Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Angela verteld over hoe zij de bevallingen van haar dochters heeft ervaren. Twee tegenstrijdige ervaringen! Lees de bijzondere bevallingsverhalen van Angela.
Inmiddels ben ik alweer ruim 2 jaar mama van 2 prachtige dochters, Lizzie is geboren op 27-01-2015 en Zoë op 27-11-2016. Na de geboorte van Lizzie was ik er echt helemaal klaar mee, ik wilde nooit meer zwanger zijn, laat staan nog een keer bevallen. Toch was ik binnen anderhalf jaar opnieuw zwanger van Zoë.
De bevalling van Lizzie
Tijdens de zwangerschap ging het bij 11 weken al mis, ik kreeg bekkenpijn en ben uiteindelijk bij 16 weken zwangerschap gestopt met werken. Ik werkte als koerier bij een vrachtwagenonderdelen leverancier. Rond 37 weken zwangerschap kon ik niet meer lopen, zitten, liggen: alles deed pijn. Hoe vaak mijn man mijn bekken ook masseerde, zodra ik weer ging staan had ik pijn.
Rond 38 weken begonnen de weeën, vrijwel iedere dag had ik contact met de verloskundige en kwam zij langs. Helaas, de weeën zetten niet door in ontsluiting. Door de enorme bekkenpijn en de weeën die maar niet wilde overgaan in ontsluiting, was ik bekaf en kozen we ervoor om de bevalling te laten inleiden.
Toen ik 39 weken zwanger was zijn ze de bevalling gaan inleiden d.m.v. een ballonkatheter om de baarmoedermond te verweken, want ook dit was nog niet het geval. Op dat moment vond ik het echt vreselijk, ik zal de details verder achterwege laten, maar een pretje was het niet. Met de ballonkathether ingebracht, mocht ik weer naar huis, om vervolgens de volgende morgen om 7.00 weer aanwezig te zijn op de verloskundige afdeling van het ziekenhuis.
Om 7.00 werden mijn vliezen gebroken, werd er een infuus ingebracht voor de weeënopwekkers en lag ik binnen één uur aan de stekkers. Na een aantal uur kreeg ik een ruggenprik, ik was op, deze pijn kon ik ook niet nog eens verdragen. Na ruim 7 uur weeën opvangen, kreeg ik het startsein om te gaan persen. Na anderhalf uur persen was er nog niets, blijkbaar was mijn kracht gewoon ver te zoeken want het lukte mij niet.
De o zo vriendelijke gynaecoloog (verre van dus) die mij eerder ook hielp om te kijken of een inleiding mogelijk was, werd ingeschakeld om Lizzie met een vacuüm pomp ter wereld te brengen. Ik voelde mij net een dier op een slachttafel, ook met vacuüm pomp ging het nog niet van harte en werd ik ingeknipt, nadat ik al ingescheurd was.
Uiteindelijk is Lizzie op 27 januari 2015 om 16:16 uur geboren na een bevalling van in totaal ruim 9 uur. Lizzie was ziek geworden van de bevalling, en ik was zelf ook enorm zwak dus moesten we nog 3 dagen in het ziekenhuis blijven, daarna mochten we lekker naar huis met z’n drieën.
De bevalling van Zoë
Een spontane bevalling bij 39 weken zwangerschap precies. Ook tijdens deze zwangerschap had ik weer veel bekkenpijn. Tegen het einde van de zwangerschap werd deze pijn wel een stuk minder gelukkig.
Op 26 november was er eigenlijk nog niets aan de hand, ik had ook niet verwacht dat de bevalling later die dag zou gaan beginnen. ’s Morgens waren mijn man en ik gewoon nog met Lizzie bij Sinterklaas gaan kijken. In de middag ging ik met mijn moeder nog naar het winkelcentrum en tuincentrum. Toen ik mijn moeder weer naar huis bracht voelde ik mij ineens enorm moe en kon ik eigenlijk net mijn huis halen. Eenmaal thuis gingen we wat eten, Lizzie op bed leggen en ben ik op de bank in slaap gevallen. Rond 21.00 werd ik wakker van een harde knak in mijn buik en het verlies van het vruchtwater, van de schrik viel ik op de grond, daar hebben we achteraf heel erg hard om gelachen.
De weeën begonnen al vrij gauw binnen één uur, de verloskundige kwam even checken hoeveel cm ontsluiting ik al had. Rond 22.00 uur had ik 2 cm ontsluiting, we zijn daarom rond 23.00 uur naar het geboortehotel vertrokken, daar wilde ik graag bevallen. Tot 02.00 uur kon ik de weeën goed opvangen, daarna kreeg ik een weeënstorm en zat ik al vrij gauw op 5 cm ontsluiting.
Ik sloot me in die laatste cm volledig af van de buitenwereld om de weeën op te vangen. Om 4.02 uur kreeg ik het sein om te gaan persen want ik zat op 10 cm ontsluiting en dat had ik helemaal zelf gedaan zonder pijnstilling! Na slechts 19 minuten persen werd Zoë op 27 november om 04.21 geboren. Trots als we waren en zijn, want het was een bevalling uit het boekje, en ik had het helemaal zelf op eigen kracht gedaan. Wel met mijn steun en toeverlaat, mijn man die continue aan mijn zij stond.
Mijn tips
Tijdens de bevalling van Lizzie heb ik een ruggenprik gekregen, ik ben van mening dat wanneer je continue in de flow van pijn zit, je je onbewust toch ontspant wanneer je gaat persen. Ook wanneer je al een tijd weeën hebt zoals bij mijn 1e zwangerschap, vraag de verloskundige of huisarts of er iets voor is, want echt: je gaat het niet redden. Voor de bekkenpijn raad ik een zwangerschapscursus aan, ik denk dat dit wel invloed heeft gehad op mijn 2e bevalling die perfect gegaan is.
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Angela! Wat fijn dat je tweede bevalling een stuk beter ging dan de eerste! En wat grappig dat je beide dochters op de 27e van de maand zijn geboren.
Angela heeft een eigen blog: By Angela! Neem je ook een kijkje?
Wil jij ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Laat het weten in de reacties of stuur een bericht via Facebook / Instagram / Twitter!
Geef een reactie