Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. De verloskundige gaat nog even koffie halen als Talitha op 8 centimeter ontsluiting zit, maar of dat zo’n goed idee is… Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Talitha.
In de nacht van 5 op 6 augustus begin ik wat ongerust te worden. Ik voel mijn baby veel minder. Ik kijk de ochtend even aan maar bel dan toch even naar de verloskundige. Ze is toevallig in de buurt dus ze komt even langs. Samen luisteren we naar het hartje. Die klinkt goed, dat stelt mij wat gerust. Ik ben op dat moment 37 weken en 3 dagen zwanger. De verloskundige wil voor de zekerheid een CTG. Ik kan diezelfde middag nog terecht. Alles was keurig. De volgende dag willen ze mij weer zien. De dagen erna blijf ik onder controle want ik voel de baby nog altijd extreem weinig. Gelukkig is elke CTG goed en heb ik tussendoor ook twee keer een goede echo.
Een gynaecoloog denkt even mee en doet inwendig onderzoek. Ze meet 1 centimeter ontsluiting en kan nu verder niks betekenen. Op 13 augustus zie ik haar weer en hebben we het kort over eventueel inleiden. Zelf ben ik daar geen voorstander van en we spreken af dat we het even afwachten. Op zondag 16 augustus rond 17.00 uur voel ik met enige regelmaat krampjes opkomen. Om 18.30 uur bel ik met de verloskundige. Tussen 21.00 uur en 22.00 uur komt er iemand even kijken, tenzij het afzakt of heftiger wordt. Ik bel mijn zus of ze wil komen. Ik wil haar er graag bij hebben, dus rond 20.30 uur is ze bij ons.
Om 21.00 uur worden de weeën toch wat pittiger. Ik bel even om dit door te geven en 20 minuten later is de verloskundige er. Jammer genoeg is het een waarnemer, hier had ik niet zo’n vertrouwen in en dit gevoel werd steeds meer bevestigd. Ze bekijkt de ontsluiting: ik zit op 2 à 3 centimeter. Wat een domper… Bij mijn zoontje (2017) ging de ontsluiting ook langzaam en nu dacht ik ook: ‘daar gaan we weer‘.
De verloskundige besluit na een half uur dat we toch richting het ziekenhuis moeten. Ik had gehoopt het thuis te kunnen doen. Maar de hartslag van de baby is en blijft constant net wat te hoog, dus ze wil dat er een CTG gemaakt wordt. Teleurgesteld stap ik bij mijn zus in de auto. Mijn vriend wacht op opa en oma die thuisblijven voor ons zoontje.
Om 00.00 uur heb ik een uur aan de CTG gelegen en alles is in orde. Mijn eigen verloskundige mag de bevalling begeleiden. Om 00.30 uur meet ze 4 centimeter. ‘Dit schiet weer niet op‘, denk ik. Ze stelt voor mijn vliezen te breken. Dit gebeurd om 0.47uur. Bij mijn eerste bevalling gebeurde er niks, maar nu… Wauw, wat gebeurd er! Ik krijg een stel pittige weeën! Ik stap onder de douche maar hier zit ik niet fijn. Al snel ben ik er onder vandaan en ga op de skippybal zitten. Met mijn hoofd in een kussen gedrukt vang ik de weeën op. Tot grote ergernis zit de verloskundige al de hele tijd op haar laptop te tikken en kijkt niet naar mij om. Geen hand op mijn schouder, geen: ‘meid, het gaat goed‘. Heel jammer, want ik kon wel wat steun gebruiken.
Om 01.40 uur ga ik op bed liggen en zit ik op 8 centimeter. De verloskundige besluit nog even koffie te halen en te plassen. Ik denk: ‘huh, nu nog, serieus?‘. Ze doet de deur open en ja hoor: persdrang… Mijn zus zegt: “zuchten, zuchten!“, maar dit lukt mij niet meer. Mijn vriend drukt op de alarmknop. Een verpleegkundige komt en zegt mij te wachten op de verloskundige . Als ze binnenkomt ziet ze dat het hoofdje al komt. Snel pakt ze handschoenen en dan hoeft ze niks meer te zeggen. Na drie keer persen is daar onze dochter Lovée. Wat zijn we blij, wat zijn wij trots! Een mooi lief gezond meisje is geboren op 17 augustus om 01.55 uur.
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Talitha! Jammer dat je verloskundige niet zo betrokken was, maar gelukkig is jullie meisje goed en wel geboren!
Wil jij, net als Talitha, ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook of Instagram! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com
Geef een reactie