De Bevalling van: Iris

Op vrijdagochtend ging ik op controle bij de verloskundige. De verloskundige die ik nu had, zag ik pas voor de tweede keer. Zij was aan het werk tijdens mijn allereerste bezoek en nu dus weer. Ze was namelijk net zelf terug van haar zwangerschapsverlof. We grapten er nog over dat we elkaar misschien dit weekend wel zouden zien. Die vrijdag was ik 39 weken en 2 dagen.

Het weekend ging rustig voorbij en alles bleef erg rustig. Zondag bleven we lekker een dagje thuis op de bank. Mijn schoonouders hadden eten gekookt en mijn vriend ging er even een bakje eten ophalen. ’s Avonds heb ik nog contact met een vriendin gehad dat alles zo rustig was en dat ik zaterdag zeker naar het feestje van haar zoontje zou komen. “De baby komt echt nog lang niet“, dacht ik…

We gingen die avond rond 22:30 uur naar bed. Ik lag een beetje te woelen en draaien. 23:30 uur, ik moest plassen… Maar toen ik opstond, voelde ik het al lopen. Mijn vriend vroeg wat er aan de hand was en ik antwoordde: “of ik heb in mijn broek geplast of mijn vliezen zijn gebroken“. We waren nog even in twijfel of het al echt mijn vliezen waren, maar al snel was dat duidelijk. Nog gezegd dat we in de nacht bij helder vruchtwater de verloskundige niet hoefden te bellen, dus proberen te gaan slapen.

Om 00:30 uur begonnen de weeën. Deze leken inderdaad erg op de menstruatiepijn en waren eigenlijk nog heel goed te doen. Ze kwamen langzaam aan wat vaker, maar ik kon ze goed opvangen. Rond half 2 zijn we ze gaan timen, omdat het vaker werd en we ook wilden weten hoelang ze duurde en met welke tussenpozen…
Ze kwamen redelijk snel op elkaar (soms met drie minuten ertussen en dan weer met maar een halve tot één minuut) en ze duurde steeds ongeveer 30 tot 45 seconden. We waren dus een beetje in dubio: zullen we wel of niet bellen? Ze zeggen dat je een uur lang om de 2 á 3 minuten weeën van minimaal 1 minuut moet hebben en dat had ik nog niet. Dus we besloten om nog niet te bellen, het was immers ook ’s nachts.Om 02.50 uur heeft mijn vriend voor de eerste keer de verloskundige gebeld, omdat ik erbij moest overgeven. We waren onzeker: hoort dat wel zo, overgeven tijdens de weeën? De verloskundige was echter nog met een andere bevalling bezig. Ze zou ons dus terugbellen. Om 03:10 heeft mijn vriend haar echter alweer opnieuw moeten bellen. De weeën werden ineens heel heftig en ik had al persdrang! Ze stond op dat moment voor het ziekenhuis in Harderwijk. De andere bevalling wilde maar niet doorzetten en die mensen waren nu overgedragen naar het ziekenhuis. Ze kwam dus direct naar ons toe!

 

De verloskundige was rond 03:30 uur bij ons… De weeën die ik moest opvangen van 03:00 uur tot 03:30 uur waren heftig en pijnlijk, ook vanwege de persdrang. Toen ze kwam, maakte ze snel alles klaar om me te kunnen onderzoeken (Het bed was nog helemaal niet klaar daarvoor). Het plan was namelijk helemaal niet om thuis te bevallen, maar in het geboortehuis.
De verloskundige zei dat als ik drang had, ik alvast zachtjes mocht mee persen, want ze had nog niet gekeken hoeveel ontsluiting ik had. Rond 03:40 uur ongeveer was alles klaar en ging ze onderzoek doen. Ze zei toen eigenlijk al meteen: “je hebt volledige ontsluiting en mag gaan persen als je wilt”. Vanaf dat moment ging het ineens heel erg snel want 34 minuten later was ons kleine meisje er al!

 

 

Na 10 minuten kwam de placenta ook los. Ik had een zeer voorspoedig herstel, omdat ik alleen maar 2 kleine oppervlakkige schaafwondjes had. Voor een eerste bevalling heb ik toch wel een zeer goede, prettige en voorspoedige bevalling gehad. Met 39 weken en 5 dagen is ze geboren.Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Iris! Wat fijn dat je zo’n mooie ervaring hebt gehad bij de bevalling van jouw dochter.