Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. De bevalling van Evelyn wordt ingeleid vanwege zwangerschapsvergiftiging. Wanneer alles achter de rug is en het grote genieten kan beginnen, blijkt Evelyn een hartprobleem te hebben. Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Evelyn.

Op maandag 5 maart neem ik na een heel zware week met slapeloze nachten, enorm veel pijn aan mijn benen van het vocht en een aanhoudende verkoudheid, eindelijk contact op met mijn gynaecoloog. Die raadt mij aan om onmiddellijk langs te komen in het ziekenhuis, zodat ze de nodige onderzoeken kunnen doen. Eenmaal aangekomen op de afdeling word ik aan de monitor gelegd om de hartslag en eventuele weeën te checken. Mijn bloeddruk wordt gemeten en mijn urine wordt onderzocht. Hieruit blijkt dat mijn bloeddruk toch wel heel hoog is en er te veel eiwitten in mijn urine zitten. In combinatie met de hoeveelheid vocht die ik vasthoud, is er sprake van zwangerschapsvergiftiging.

sam 4797

Aangezien ik op dat moment net geen 38 weken zwanger ben, besluit de gynaecoloog dat ik mij diezelfde avond nog moet melden om de bevalling in te leiden. Op die manier hebben we nog voldoende tijd om ons zoontje bij oma en opa af te zetten en de nodige spulletjes te verzamelen voor mezelf en de baby. Eenmaal aangekomen op de verlosafdeling wordt er een pilletje ingebracht die ervoor moet zorgen dat de baarmoederhals weker wordt. ’s Nachts mag mijn man naar huis om toch nog te genieten van een goeie nachtrust. Ikzelf heb er wonder boven wonder ook een goeie nacht, na weken slecht te hebben geslapen is dat een verademing. ’s Morgens worden er nog 2 pilletjes ingebracht die ervoor moeten zorgen dat de weeën op gang komen. En dat doen ze zeker, kort na het inbrengen begin ik ze goed te voelen en komen ze heel regelmatig terug. Tegen de middag wil ik graag iets tegen de pijn en krijg dan ook een ruggenprik. De weeën blijven goed en regelmatig komen, maar de ontsluiting komt maar traag op gang.

Ondertussen is het al bijna avond als ik eindelijk mag beginnen met persen, de baby is alleen nog niet voldoende ingedaald. Tijdens het persen verandert die situatie niet en daarom beslist mijn gynaecoloog dat het tijd is voor een spoedkeizersnede. Gelukkig heb ik al een ruggenprik, waardoor ik niet onder volledige narcose hoef. Op dat ogenblik heb ik geen tijdsbesef meer en naar mijn gevoel zijn alle zorgverleners opgetrommeld in de operatiekamer voor de keizersnede. Zodanig onder de indruk van het hele gebeuren, onderga ik deze manier van bevallen zonder al te veel problemen. Onze dochter Oona werd uiteindelijk via een keizersnede om 19:16 uur, na op de kop af 38 weken zwangerschap, gezond en wel geboren. Wat het begin moest worden van een zorgeloze tijd op de kraamafdeling, bleek plots anders uit te draaien.

sam 4766

De eerste dagen verlopen zonder problemen. Tot ik op een nacht een grote druk voel op mijn borst. Die nacht kan ik dan ook geen oog dicht doen en ben ik zeer kortademig. De verpleegkundige die nachtdienst heeft, komt mijn saturatie opmeten en die is wat aan de lage kant, maar ze maakt zich geen zorgen en wijt dit aan mijn nog steeds sluimerende verkoudheid. ’s Morgens bij de wisseling van verplegend personeel komt de verpleegkundige als eerste bij mij binnen, omdat ze mijn klachten had doorgekregen van haar collega’s. Zij is onmiddellijk bij de pinken en alarmeert de assistente gynaecologie, die op haar beurt zo goed als onmiddellijk in mijn kamer staat. Ze is helemaal niet tevreden over het feit dat de nachtdienst haar niet heeft opgebeld, want zij zijn dag en nacht aanwezig in het ziekenhuis. Gezien de zwangerschapsvergiftiging waren mijn symptomen alarmerend. Ik wordt dan ook onmiddellijk het hele ziekenhuis rondgebracht van het ene onderzoek naar het andere en laat het allemaal maar op mij afkomen. Bij het longonderzoek wordt vastgesteld dat er nog wat vocht rond mijn longen zit, maar niet zorgwekkend. Dan door voor een cardiologisch onderzoek. Daaruit blijkt dat ik met een lekkende hartklep zit en die blijkt toch ernstig te zijn. Ik krijg aangepaste medicatie voorgeschreven, voor o.a. bloeddruk, vocht en hart.

Ook word ik per ambulance van de kraamafdeling naar een ander ziekenhuis in de stad overgebracht, zodat men mij verder kan onderzoeken en bewaken op de cardiologische afdeling. Gelukkig kan Oona op de Neonatologie afdeling blijven zolang als nodig blijkt te zijn. ’s Nachts wordt mijn hartritme gecontroleerd en op basis daarvan zullen de artsen beslissen of ik op deze afdeling in dit ziekenhuis, weg van mijn pasgeboren baby’tje, moet blijven of dat ik terug mag. ’s Morgens word ik ontzettend verdrietig wakker, niet wetende wat me te wachten staat, maar vooral omdat ik mijn dochtertje moet missen. Mijn hormonen schieten alle kanten op en iedereen die me vraagt hoe het met mij gaat, krijgt er een gratis huilbui bij. Op basis van de monitoring gedurende de nacht, blijkt dat ik geen hartritmestoornissen heb en mag ik terug naar de kraamafdeling, maar moet ik een aantal dagen extra blijven. Uiteindelijk mogen we op maandag 12 maart, na nog een onderzoek bij de cardioloog, eindelijk naar huis. Wat ben ik blij dat ik eindelijk kan beginnen te genieten van ons gezinnetje van 4, want wat heb ik mijn kleine ventje gedurende die lange week gemist. Gelukkig was hij in goede handen bij opa en oma.

evelyn bevallingsverhaal

Ondertussen ben ik al van alle medicatie verlost, is het lek in mijn hartklep al stukken kleiner geworden. Nu is het wachten op de volgende controle bij de cardioloog. Maar ik voel me goed en dus zien we de toekomst weer rooskleurig tegemoet.

Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Evelyn! Wat een heftige bevalling en kraamweek heb je gehad. Ik hoop dat de controle bij de cardioloog positief nieuws meebrengt en dat je optimaal kunt genieten van je gezin! 

Wil jij ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook of Instagram! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com