niet. Uiteraard werd het wel gewoon 8 april. Gelukkig maar ;) ! Op mijn uitgerekende datum had ik een afspraak bij de verloskundige die mij gelukkig voorstelde te strippen! Ik had er grote verwachtingen van, maar dat viel tegen vond ik, het deed pijn en uiteindelijk wekte het ook helemaal niks op. s’Middags ben ik nog even naar de winkel gereden voor een nieuwe telefoon, hij was gesneuveld en ja als ik ging bevallen moest ik natuurlijk wel een mobiel bij de hand hebben! Ik ben nog net niet weg gestuurd daar toen ik vertelde dat het mijn uitgerekende datum was toen hun mij vroegen of ik nog lang moest.
Helaas kropen er gewoon nog 2 dagen voorbij, echt elke dag over tijd duurt net zolang als de 40 weken bij elkaar! Maar toen werd het donderdag 10 april, waar ik de dagen ervoor al niet zo’n heel best humeur had, was ik nu echt om op te schieten! Ik had gelukkig wel afleiding omdat mijn man en ik toen een eigen restaurant hadden, dus ik ging maar weer al waggelend mee voor de afleiding en dat m’n dagen een beetje snel gingen! Zo ook die dag, al zagen ze me daar echt heel graag vertrekken: ik heb gewoon tot ’s avonds 11 uur gewerkt. Wel hoefde ik echt niks te eten, nergens had ik behoefte aan! Toen we thuis kwamen best wel heel moe in bed gekropen met de gedachte nou het zal vannacht wel weer niet komen hoor….. Het volgende moment dat ik mijn ogen open deed was het 2 uur. En ik wist gelijk waarom ik wakker was geworden! Weeën! Wat was ik blij die te voelen! Ze kwamen ook direct heel regelmatig om de 3 à 4 minuten en dan een minuut lang. Eerst maar even naar beneden gegaan omdat ik mijn man niet direct wakker wilde maken, maar na een half uurtje dacht ik: nu vind ik het alleen niet zo leuk meer en ben hem wakker gaan maken. Maar mijn lieve man is er 1 die eigenlijk gewoon voor niets gewekt wil worden ’s nachts, en zo ook niet voor zijn bevallende vrouw. Hij vroeg zich nog slapend af of het wel echt begonnen was, en aangezien ik eerst even een wee moest wegzuchten voor ik antwoord kon geven sliep hij dus alweer. Het heeft dus even geduurd voor ik hem echt wakker had! Gelukkig voor hem kon ik er op dat moment wel om lachen want het kan natuurlijk gevaarlijk zijn om zo te reageren bij een bevallende vrouw in de buurt! ;)
En ik, de twijfelkont, wilde in eerste instantie niet naar de verloskundige bellen want stel nou dat het niet echt is… achteraf snap ik het ook niet zo goed! Maar om 5 uur was ze er dan toch en constateerde aan de hand van mijn weeën dat ik heus wel echt begonnen was! Ze ging mijn ontsluiting controleren, en aangezien ik toch al 3 uur fiks aan het werk was verwachte ik wel dat ik wat centimeters had, niet dus! Krap aan 2 cm. Dus we mochten proberen nog wat te slapen en om half 9 de volgende ochtend zou de volgende verloskundige komen. Dat slapen is nog gelukt ook. Eigenlijk was het zo 8 uur en ben ik maar uit bed gegaan. Toen om half 9 de verloskundige weer voor de deur stond was ik wel blij, want nu zou ik vast wel meer ontsluiting hebben, ja leuk bedacht van mezelf maar ik had echt nog maar krap 3 cm. Dat vond ik echt niet leuk om te horen! Gelukkig stelde ze voor dat ze het ziekenhuis zou bellen of we alvast mochten komen omdat ik daar ging bevallen. Dit mocht gelukkig, dus hup wij de auto in en gaan!
In het ziekenhuis bleef bij elke controle de ontsluiting 3 cm. Om 12 uur besloot de verloskundige mijn vliezen te breken zodat er misschien wat schot in de zaak kwam. De weeën werden zeker heftiger en ik keerde daardoor echt helemaal in mijn eigen wereld! Rond mij ontstond op dat moment paniek omdat ze de hartslag van de baby niet meer konden vinden. Dus hebben ze inwendig een hartslag meter geplaatst, die ook niks aangaf, en hebben ze bloed afgenomen van het hoofdje om te kijken wat de conditie van de baby was. Dit hebben ze 2 keer moeten doen omdat de eerste keer het apparaat waar dat bloed in gedaan wordt op reinigen stond. Heel eerlijk gezegd heb ik van dit alles weinig meegekregen! Ik voelde Veerle namelijk gewoon bewegen en vond het voornamelijk heel irritant dat ik elke keer op mijn rug moest gaan liggen. Gelukkig bleek uit het bloed dat ze het inderdaad nog helemaal prima vond daarbinnen en kon het personeel gaan kijken waarom die hartslag nou niet te vinden was. Je geloofd het bijna niet, maar en de ctg bleek ergens stuk te zijn, en de kabel van de inwendige meter was kapot! Dacht achteraf wel, stel nou dat ik daardoor een keizersnee had gehad! Toen bleek het ineens al 3 uur en had ik door al dat gedoe daarbinnen 7 cm ontsluiting! Daarna ging het heel snel over op 10 cm maar met dat de persweeën kwamen zakte de hoeveelheid weeën wel ineens weg. Gelukkig had ik al een infuus in mijn hand waar ze gelijk weeënopwekkers op aangesloten hebben. Om half 4 kreeg ik eindelijk het startsein dat ik mocht gaan mee persen. En aangezien ik dat een half uur heb opgehouden was ik daar echt heel erg aan toe. En wat een kracht heb je dan zeg!! Je zou bijna bang worden van jezelf. Maar het resultaat mocht er zijn! Want met net een kwartiertje persen werd daar de mooiste baby ooit op mijn borst gelegd! Eindelijk was ze er na 15 lange uren! Onze prachtige dochter Veerle!
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Nicole! Wat heb je er mooie foto’s bij meegestuurd :D
Wil jij ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Laat het weten in de reacties of stuur een bericht via Facebook / Instagram
Geef een reactie