Vanavond keek ik naar Editie NL toen ik een item voorbij zag komen over nare opmerkingen tegen zwangere vrouwen, bodyshaming. Ook zwangere Lotte Gerritse kreeg allerlei nare opmerkingen naar haar hoofd geslingerd en daarom roept ze op om ermee te stoppen. Hoe ervaar ik dit zelf: vervelend of valt het wel mee?
Instagrampost: Stop bodyshaming zwangere vrouwen!
Naar aanleiding van enkele vervelende opmerkingen postte Lotte onderstaande foto op Instagram:
In het item bij Editie NL vertelde Lotte dat ze het zo jammer vind dat zwangere vrouwen, nota bene in één van de meest bijzondere periodes in hun leven, zo bekritiseerd worden. Toen ik het stukje had gezien, ging ik bij mezelf na hoe ik dat eigenlijk heb ervaren.
‘Dat duurt vast niet lang meer!’
Vandaag ben ik precies 19 weken zwanger van baby no. 2. Als ik in de spiegel kijk, zie ik zelf ook wel dat ik een flinke buik heb voor deze termijn. Iets zwaarder ‘begonnen’, de buikspiertjes niet helemaal in shape en de bekende snellere groei bij een tweede zwangerschap verklaren natuurlijk een boel. Bij de eerste zwangerschap was het echter niet heel anders. Toch was ik erg trots op mijn groeiende buik en kon ik de eerste maanden die opmerkingen nog wel handelen. Want als iemand je bij 12 weken zwangerschap vraagt of je wel zeker weet dat er geen tweeling in zit, dan kun je dat nog weglachen. Toen ik bij 27 weken zwangerschap mijn boodschappen stond af te rekenen en de caissière vroeg hoever ik al overtijd liep, vermoed ik dat ze aan mijn blik wel zag dat ik not amused was. Lichtelijk gepikeerd en met een extra lading onzekerheid in mijn winkelwagentje liet ik de caissière verbaasd achter, nadat ik had verteld dat ik pas over 13 weken was uitgerekend…
Iedere buik is anders
De verloskundige in het item op televisie bevestigde nogmaals wat we maar al te graag van de daken willen schreeuwen: de omvang van de buik zegt niets over de zwangerschapsduur, laat staan over het aantal kindjes dat een vrouw bij zich draagt. Daar ben ik het levende voorbeeld van: tijdens mijn eerste zwangerschap kwam ik maarliefst 45 kilo aan. Nee, ik verwachtte geen drieling en ik zat niet de hele dag te bingen, ik had de domme pech dat ik enorm veel vocht vasthield. Het gevolg was dat ik zo ontzettend groot en opgeblazen werd, dat ik mezelf echt ontzettend lelijk voelde. Tel daar een paar ‘grappig bedoelde‘ opmerkingen bij op en je kunt je misschien indenken waarom ik de laatste 6 weken van mijn zwangerschap geen poot meer buiten de deur heb gezet. Ik schaamde me gewoon voor mezelf en mijn voorkomen. Zelfs toen ik op de O.K. tafel lag voor een spoedkeizersnede en de anesthesist vroeg naar mijn gewicht (waarop ik antwoordde met 125 kg), kon hij een ‘zo dan‘, niet onderdrukken. In mijn ogen heel onprofessioneel en veroordelend, want had die man enig idee van de reden van mijn gewicht? En was ik hem, buiten dat getal om, enige verantwoording schuldig? Ik dacht het niet! Maar op dat moment kon ik wel janken. En dat was echt niet de enige keer dat de tranen me hoog zaten. Zo jammer, want ik had toch veel beter kunnen genieten van deze periode. Daarom sta ik tijdens deze tweede zwangerschap heel anders in mijn schoenen. Ja, ik krijg nog steeds opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd. Ja, ik weet zeker dat er geen tweeling in mijn buik zit. Ja, ik heb al een flinke toeter voor 19 weken en nee, ik ga niet bijna bevallen. Gelukkig heb ik, met een beetje extra hulp, minder last van deze opmerkingen en probeer ik mezelf en mijn lijf echt mooi te vinden. Ik vind het zo jammer dat er überhaupt vrouwen zijn die zich wel zo voelen als ik tijdens mijn eerste zwangerschap. Dus: go Lotte!
Krijg/ kreeg jij opmerkingen over je buik tijdens je zwangerschap? Hoe voelde jij je hierbij? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook, Instagram of Twitter!
Vreselijk is dat! Maar ook andersom! Bij Veerle had ik blijkbaar een klein buikje.. toen ik met 40+2 een tafel in ons toenmalige restaurant aan bedienen was simpel weg omdat ik er nog fit genoeg voor was en ik mn man graag hielp tijdens te drukke uurtjes kreeg ik te horen van die gast dat ik niet zo hoefde te waggelen hoor want dan zou de rest van mn zwangerschap nog lang duren… mijn blik zij toen voldoende.. ze waren gauw weg! Of de opmerking van iemand die me wel dik vond met 40+3 dagen om 23u savonds.. loop eens wat harder joh je ben dik zat… grrrr!! Exact 3 uur na die opmerking beginnen mn weeën…
Dat mensen zulke dingen durven zeggen, wat een schande eigenlijk he… Bah!
Ik moet zeggen dat ik wel even van mijn stoel viel toen ik las dat je 45 kilo bijkwam bij je eerste! :) Maar om jou daar vervolgens op af te rekenen vind ik ook niet kunnen. Vocht is echt vervelend én pijnlijk!!
Ik hoorde soms op één dag van één iemand dat ik zo lekker slank bleef en zo een klein buikje had terwijl een ander iemand me een uur later vertelde dat ik wel al een serieus tonnetje had. “Excuseer??”, dacht ik dan vooral. En dan te bedenken dat ik in totaal gewoon 12 kilo bijkwam. Mensen schamen zich nergens meer voor tegenwoordig. Elke vrouw is anders en elke zwangerschap is anders! Laat je niet gek maken!! Wat jouw lichaam presteert gedurende JAREN, want na 9 maanden is heus niet alles voorbij, is on-ge-lo-fe-lijk!!!
Alice onlangs geplaatst…Is het allemaal goed wat ze op school leren?
Pfffffffff ………….. noem je dat bodyshaming? Ik vind dat nogal een overdreven term. Ik denk niet dat die mensen dat vervelend of kwaad bedoelen als ze zo’n opmerking maken. Ik heb het nooit als vervelend ervaren in elk geval als mensen zo’n opmerking maakten maar nu heb ik ook geen gebrek aan zelfvertrouwen. Ik zag het als goedbedoelde opmerkingen, een poging om contact te maken, soms ietwat betweterig maar ik heb het nooit gezien als bodyshaming. Je kunt je afvragen of het altijd nodig is om dat te zeggen wat je te binnen schiet maar niet alles wat jezelf als naar ervaart is ook naar bedoelt. Het is natuurlijk hoe je het zelf ervaart of iets negatief is of niet. Ikzelf denk dat als je hier zo onzeker van wordt dat een bezoekje aan een therapeut misschien een goede zet zal zijn. Als ik het vervelend zou vinden dan zou ik aan zo’n persoon vragen waarom zo’n opmerking gemaakt wordt en wat de bedoeling daarvan is. Communiceer gewoon.
Gelukkig steken we allemaal anders in elkaar. Wat ik bodyshaming vind, hoef jij niet te vinden, toch? Ik vertel hier over mijn persoonlijke ervaring en hoe vervelend ik het vind dat er meer vrouwen zijn die zich zo onzeker voel(d)en door opmerkingen van anderen. Door types zoals jij wordt die onzekerheid alleen maar versterkt want: stel je niet aan en ga naar een therapeut! Maar meid, dat jij er zo goed mee om kan gaan is toch alleen maar mooi voor jou? Geniet er lekker van!
Ik ben nu 12 weken zwanger en je ziet nog niks. Stiekem ben ik daar heel blij om. Ik was namelijk dik en ben de laatste twee jaar heel veel afgevallen. Ik kijk dus enorm op tegen de twijfelperiode van “is ze nu terug verdikt, of is ze zwanger?” Gelukkig ben ik dan voorbij de 3 maand en kan ik meteen eerlijk zijn!
Mensen met dit soort opmerkingen zijn domme koeien die het gore lef niet hebben om überhaupt iets positiefs te zeggen.
Ze voelen zich genoodzaakt iets over jouw buik te zeggen, alsof je als zwangere vrouw een publiekelijk mikpunt van alles spot & hoon. Op de brandstapel met deze ontzettend, irritante en respectloze mensen.
Diezelfde mensen zijn het trouwens ook iets over je baby durven zeggen… heb je dat ook meegemaakt?
Lieve Karin,
Bedankt voor je artikel, jouw openheid steunt mij.
Al bij mijn vorige zwangerschap was het commentaar van mijn ouders afschuwelijk. Wat een bolle kop, je hoeft niet voor twee te eten etc etc.
Vandaag zeiden mijn ouders tegen mij dat mijn gecompliceerde 2e zwangerschap komt doordat ik zo zwaar ben.
Ik vond het afschuwelijk om te horen dat 2 mensen die ik zo lief heb zo openlijk mij bekritiseren. Ze geven mij het gevoel dat omdat ik 20 kilo ben aangekomen ik niet goed voor mijn buik baby zou zorgen en dat de premature geboorte van mijn eerste ook zou komen door mijn ‘vraatzucht’
De reactie van de chirurg die jou opereerde vind ik ook echt niet kunnen. Ik vind het afschuwelijk voor je dat je terwijl je in zo’n kwetsbare en afhankelijke positie bent zo toegesproken wordt. Hij zou een officiële klacht verdienen.
Liefs van mij.