In juli maakte ik weer wat meer tijd om te lezen, ondanks het aftellen naar en het vooruit werken voor de zomervakantie. Benieuwd naar welke drie boeken ik las? Lees maar mee!
Tijd maken om te lezen
De maand juli stond in het teken van de verjaardag van Suus, aftellen naar de zomervakantie en de voorbereiding op onze eigen gezinsvakantie! Traktaties maken, een zeemeermin sweet table inrichten, de laatste dingetjes op school en vooruit werken voor de zomer: druk, druk en nog eens druk… Eerlijk gezegd was dat ook wel te merken aan mijn energielevel, voel(de) me ontzettend moe en was zó toe aan even geen schoolrun voor de komende zes weken. Op televisie kun je merken dat het komkommertijd is en daardoor maak ik weer meer tijd vrij om te lezen. Waar ik vorige maand maar twee boekentips deelde, is mijn lijstje voor deze maand weer iets langer.
Terwijl Parijs sliep
In deze prachtige roman komen heden en verleden gaandeweg samen. Vanaf de eerste bladzijdes, waarin ik las hoe Jean-Luc meegenomen wordt door Amerikaanse agenten omdat ze hem enkele vragen willen stellen, ben ik gegrepen door dit boek. Hoewel ik graag romans over de Tweede Wereldoorlog lees, vond ik deze wel heel bijzonder omdat je verschillende tijdlijnen én verhalen door elkaar leest. Van de jonge Charlotte die in het ziekenhuis werkt waar ze Jean-Luc verpleegt tot aan de zwangere Sarah die samen met David vreest voor hun veiligheid en die van hun kindje op komst. De keuze die Sarah maakt uit liefde voor haar kind en dat liefde voor je kind niet altijd over bloedbanden gaat: enorm aangrijpend en daarom vind ik Terwijl Parijs sliep écht een aanrader!
Parijs, 1944. Het leven van een jonge vrouw neemt een afschuwelijke wending als ze op een dag van haar bed wordt gelicht. Ze wordt op transport gezet naar Auschwitz. Op het perron neemt ze een levensbepalende beslissing: in haar wanhoop geeft ze haar zoontje, een baby nog, weg aan een wildvreemde man.
Santa Cruz, 1953. Jean-Luc heeft met veel moeite het verleden achter zich gelaten. Getekend door de nazibezetting van Parijs en zijn werk langs de spoorlijnen, waar hij getuige was van de gruwelijkheden die de Duitsers aanrichtten, ontvluchtte hij na de Tweede Wereldoorlog Frankrijk om samen met zijn vrouw en aangenomen zoontje een nieuw leven te beginnen in de Verenigde Staten. Dan wordt op een dag zijn ergste angst werkelijkheid en klopt het verleden volkomen onverwacht op zijn deur.
Even bijkomen (van mijn gezin)
Waar ik normaliter alleen op mijn e-reader lees, besloot ik nu een recensie exemplaar aan te vragen van Even bijkomen (van mijn gezin). Dit boek sprak mij direct aan toen ik deze zin las: “Zo houdt je je gezin draaiend als de één rust en stilte nodig heeft en de ander altijd aan staat”. Yes, that’s me! Hoewel ik na het lezen van de ervaringen van Eva Lohmann als introverte moeder concludeer dat ik óók een noemenswaardige extraverte kant heb, was veel van wat zij in dit boek deelt enorm herkenbaar. Wat ik zelf een hele fijne vond om te lezen, is dat gebrek aan verlangen om te concurreren niet hetzelfde is als een gebrek aan ambitie en motivatie. Maar bijvoorbeeld ook dat het sterk afhankelijk is van hoe veilig je je voelt in je omgeving en het gedrag dat je dan laat zien. Dat je in de buurt van overheersende, dominante personen een enorm muurbloempje kunt zijn, terwijl je in de buurt van gelijkgestemden en vertrouwde bekenden een hele andere kant van jezelf durft te uiten. Dat sociale dingen enorm veel energie kosten en dat je niet eenzaam bent als je behoefte hebt aan alleen jezelf. Maar ook de inzichten die ik opdeed door te lezen over het introverte kind waren een eyeopener. Bijvoorbeeld de verwachtingen die bij ouders ontstaan tijdens de zwangerschap. Wie zit er in mijn buik, hoe zal het kind zijn en dat stiekem de antwoorden op zulke vragen al een beetje worden ingevuld. Maar wat als je een beeld met je meedraagt dat dit kind sociaal, op de voorgrond en bijdehand zal zijn? En je kind vervolgens weinig contact maakt met leeftijdsgenootjes en hobby’s kiest die je alleen kunt beoefenen in plaats van die door ouders gedroomde teamsport? Lohmann was zelf geen hoogvlieger op sociaal vlak: dat werd benadrukt in de opvoeding en daardoor heeft ze altijd het gevoel gehad tekort te schieten. Dit had invloed op heel veel dingen; op welke plek in de klas zij het liefste zat, na drie trainingen het volleybalteam weer verlaten vanwege de sociale factor. Vanuit die ervaring én de input van deskundigen ontstaat een waardevol boek vol adviezen en ervaringen die kunnen helpen om de behoeften van verschillende types binnen een gezin te combineren. Zowel voor introverte moeders als voor hun introverte kind(eren). Van een ‘gebruiksaanwijzing introverte partner’ tot hoe jouw introverte kind zijn eigen pad vindt en van tips voor de omgang met andere ouders en kinderen tot tips om energie te sparen. Een must-read als je benieuwd bent naar de kracht van introversie in het gezin!
Minstens een derde van alle mensen is introvert. Het zijn vaak diegenen die de voorkeur geven aan luisteren boven praten. Maar hoe hou je je gezin draaiend als de één rust en stilte nodig heeft en de ander altijd aan staat? Met de ervaringen en adviezen uit Even bijkomen (van mijn gezin) ontdek je oplossingen voor het drukke gezinsleven. Auteur Eva Lohmann voelt zich ‘als Bambi bij een rockconcert’ in haar eigen, luidruchtige gezin. In dit boek beschrijft ze haar ervaringen als moeder, interviewt experts en legt aan de hand van wetenschappelijk onderzoek uit wat de kracht is van ‘stille’ ouders én kinderen. Met humor en aansprekende voorbeelden laat Lohmann zien hoe je je als introverte ouder staande houdt in onze extraverte samenleving. Welk advies is er voor ouders die zich zorgen maken dat hun stille kinderen het misschien niet redden in de extraverte samenleving van vandaag? En wat zeg je de partner die wil beginnen met praten op het moment dat de kinderen eindelijk in bed liggen en jij alleen maar met een boek op de bank wilt kruipen?
Het Brievenspoor
Het duurde even voordat ik me door de proloog van dit boek worstelde, maar daarna kon ik het amper wegleggen. Het Brievenspoor deed me een beetje denken aan de film P.S. I Love You, alleen gaat het nu niet om een liefdesrelatie maar om een innige vriendschap. Na de proloog zat ik helemaal in het verhaal en hoewel het hoofdpersonage Amy Snow veel geduld moest hebben, zet zij toch door om achter het geheim van haar overleden vriendin te komen. Als lezer word je soms op een verkeerd spoor gezet, dat maakt het boek minder cliché, al is het verhaal aan het einde wél af. Daar hou ik van! Het leest lekker makkelijk weg en ik vond het verhaal behoorlijk meeslepend. Aanrader als je van romans houdt!
De meeslepende roman Het Brievenspoor van Tracy Rees, bekend van o.a. Het geheim van Silvermoor en De rozentuin, begint in het Engeland van de negentiende eeuw. Op het landgoed van haar familie vindt de achtjarige Aurelia een baby in de sneeuw. Ze haalt haar ouders over het kind te adopteren en noemt haar Amy Snow. De twee meisjes groeien op als zusjes, maar als Aurelia op haar drieëntwintigste overlijdt wordt Amy onmiddellijk van het landgoed verbannen. De familie heeft haar nooit gemogen en zelfs de bedienden kijken op haar neer. Amy’s wereld stort in. Aurelia was alles wat ze had. Maar dan blijkt dat Aurelia haar een bijzondere erfenis heeft nagelaten: een mysterieuze reeks brieven met geheime aanwijzingen. Als het Amy lukt om de zoektocht te voltooien, wacht haar een ontdekking die haar leven voorgoed zal veranderen…
Ken jij de titels die ik las al? Heb je misschien meer leuke boekentips? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!
Affiliate/#gekregen: disclaimer
Geef een reactie