Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Om 16.30 bestelt Thirza alvast patat om te laten bezorgen, drie kwartier later weet ze het zeker: de weeën zijn begonnen! Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Thirza.
In oktober ’19 hebben we weer een positieve test in handen! Wat zijn we blij maar bij mezelf merk ik ook gelijk spanning. Gaat het deze keer wel goed? Na één voldragen zwangerschap waaruit onze zoon Joas werd geboren (januari ’18) en twee miskramen vind ik het nu extra spannend. Gelukkig verloopt deze zwangerschap volgens het boekje, krijgen we te horen dat we een gezond meisje verwachten en geniet ik enorm van al dat getrappel in mijn buik. Wel heb ik de hele zwangerschap het gevoel dat ze eerder gaat komen.
Vrijdag 10 juli 2020: ik ben die dag 38 weken en 3 dagen zwanger en ’s ochtends komt mijn moeder nog helpen met het huis soppen. Voor mijn gevoel moest dit nog gebeuren en had ik sterk het gevoel dat ze dit weekend weleens zou kunnen komen. ’s Middags gaat mijn zoontje altijd nog naar bed dus ik neem van de situatie gebruik en ga lekker mee. Rond 16.00 uur worden we wakker, ik voel me nog erg moe maar verder voel ik me prima. Om 16.30 uur bestel ik alvast patat om 18.00 uur te laten bezorgen en speel ik nog met Joas. Totdat ik ineens buikpijn krijg, dacht ik, maar deze steeds heftiger worden. Ik ben in eerste instantie bang dat het voorweeën zijn omdat ik daar al drie weken last van heb. Niet veel later sta ik de weeën echt weg te puffen en weet ik dat het begonnen is. Ondertussen bel ik mijn man, die nietsvermoedend nog een biertje zit te drinken op z’n werk. Ondertussen is het 17.15 uur en niet veel later stapt mijn man binnen. We bellen de verloskundige en mijn ouders om Joas op te halen. De verloskundige stapt 18.00 uur binnen en na een check down under zitten we al op zo’n 5 à 6 centimeter, dat gaat lekker!
Later hoorde ik dat ondertussen de patat ook nog werd gebracht, Joas met een zak patat op de achterbank bij mijn ouders in de auto mee ging en Chris nog snel wat eten naar binnen heeft gewerkt. Ik zat op dat moment nietsvermoedend onder de douche en ik zat heerlijk in mijn eigen bubbel en kon de weeën goed opvangen. Om 19.30 uur zit ik op 7 centimeter en breekt de verloskundige mijn vliezen. De baby heeft in het vruchtwater gepoept dus we moeten naar het ziekenhuis. Mijn gehoopte thuisbevalling valt in duigen maar ik kan snel de knop omzetten en binnen no time zitten we in de auto richting het ziekenhuis. Eenmaal in het ziekenhuis neemt het personeel het over van de verloskundige en checken ze mijn ontsluiting: 8 centimeter! De weeën vind ik nog steeds niet heftig, ik kan ze goed opvangen en tussen de weeën door is het reuze gezellig en vraagt de verloskundige zich af of ik überhaupt wel aan het bevallen ben.
De laatste centimeters duren wat lang, ze hebben het over weeënopwekkers maar ineens gaat het snel. Iets voor 23.00 uur voel ik dat het echt pijn gaat doen en al snel voel ik persdrang. Om 23.03 uur mag ik persen en om 23.06 uur wordt onze prachtige, iniminie dochtertje Livia geboren, 2840 gram en 47 centimeter! Wat is ze mooi en we zijn opslag verliefd! We moeten een nachtje blijven omdat Livia in het vruchtwater had gepoept en Livia tijdens de bevalling ook nog een slok vruchtwater binnen had gekregen. De volgende ochtend mogen we naar huis en ontmoeten broer en zus elkaar eindelijk. Het genieten kan beginnen!
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Thirza! Wat een mooi en positief bevallingsverhaal!
Wil jij, net als Thirza, ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook of Instagram! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com
Geef een reactie