Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Janneke is 35,5 week zwanger als na een controle bij de verloskundige haar vliezen breken. Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Janneke.

35 weken en 3 dagen was ik, net anderhalve week verlof. Overdag had ik een afspraak bij de verloskundige, voor een controle. Ze vond dat mijn buik hard was gegroeid en dacht aan zwangerschapsdiabetes, daarom kreeg ik een extra echo. Ik maakte me er niet druk om en nam mijn moeder mee voor een kijkje naar de baby. Niks aan de hand. Ik voelde me prima, het enige wat ik irritant vond was dat ik ‘lekte’. Nooit bij stilgestaan dat dat iets kon betekenen.

Om 02.15 uur werd ik wakker, ging naar het toilet en daar braken mijn vliezen. Ik belde de verloskundige en maakte mijn man wakker. ‘Ach, zo snel gaat dat toch niet?‘ Nooit bij stilgestaan dat het toch wel vroeg was, met 35,5 week. Om 2.45 uur zaten we in de auto naar het ziekenhuis, ik ging van geen wee naar elke 2 minuten heftige rug- en buikweeën. De rit naar het ziekenhuis leek een eeuw te duren, maar duurde zo’n 20 minuten. Eenmaal in het ziekenhuis bleek ik 8 cm ontsluiting te hebben.
Ik zat in mijn eigen wereld. Pufte de weeën weg, kreeg weinig mee van wat er om me heen gebeurde en bleef opvallend rustig. Na ruim een uur kon het echte werk beginnen, volledige ontsluiting, persen maar!
Vol goede moed begon ik. Maar dat viel tegen. Ons meisje bleek een “sterrenkijker” te zijn die lastig door een knik te persen viel. Hoe langer het duurde, hoe minder zuurstof ze kreeg. Tussen het persen door ademde ik door een zuurstofmasker om zoveel mogelijk zuurstof bij de baby te krijgen. Ook kreeg ik mega kramp in mijn kuit. Het was achteraf denk ik een komisch gezicht: washandje op mijn hoofd (bloed-heet!), masker op, verloskundige die aan mijn been trekt om de kramp te verminderen, masker af, persen, en weer overnieuw.
Dit duurde zo’n uur en toen werd het wel spannend. De baby moest komen in verband met dreigend zuurstofgebrek. Dat werd een knip. Ik gaf er niks om. Perste helemaal gek en voelde niks van de knip, en daar was ze. Na een bevalling van 3 uur en een kwartier: Yinthe. Precies een maand te vroeg, 2900 gram en kerngezond.
Uiteindelijk zijn we een week in het ziekenhuis gebleven omdat Yinthes zuigreflex nog niet ontwikkeld was. Zelf herstelde ik snel van de bevalling, ondanks behoorlijk wat hechtingen en bloedverlies. Ondertussen is Yinthe een blije baby van ruim 4 maanden.
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Janneke! Wat een snelle bevalling en wat fijn dat alles goed ging met Yinthe!

Wil jij ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Laat het weten in de reacties of stuur een bericht via Facebook / Instagram / Twitter! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com