Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Nadat ze door de verloskundige is gestript, bevalt Fabienne vlot van een dochter. Daarna gaat het snel bergafwaarts en moet ze door de brandweer met een hoogwerker uit hun appartement worden getakeld… Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Fabienne.

Op 26 september was ik uitgerekend, maar zoals verwacht gebeurde er die dag niets. Onze dochter was op 2 oktober jarig en het was nét 00.00 uur toen ik nog even ging douchen omdat ik niet kon slapen. Krampen… Shit, dit gebeurt mij niet hè… Dat negatieve gevoel sloeg al gauw om in iets positiefs, want hoe prachtig zou het zijn om te bevallen op de verjaardag van onze dochter? Een prachtig cadeau voor haar en wat bijzonder om samen met je zusje jarig te zijn. Helaas, de krampen verdwenen weer. Op 3 oktober kwam de verloskundige bij ons thuis om mij te strippen. De vorige keer hielp dat toen ik overtijd was. Deze keer kwamen de krampen vrijwel direct terug en ze bleven, maar het waren nog geen weeën. Tijdens het bezoek van de verloskundige was mijn vriend even thuis gekomen. Hij ging wel weer aan het werk, maar mocht van de verloskundige niet ver van huis gaan want het ging snel, vertelde ze. Ik ruimde het huis op, maakte het bed op en bereidde onze dochter voor op het feit dat ze zo zou worden opgehaald om te logeren bij haar oom. Als ze morgenochtend terugkwam, zou haar babyzusje er zijn! Ik raakte steeds meer in mijn bubbel en vroeg mijn vriend rond 17.00 uur om thuis te komen.

Rond 20.00 uur had ik honger! Zittend aan tafel zuchtte ik de eerste échte wee weg. Snel nog wat eten, maar het was nu echt begonnen ook al was het nog goed te doen. Ik appte mijn zus want zij zou bij mijn bevalling aanwezig zijn en de broer van mijn vriend zou onze dochter ophalen. Al gauw verdween ik naar de donkere slaapkamer om mijn weeën op te vangen en even later kwam de verloskundige, zij ging niet meer weg. Naarmate de uren verstreken werden de weeën erger. Rond 00.30 uur besloten we mijn vliezen te breken. Vanaf dat moment wist ik weer waarom ik bij mijn eerste bevalling zei dat ik dit NOOIT meer wilde! Om 01.10 uur had ik volledige ontsluiting en mocht ik persen. Yes! Ik voelde dat ik kon, draaide me op mijn knieën en ellebogen en perste mee. FLOEP, een hoofd! Wow! Haar lichaam was er nog niet volledig uit en ze begon al te huilen! Om 01.13 uur is onze dochter Ella geboren!

Vanaf dat moment ging het bergafwaarts: ik stopte niet meer met bloeden en de ambulance werd gebeld. Binnen een paar minuten stonden ze in de slaapkamer, kreeg ik een infuus en mocht ik mee naar het ziekenhuis. We wonen echter op drie hoog, zonder lift. “Kun je zelf traplopen?”, vroeg de broeder. Vol vertrouwen zei ik dat ik dat wel kon. Niet dus, daar ging ik… “Bel de brandweer!”, riepen ze. Niet veel later kwamen daar twee brandweerwagens aan met mannen in pak. Ik werd in dekens gewikkeld, want ik was naakt en werd op een brancard gehesen. Het hele huis werd verbouwd en via het balkon ging ik op een hoogwerker naar beneden, de ambulance in. Ik keek nog even naar boven en zag daar mijn vriend staan. Ik wist op dat moment nog niet wanneer ik hem en onze dochter weer zou zien.

Bevallingsverhalen 2021 - Mama's Meisje blog

Eenmaal in het ziekenhuis kreeg ik nóg meer medicijnen, een katheter en allerlei draadjes. Op dat moment kwam Sven binnen met Ella, zij werd gewogen en goed onderzocht, want daar was thuis nog geen tijd voor geweest. Ze woog 4136 gram en was helemaal gezond. Als het bloeden niet zou stoppen, dan moest ik naar de OK. Dat wilde ik dus écht niet! Om het half uur werd ik door de arts gecontroleerd, die voelde dan enorm hard aan mijn buik. Het was helaas nog niet gestopt of geminderd. Nadat ik van positie was veranderd deed dat het bloeden minderen en de laatste paar controles gingen goed. Om 05.30 uur mocht ik voor het eerst (na die paar minuutjes thuis) mijn baby knuffelen. Héérlijk! Mijn 4 uur oude baby! Ik had inmiddels enorme honger en dorst, maar buiten een klein slokje appelsap om kreeg ik nog niets omdat het nog niet zeker was of ik wel of niet naar de OK moest.

De uren vlogen voorbij… Om 11.00 uur zou er weer een arts komen maar er kwamen allerlei acute dingen tussendoor. Ik kreeg te horen dat ik vóór 13.00 uur moest plassen. Inmiddels was het 12.00 uur en ik kon en durfde niet. Mijn blaas was net leeggehaald met de katheter en ik mocht al die tijd niets drinken. Gelukkig kwam het woordje OK niet meer ter sprake en mocht ik weer eten en drinken. Tegen 15.00 uur werd ik gedoucht en durfde ik te plassen. Om 16.00 uur hoorden we dat we naar huis mochten! Ein-de-lijk: onze oudste mocht haar zusje ontmoeten! We hadden al wel gefacetimed maar nu dus in het echt!

Eenmaal thuis kregen we visite, kwam de kraamverzorgster ons de nacht in helpen en kwam de verloskundige de volgende dag langs. Ondanks dat ik koos voor flesvoeding, kreeg ik toch een enorme borstontsteking. Koorts, handmatig de melk eruit masseren: ik heb gehuild van de pijn. De ontsteking verdween heel langzaam. Ook het vloeien was erg heftig in de kraamweek. Door het enorme bloedverlies was ik zo duizelig dat ik amper op m’n benen kon staan en veel moest liggen. Het ging vaak bijna mis in de douche of op het toilet. Tot op de dag van vandaag slik ik daar nog steeds ijzertabletten voor. Inmiddels is Ella een vrolijke baby van ruim 8 maanden en ze doet het ontzettend goed!

Bevallingsverhaal Fabienne 2021-2 - Mama's Meisje blog

Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Fabienne! Wat een boel gebeurtenissen tijdens en na je bevalling! Fijn om te lezen dat jullie dochter het zo goed doet!

Wil jij, net als Fabienne, ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook of Instagram! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com