Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Cherisse is 38 weken zwanger als ze tegen haar vriend grapt dat de baby misschien wel op Vaderdag wordt geboren. En ja hoor… Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Cherisse.
Het is zaterdag 17 juni 2017, ik ben vandaag 38 weken zwanger. Buiten is het 30 graden en ik ben lekker het huis aan het soppen. Nog eventjes in de bevallingstas snuffelen, heerlijk die kleine kleertjes! Samen met mijn vriend nog boodschapjes gedaan. Eenmaal thuis krijg ik lichtelijk last van mijn rug. Ik ga lekker op e bank liggen met mijn voeten omhoog en heb de hele avond Netflix gekeken. Ik maakte nog een opmerking tegen mijn vriend: ‘schat, het zal wat zijn als ze morgen op Vaderdag komt…‘, waarop hij antwoordde: ‘dat zou enig zijn, het mooiste cadeau!‘.
Op zondagochtend werd ik wakker met rugpijn. ‘Vast teveel gedaan‘, dacht ik. Zodoende verwachtte ik een heerlijk dagje rust te hebben. Om 12 uur ’s middags begon het toch een zeurende pijn in mijn rug te worden. Maar bij de controle van afgelopen week was de baby nog niet ingedaald, dus had ik de instelling dat ze nog niet kon komen.
De pijn werd met het uur alleen maar heftiger. Eerst alleen in mijn rug en later ook nog eens in mijn benen. Ik wist niet wat me overkwam, vriendlief die voor de 1000e keer vraagt: ‘schat, gaat het, kan ik iets voor je doen? Weet je zeker dat dit geen tekenen van voorweeën zijn? Moeten we de verloskundige bellen?‘. Zo lief als mijn vriend was, maar ik bleef koppig. Ik bleef volhouden dat het nog niet begonnen was.
Om 02:00 uur ’s nachts braken mijn vliezen op het toilet. Ik dacht dat ik moest plassen, dus weer terug naar bed gegaan want ik was echt moe… Ieder uur werden de pijnscheuten heftiger. Om 04:00 uur ’s nachts begon mijn vriend toch maar de tijd in de gaten te houden… En ja hoor! Iedere 4 minuten zette ik het op een brullen. Ik zei heel zielig: ‘Ik denk dat ze wil komen‘, waarop hij antwoordde: ‘ik dacht dat het een grapje was dat ze op Vaderdag kwam!‘. Een grapje moet kunnen toch?! Er kon bij mij wel enigszins een lachje vanaf, maar ooooooh wat waren die rug- en beenweeën super vervelend!
Om 05:30 uur ’s ochtends aangekomen in het ziekenhuis. Het was weer 30 graden die dag, maar wat had ik het koud! De verloskundige kwam kijken hoeveel ontsluiting ik had en ik zat al op 4 centimeter. Ik ben onder de douche gegaan om de meeste weeënstormen op te vangen. Na een half uur werd ik dat zat (jaja, ben lekker eigenwijs). Onder de douche vandaan toch weer het bed in om proberen te slapen, wat dus niet lukte… Om 06:30 uur kwamen ze weer kijken omdat ik een drukgevoel had van onder. Ze checkte en ja hoor: 10 centimeter ontsluiting, dus klaar om te bevallen.
Het ging allemaal redelijk vlug, de weeën bleven komen. Het deed enorm veel pijn, dus ik wilde een ruggenprik maar ik bleek al te ver te zijn. Boos dat ik was, gillen dat ik deed! De weeën tussen het persen door kwamen langzamer op dan voorheen. Daardoor voelde ik me machteloos en schreeuwde dat ik niet meer kon en flauw ging vallen. Mijn vriend ondersteunde me gelukkig heel goed en lief. Met een washandje depte hij mijn gezicht, hij moedigde me aan dat ik het kon, pufte met me mee. Na 5 hevige weeën was het eindelijk zover, de klok stond op 08:14 uur en mijn kleine prinsesje was er! Tien kleine teentjes, tien beweeglijke vingertjes, onschuldige oogjes die schitteren… Geboren met een lengte van 46 centimeter en een gewicht van 2515 gram, met de naam Heavenly Jacey. Op Vaderdag!
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Cherisse! Wat bijzonder dat jullie dochtertje op Vaderdag is geboren! En helemaal omdat jullie er nog een grapje over maakten, de dag ervoor.
Wil jij ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook , Instagram of Twitter! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com
Geef een reactie