Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Inge* is goed voorbereid op elk scenario, denkt ze… Het loopt allemaal anders maar gelukkig kijkt zij terug op een bijzondere en mooie ervaring. Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Inge*. 

Mijn zwangerschap verliep goed. Op de vermoeidheid na voelde ik mij goed en ook onze kleine meid deed het super. Ik ben nogal van het voorbereiden dus dat heb ik dan ook uitgebreid gedaan. Zwangerschapscursus gevolgd, boeken gelezen en bevallingsverhalen van andere mama’s doorgelezen. Ik was op elke situatie voorbereid, dacht ik. Ik wilde graag thuis bevallen en de bevalbal stond al klaar.

Toen ik 40 weken en 5 dagen zwanger was, gingen wij voor een intake vanwege een inleiding naar het ziekenhuis. Ik zou met 41 weken ingeleid worden. Daar boden zij mij aan om mij ook te strippen. Ik vond het weinig pijn doen maar helaas zonder succes. De verloskundige wilde de inleiding voorkomen en de volgende dag werd ik nogmaals gestript. Zij zei dat mijn vliezen reageerden en dat het misschien die avond zou beginnen. Een uur later kreeg ik de eerste wee. Er zat telkens een kwartier tussen. Ik belde mijn man om te vertellen dat het misschien was begonnen. Hij kwam rustig naar huis van zijn werk en voor hij er was deed het mij weinig. Netflix stond aan als afleiding en ik had er veel zin in.

020 kopie 2

Toen mijn man thuis was, aten wij een pizza en langzaamaan werden de weeën pijnlijker en kwamen sneller achter elkaar. Al gauw zaten er maar 2 minuten tussen en volgens de weeëntimer zag het er goed uit. Wij belden de verloskundige. Ze kwam gauw en ik zat op dat moment op 2 centimeter. Dat viel flink tegen. De verloskundige gaf aan dat ze over een paar uur terug kwam. De pijn werd erg heftig en ik wist mij geen raad meer. Ik probeerde te puffen maar het voelde alsof niks hielp. Ik ging van de bevalbal naar de douche en daar weer onderuit, zoekende naar pijnvermindering. Ik was drie uur bezig en zat op 4 centimeter. Er zaten vrijwel geen pauzes tussen de weeën en ik had niet eens de tijd om een slok water te drinken. Ik hield het niet meer en wilde pijnstilling.

Omdat ik toch graag thuis wilde bevallen vroeg ik de verloskundige om steriele waterinjecties. Ik kreeg vier prikjes onder in mijn rug die veel pijn deden. Ik probeerde het nog een tijdje maar ik merkte vrijwel geen verschil. Ik liet mijn thuisbevalling varen en wilde de ‘magische’ ruggenprik. Het was zo’n 25 minuten rijden naar het ziekenhuis en ik schreeuwde het uit. De verloskundige reed achter ons aan dus ik vond het prettig om te kunnen roepen zonder gelijk te horen ‘niet roepen maar puffen’.

Eenmaal gearriveerd in het ziekenhuis werden wij gelijk opgevangen. De verpleegkundige brachten een infuus aan en ik werd gecontroleerd, 5 centimeter. De anesthesist was nog druk en het duurde anderhalf uur voor hij arriveerde. Die anderhalf uur waren ongelofelijk zwaar. Gelukkig was het ziekenhuispersoneel onwijs vriendelijk en de co-assistent probeerde mij heel enthousiast te helpen.

Toen ik op 8 centimeter ontsluiting zat, kreeg ik eindelijk de ruggenprik. Het stilzitten was lastig maar toen hij eenmaal werkte was het een verademing. Ik at en dronk wat en kon even rusten. Na ongeveer 2 uur voelde ik druk. Ik werd gecontroleerd en ik had 10 centimeter. Wat was ik blij! Ik mocht persen. Helaas verdween de druk en voelde ik mijn weeën niet. Ik keek op de CTG wanneer het tijd was om te persen. Dit vond ik heel fijn omdat ik heel gecontroleerd kon persen. Mijn man was erg enthousiast en heeft mij enorm geholpen. Na 50 minuten persen was zij er dan, onze dochter.

Bevallingsverhaal Jadzia INGE

Helemaal gezond lag ze op mijn borst. Al gauw op zoek naar de borst.
Er waren geen complicaties, ik had maar een kleine hechting en zowel mijn dochter als ik waren gezond. De weeënstorm overviel mij en ik kon niet goed met de pijn omgaan. Het ging anders dan gedacht maar dat is niet erg. Ik ben onwijs dankbaar dat ik zo’n goede bevalling heb gehad en ik kijk er met een goed gevoel op terug. Ik voel mij onwijs trots dat ik ons kleine meisje heb gedragen en op de wereld heb mogen zetten. Wat is een bevalling bijzonder, pijnlijk en krachtig!

Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Inge*! Hoewel het allemaal anders liep dan je van te voren had verwacht, is het mooi om te lezen hoe positief je op jouw bevalling terugkijkt! 

Wil jij ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Laat het weten in de comments of op FacebookInstagram of Twitter! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com

*Inge is een gefingeerde naam. Vanwege privacyredenen wilde Inge* haar verhaal anoniem vertellen.

roze