Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Omdat Hester tijdens de eerste bevalling complicaties had én veel klachten had tijdens deze zwangerschap, wordt ze ingeleid. Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Hester.
Na de bevalling van onze dochter was het voor ons al snel duidelijk, we wilde heel graag een tweede kindje. Door mijn voorgeschiedenis met endometriose was het advies vanuit de gynaecoloog om zeker niet te lang te wachten. Acht maanden na de geboorte van onze dochter besloten we om op 12 september te stoppen met de pil en te zien hoe het zou gaan lopen.
Op 15 oktober hadden we al een positieve test in onze handen. Ontzettend blij en verrast gingen we een pittige zwangerschap tegemoet met veel vervelende klachten waardoor ik al vrij snel thuis kwam te zitten. Na veel ziekenhuis bezoeken en echo’s kregen we te horen dat de kleine voor de 40 weken (20 juni) geboren moest worden. Door de zwangerschapsklachten maar ook door de complicaties van mijn vorige bevalling.
Op 6 juni 2017 ben ik precies 38 weken zwanger en hebben we om 10:10 uur een controle afspraak. Behoorlijk gespannen voor wat ons te wachten staat. Vandaag horen we namelijk of we ingeleid kunnen worden. Er wordt een echo gemaakt en met het onderzoek blijkt dat ik 1 centimeter ontsluiting heb. Helaas is het hoofd nog niet voldoende ingedaald waardoor de gynaecoloog niet staat te springen om te starten met de inleiding. Maar doordat ik behoorlijk veel last heb en duidelijk minder leven voel in mijn buik besluit hij toch om in te leiden.
’s Middags doen we de laatste boodschappen en brengen onze dochter bij opa en oma. Om 20:00 uur mogen we ons melden in het ziekenhuis. Hier krijg ik een CTG en tijdens inwendig onderzoek wordt er een ballon ingebracht door een verloskundige in opleiding. Dat gaat behoorlijk mis, maar na het verwijderen plaatst de verloskundige hem opnieuw wat gelukkig een stuk beter gaat. Na opnieuw een CTG krijgen we de keuze om naar huis te gaan of in het ziekenhuis te blijven, we kiezen voor het laatste.
Na een redelijke nacht word er om 08:00 uur opnieuw een CTG gemaakt en hier zakt de hartslag van de baby behoorlijk terug. Er is eventjes behoorlijk paniek. Gelukkig herstelt het redelijk snel en wordt er inwendig gekeken. De ballon is eruit gezakt en ik heb 3 centimeter ontsluiting. Mijn vliezen worden gebroken en daarna verhuizen we naar een grotere verloskamer en word ik aangesloten op het infuus met weeënopwekkers.
Het grote wachten is begonnen. Ieder half uur word het infuus omhoog geschroefd met helaas weinig resultaat.
Inmiddels is het 12:30 uur en beginnen de weeën op gang te komen. Op dat moment zijn ze nog goed op te vangen, maar rond 14:00 uur worden ze steeds pijnlijker en heftiger. Ik kan niet ver van bed doordat ik continue aan het CTG zit gekoppeld. De hartslag van de baby zakt 1 keer per uur behoorlijk terug en dit moet goed in de gaten gehouden worden. Gelukkig vordert het en heb ik 5 centimeter ontsluiting. Ik twijfel over pijnstilling, maar doordat het goed vordert besluiten we ermee te wachten tot het volgende onderzoek om 16:00 uur. Ik mag eventjes van de CTG af om onder de douche de weeën op te vangen, dit is erg fijn maar na 3 kwartier voel ik me helemaal niet lekker. Ik word afgedroogd en terug naar bed begeleid om daar verder de weeën op te vangen.
Het is 15:45 uur en over 15 minuten komen ze voor het inwendig onderzoek, maar helaas hou ik het niet meer vol en vraag om een ruggenprik. Achteraf maar goed ook want de ontsluiting blijft hangen op 5 centimeter en het infuus moet flink omhoog worden geschroefd om de weeën krachtiger te maken. Om 16:30 uur zijn we terug op de kamer en kan het infuus flink worden opgehoogd en kan ik wat uitrusten.
Inmiddels is het 19:30 uur en worden de weeën nog niet veel heftiger dus wordt het infuus nog een tandje opgevoerd. Gelijk nadat dit is gebeurd worden ze heftiger en komen ze sneller. De baby merkt dit ook en de hartslag zakt regelmatig terug tijdens een wee. Binnen een paar minuten worden de weeën zo heftig dat ik ze door de ruggenprik heen begin te voelen. Ik vraag of de ruggenprik opgevoerd kan worden, maar met 8 centimeter ontsluiting gaat het niet lang meer duren…
Na 10 minuten voel ik dat de baby eraan komt. Ik blijk volledige ontsluiting te hebben en mag gaan persen. Na 5 persweeën wordt onze zoon om 20:41 uur geboren. Hij blijft heerlijk op mijn buik liggen en tijdens het hechten en het doneren van het navelstrengbloed genieten we volop van elkaar. Om 22:30 uur komt je grote zus samen met de opa’s en oma’s bij je kijken. Daarna mogen we naar huis toe, maar we besluiten een nachtje in het kraamhotel te overnachten en de volgende ochtend op ons gemak naar huis te gaan. Na een fijne nacht zijn we klaar om naar huis te gaan en daar met zijn viertjes te gaan genieten. We zijn gelukkig compleet en compleet gelukkig.
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Hester! Mooi om te lezen dat je bevalling goed verlopen is, ondanks de spannende momenten. En wat een mooie zin op het eind!
Wil jij ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook , Instagram of Twitter! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com
Geef een reactie