Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Janny krijgt vanaf de 25e zwangerschapsweek te maken met wegrakingen en aanvallen. Deze nemen alleen maar toe in de loop van de zwangerschap. Daarom wordt besloten dat ze met 39 weken wordt ingeleid. Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Janny.
Mijn zwangerschap was niet helemaal zoals ik verwacht had. Vanaf week 25 kreeg ik wegrakingen/aanvallen. Ik voelde twee seconden voor ik wegviel een raar gevoel in mijn hoofd en dan viel ik op de grond. De ene keer was ik twee minuten weg en de andere keer tien minuten. Aan het begin was het één, soms twee keer in de drie weken. Maar hoe verder de zwangerschap vorderde, hoe erger het werd. Ik ben opgenomen geweest in het ziekenhuis voor onderzoeken (hersenscan, neurologisch onderzoek). Hier kwam heel weinig duidelijkheid uit. Na de zwangerschap zouden we verder gaan met onderzoeken.
Vanaf week 32 ben ik niet meer alleen geweest. Zodra mijn man ging werken, bracht hij mij bij mijn ouders waar ik dan bleef tot mijn man weer thuis was. Mijn zusjes kwamen ook regelmatig als ik zomaar even alleen zou zijn. De laatste weken had ik soms wel vier keer in een week zo’n aanval. Dit was zo’n onzekere tijd! Ik was bij alles wat ik deed bang dat ik zou wegvallen. En wat zou er dan met het kindje in mijn buik gebeuren? Ik ben enkele malen hard achterover gevallen.
Vanaf week 34 moest ik wekelijks twee keer naar het ziekenhuis omdat ik de baby niet meer voelde. Dit werd o.a. veroorzaakt door een voorliggende placenta. De laatste weken waren dus heftig en ik kon er moeilijk van genieten. Ik werd zo onzeker en bang dat ik niet meer wilde wachten. Het was ook gevaarlijk voor het kindje omdat ik altijd en overal zomaar ineens kon wegvallen. Daarom werd besloten om met 39 weken te gaan inleiden.
Op 1 maart was ik 39 weken zwanger. ’s Morgens om 09:00 uur moest ik aanwezig zijn bij het moeder en kind centrum. Om 09:30 uur kreeg ik een ballonnetje, ik had toen 1 centimeter ontsluiting. Rond 10:00 uur begonnen de weeën maar ik kon er nog bij lachen dus het was niet heftig. Mijn man en ik hebben nog veel lol gehad bij iedere wee. We waren zo blij dat het begonnen was. Vanaf 15:00 uur ’s middags werd het heftiger. Ik had toen 6 centimeter ontsluiting. Ze hebben toen mijn vliezen gebroken.
Maar om 19:00 uur had ik nog steeds 6 centimeter en de weeën waren toen echt heftig. We zouden het nog even aanzien tot 20:00 uur of de ontsluiting zou doorzetten. Maar om 20:00 uur was die nog steeds 6 centimeter. Ik zou nu een ruggenprik krijgen. Maar daar was pas plaatst voor om 22:00 uur. Dat waren heftige uren met weeën om de 5 minuten zonder ontsluiting. De kleine werd goed in de gaten gehouden en daar ging alles gelukkig goed mee!
Om 22:00 uur kreeg ik de ruggenprik. Ik kwam lachend weer terug bij mijn man. Wat was dat heerlijk! Mocht er nog een kindje komen dan kies ik weer voor een ruggenprik! We probeerden wat te slapen, iets wat bij mijn man wel lukte maar bij mij niet hoor. Ik zat vol energie en was zo benieuwd naar mijn kindje. Rond 02:30 uur kwamen ze kijken en had ik volledige ontsluiting. Ik had nergens geen last van dus ze besloten nog even te wachten omdat ik geen pijn had en de kleine het goed deed. Om 03:30 uur kwamen ze weer kijken en zagen ze dat de kleine behoorlijk gedaald was. Ze konden het hoofdje al voelen en ik had niets in de gaten. Ik heb mijn familie nog geappt dat ik volledige ontsluiting had. Ze vonden het allemaal nogal bijzonder dat ik nog gewoon kon appen. Toen kwamen al gauw ook de persweeën. Om 03:45 uur mocht ik volledig meehelpen en om 04:09 uur was ons kleine meisje Annelin er. Bij Annelin lag haar beentje dubbel (op haar buikje): we hebben één week haar beentjes vast moeten binden en alles is nu gelukkig weer goed. We genieten erg van ons meisje!
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Janny! Wat een zware en heftige zwangerschap, ik kan me indenken dat jullie blij waren toen de inleiding begon.
Wil jij ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook, Instagram of Twitter! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com
Geef een reactie