Afscheid nemen van de babyspullen: voor veel mama’s blijkt dat nogal een dingetje te zijn. Zo ook bij mij, nadat ik dacht dat het met twee kinderen genoeg was. Ik schreef er een blog over, lees je mee?
Moeite met babyspullen wegdoen
Na mijn eerste positieve zwangerschapstest in het najaar van 2015 vond ik het zó onwerkelijk: een kindje op komst. Mijn groeiende buik, de echo’s die een steeds groter wordend minimensje lieten zien en daarmee begonnen we steeds meer te wennen aan het toekomstige ouderschap. Na de termijnecho duurde het dan ook niet lang voordat ik door mijn moeder en zusje werd meegesleept naar verschillende babywinkels. Een kindje op komst betekende namelijk ook: shoppen! En eerlijk gezegd ben ik al niet vies van shoppen, maar babyshoppen vond ik by far het allerleukst om te doen. Een badset, een kinderwagen, een autostoeltje en een boxkleed: het was slechts het begin van een lange lijst met babyspullen die we in de loop der jaren in huis haalden. Het één nieuw, het ander tweedehands, maar allemaal onderdeel van deze oh zo bijzondere fase in ons leven. Na de geboorte van Niene dacht ik er klaar mee te zijn en besloot ik alles op te ruimen, zodat ik dingen weg kon doen. Totdat ik alles van zolder had gehaald en de kleinste broekjes, rompertjes en mutsjes door mijn handen liet gaan. Moeite met babyspullen wegdoen? Honderd procent! Alles verdween weer naar zolder, de twijfels voor misschien toch een derde kindje waren te groot. Inmiddels is de rest geschiedenis…
Waarom zo emo?
Met enige regelmaat ga ik rigoureus door de speelhoek heen en als dat leuke jurkje van één van de kinderen door een middagje ravotten in de achtertuin is veranderd in een gatenkaas, gooi ik het zonder problemen weg. Maar waarom had ik dan zo’n moeite met het wegdoen van de babyspullen? Ik spreek natuurlijk voor mezelf, maar ik denk dat het best herkenbaar is voor andere moeders. Die eerste spulletjes, de eerste aankopen óf cadeautjes voor ons kleintje (op komst): dat refereert naar zo’n prachtige fase in mijn leven. Die zwangerschappen en de tijd waarin ze héél even zo klein zijn: het vloog voor mijn gevoel voorbij, maar het was ook heel indrukwekkend en die spulletjes halen dat allemaal weer naar boven. In mijn geval bevestigde het ook dat ik er nog niet aan toe was om het boek ‘kinderwens’ dicht te doen. Zonde om überhaupt weg te doen, zou je zeggen. Dat dacht ik dus ook na twee kinderen, maar na baby no. 3 denk ik daar heel anders over.
Afscheid nemen van de babyspullen
Zo vertwijfeld en emotioneel als ik was toen ik die eerste keer een poging deed om de babyspullen weg te doen, zo makkelijk nam ik er na de geboorte van Linn afscheid van. De laatste tijd heb ik veel opgeruimd, langzaamaan verdwijnen de zichtbare herinneringen aan die babytijd uit ons huis. De kinderwagen waar eind van het jaar een nieuw familielid in ligt, de babykleertjes die ik naar Stichting Babyspullen bracht en via Instagram verkocht en ook de newborn set waar Linn voor mijn gevoel veel te snel uit groeide. Zelfs het Ikea karretje, dat voor mijn gevoel non stop dienst heeft gedaan als lifesaver bij het verschonen, is leeg en doet nu dienst als schoenenrek in de gang. Natuurlijk heb ik ook spulletjes bewaard: de eerste kleertjes, het eerste speentje en de omslagdoeken die ik speciaal voor ze uitzocht gaan nergens naartoe. En zo zijn er meer dingetjes waarvan ik het niet over mijn hart verkreeg. Maar verder: het ruimt zo lekker op en ik werd er niet eens weemoedig van. Het is mooi geweest, het boek ‘baby’s‘ is gesloten en ik heb alleen maar heel veel zin in alles wat nu komen gaat!
Babyspullen wegdoen: ben jij al zover? Zo ja: hoe heb jij dat ervaren? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!
Geef een reactie