Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Lonneke wil graag in bad bevallen en dat lijkt te gaan lukken. Maar als ze volledige ontsluiting heeft, kan de verloskundige het hartje niet vinden en moet ze snel op bed gaan liggen… Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Lonneke.
Midden in de zomer uitgerekend zijn, dus midden in de zomer de verjaardag vieren. Dat leek me wel erg fijn, aangezien ik mijn eigen verjaardag altijd binnen moet vieren en die van mijn man ook. De gehele zwangerschap verliep prima, zonder noemenswaardige complicaties. Toen het kwik steeg, was het zwembadje in de tuin wel erg fijn. Ook het meisje in mijn buik vond het nog wel prima en bedacht niet om voor de 40 weken te komen. Inmiddels was er een hittegolf en alle hoogzwangeren (die ik kende van mijn Centering Pregnancy groepje) om me heen, bleven met een baby in hun buik. Alle kinderen hadden bedacht om na aandringen pas te komen. Alle controles waren goed, dus de 40 weken ging ik voorbij. Bij de controle van 41 weken stelde de verloskundige voor om te gaan strippen. ‘Prima!‘, was mijn gedachte. De tijd voor een thuisbevalling begon te dringen en de afspraak bij het ziekenhuis stond ook gepland om te kijken wat zij konden doen.
Eenmaal thuis denk je bij ieder steekje, zou het begonnen zijn? Helaas… Twee dagen later was de volgende afspraak bij de verloskundige, ze deed nogmaals een poging tot strippen. En dan toch eindelijk, ’s ochtends rond 04.00 uur begon het wat te rommelen. De lichte weeën waren aanwezig. Om 05.30 uur ging mijn vriend uit bed om te gaan werken en vertelde ik hoe het ervoor stond. Het kon nog wel een poosje duren, dus ik zou hem wel bellen wanneer het nodig was. Anderhalf uur later had ik hem al aan de telefoon: de weeën kwamen best wel regelmatig en begonnen ook heftiger te worden. Om 08.30 uur kwam ook verloskundige om de stand van zaken te bekijken. Ik zat op 1 centimeter ontsluiting en had mooie weeën. Het bevalbad werd in de slaapkamer opgezet en ik kon heerlijk in het warme water genieten. De verloskundige bleef bij ons in huis om werk op de laptop te doen en mijn vriend was met ons zoontje beneden aan het spelen. Af en toe kwamen ze boven even om de hoek kijken hoe het ging en werden er controles uitgevoerd.
De weeën waren in het water goed op te vangen. De verloskundige vroeg ook om even op bed te komen liggen, hoe het dan ging met de weeën. Deze waren dan veel pittiger, ook de rugweeën waren uit het water sterk aanwezig. De ontsluiting verliep mooi en ik mocht het bad weer in. Ik zat inmiddels op 5 centimeter, tijd om ook de kraamverzorgende te bellen. In mijn bevalplan stond ook dat ik graag in het bad wilde bevallen, dus daarvoor lag ik mooi op koers. Gedurende de laatste centimeters ontsluiting bleven mijn vriend, de verloskundige en de kraamhulp bij me. Tijdens een controle met de doptone hoorde de verloskundige de hartslag niet meer. Inmiddels had ik 10 centimeter ontsluiting en kwamen de persweeën op gang. In de armen van mijn vriend, die buiten het bad zat, ging ik persen. Na een paar weeën werd weer gezocht naar de hartslag, zonder resultaat.
“Inmiddels zou ik ook al wel haartjes kunnen voelen“, zei de verloskundige. Helaas was dit niet het geval. De verloskundige werd ondertussen een beetje zenuwachtig, Zelf kreeg ik dit niet mee, ik zat helemaal in mijn eigen bubbel en had er alle vertrouwen in. Ik werd uit het bad gedirigeerd en moest op bed de klus klaren. De kraamhulp werd geïnstrueerd waar en hoe ze op mijn buik moest duwen bij iedere perswee. Na enkele malen persen zei de verloskundige dat ze een knip ging zetten, want de baby had ook in het vruchtwater gepoept terwijl ze niet verder naar beneden zakte. Ook de volgende weeën hielpen niets in de vooruitgang. Er brak nu echt wel paniek uit en tijdens het persen belde ze de ambulance. In gedachten werd ik daar heel boos over; hoe kon zij nou gaan bellen terwijl ik hard aan het werk was?! Stiekem zette ze enkele persweeën later een tweede knip. En een paar minuten later werd onze dochter geboren, helemaal gezond. Ze werd direct bij me gelegd, wat een fijn gevoel! Ze bleek een sterrenkijker te zijn, hierdoor kon ze er slecht ‘uit’ komen. De ambulancebroeders kwamen vlak daarna de slaapkamer binnen, maar konden onverrichter zake weer terug. Wat een opluchting bij de verloskundige, zij kneep hem wel, dat alles gezond was. Mijn dochter begon al naar de borst te zoeken en dronk haar eerste slokjes bij mij.
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Lonneke! Dat is echt even spannend geweest, maar fijn om te lezen dat alles goed is afgelopen!
Wil jij, net als Lonneke, ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook of Instagram! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com
Geef een reactie