Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Lieke* is 3 dagen overtijd als ze de baby in haar buik minder voelt bewegen. Na controle blijkt dat ze weinig vruchtwater heeft en moet worden ingeleid. Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Lieke*.

Het is zondag 8 juli 2012, ik ben vandaag 40 weken en 3 dagen zwanger. Gisteren voelde ik onze kleine man al een stuk minder en heb daardoor slecht geslapen. Waarom bewoog hij niet zoveel? Zal ik toch de verloskundige bellen?
Na het even te hebben aangekeken en overlegd te hebben met vriendlief, hebben we toch de verloskundige gebeld. We konden meteen langskomen op de praktijk en na het zoeken naar het hartje en voelen aan de buik had meneer weer energie opgedaan. Hij was weer lekker aan het bewegen in mijn bolle buik, zul je altijd zien natuurlijk! Toch stuurde zij ons door naar het ziekenhuis voor extra controle.

In het ziekenhuis bleek met de echo dat er weinig vruchtwater aanwezig was, terwijl een paar weken eerder met de liggingsecho nog volop vruchtwater zichtbaar was. Het was duidelijk dat ik ingeleid ging worden, de vraag was alleen nog wanneer. Er werd gebeld met de desbetreffende afdeling en ik zou dinsdag ingeleid kunnen worden. Dit betekent alleen wel dat ik morgen, maandag dus, terug naar het ziekenhuis moet komen voor opnieuw een controle. De telefoon gaat weer, de afdeling belt terug met de mededeling dat het ook nog vandaag kan. “Ja graag”, was mijn reactie aangezien ik het erg beu was geworden om nog rond te blijven lopen met die enorme buik en de bijna slapeloze nachten.

020

Om 16.00 uur wordt het inleiden begonnen, ik krijg een gel die voor weeën moet gaan zorgen en over een aantal uur word ik weer onderzocht of het z’n werk heeft gedaan of niet. Rond 22.00 uur word ik gecontroleerd en krijg ik de keuze om nu opnieuw gel te krijgen of morgenochtend pas. Ik heb bijna geen weeën dus heb ik gekozen voor nog een keer gel en niet te wachten. Een paar uur later had ik spijt van die beslissing. De weeën waren erg snel achter elkaar en best pittig.

Midden in de nacht besloot ik om een ruggenprik te laten zetten omdat ik het niet heel veel langer vol kon houden en ik had nog maar amper 2 centimeter ontsluiting. Wat een verademing, ik heb gewoon nog wat kunnen slapen. Het nadeel van de ruggenprik was dat de weeën waren afgenomen en niet meer met de mooie regelmaat kwamen. Ik krijg weeënopwekkers via het infuus en deze wordt met regelmaat opgeschroefd.

Op de monitor is zichtbaar dat de hartslag van onze kleine dipt. De verpleegkundige zet hierdoor de weeënopwekkers terug omlaag. De hartslag wordt weer normaal. Dit hebben we in totaal 3 keer geprobeerd met elke keer hetzelfde resultaat, de hartslag van de baby die dipt. Alle spanning komt er op dat moment uit en ik lig in het bed te huilen. Op dat moment zijn mijn ouders en schoonouders aanwezig op de kamer. Er wordt onderzocht hoeveel ontsluiting ik heb, een krappe 3 centimeter pas. De gynaecoloog wordt erbij gehaald, ik word nogmaals onderzocht en de gynaecoloog besluit om over te gaan op een keizersnede. Het maakt mij helemaal niet meer uit wat er precies gebeurd: zolang de baby maar veilig ter wereld kan komen.

Ongeveer 22 uur na start van de inleiding wordt onze zoon geboren via een keizersnede. Tijdens de keizersnede hebben ze ook een vacuümpomp moeten gebruiken om hem via mijn buik uit het geboortekanaal te halen. Hij lag er scheef en vast in. Waarschijnlijk was het op een natuurlijke manier niet gelukt als hij niet kon draaien. Na een korte check kon hij al met papa naar de kamer toe, terwijl ik eerst naar de uitslaapzaal werd gebracht en 3 foto’s kon bekijken van onze prachtige zoon. Na ruim een uur werd ik ook naar de kamer gebracht om voor het eerst met z’n drieën van elkaar te kunnen genieten.

IMG 9450

*) Lieke is een gefingeerde naam. Vanwege privacyredenen wilde Lieke* haar verhaal anoniem vertellen.

Bedankt voor het delen van jouw verhaal, Lieke*! Wat een heftige bevalling, vooral omdat ze zelfs tijdens de keizersnede jouw zoon niet zo makkelijk uit je buik hebben gekregen. 

Wil jij ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op FacebookInstagram of Twitter! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com