Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Nadat Sanna gestript is, lijkt er niet zoveel te gebeuren. Als de weeën toch begonnen zijn, gaat het ineens supersnel en bevalt ze zonder verloskundige in de badkamer… Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Sanne.
Dit was mijn tweede bevalling dus ik had al een klein beetje een idee wat mij te wachten stond. Weliswaar was mijn vorige bevalling zo’n 5 jaar geleden dus ik kan niet ontkennen dat de pijn al aardig vergeten was. 22 maart was mijn uitgerekende datum, maar er gebeurde niets. Op 25 maart mocht ik als ongeduldige moeder bij de verloskundige komen die me wilde strippen, dit leek mij een goed plan. De hele dag was er geen verandering en om 18.00 uur kwamen we terug uit het bos. We zijn na het diner een beetje teleurgesteld op de bank tv gaan kijken, want het was nog steeds rustig. Om 22.00 uur leek het dan toch te gaan gebeuren, met wat buikpijn besloot ik om in bad te gaan. Mijn man vroeg om mee te gaan maar met het vooruitzicht op heftige weeën leek het mij beter als hij dan m’n handje vast kwam houden.
Omdat de weeën toch wel met enige regelmaat terugkwamen, besloot ik een weeënapp te installeren. Rond 23.00 uur kwam mijn man even polshoogte nemen en trof mij aan met weeën. Hij wilde daarom graag de verloskundige bellen, waarop ik zei: “bel maar en zeg dat we begonnen zijn“. Uiteraard aangevuld met de informatie uit de weeënapp, maar voor mijn gevoel was het nog niet heftig genoeg dus hoefde ze nog niet te komen. Inmiddels was ik alweer uit bad en nu regelmatig op het toilet te vinden. Op het moment dat ik even bij de wastafel stond uit te rusten, braken mijn vliezen. Ik riep direct heel enthousiast: “oh, check even of het helder is!“. Ik vond het super bijzonder dat mijn vliezen vanzelf braken. Het vruchtwater was gelukkig helder. Mijn weeën kwamen steeds sneller en ik kon ze alleen nog opvangen onder de douche. Dit ging prima, maar ze kwamen in sneltreinvaart. Héél snel!
Ik riep nog: “oeh, ik heb persdrang!“, waarbij ik het hoofdje al dacht te voelen. Geknield op de badkamervloer, met de douchestraal op mijn rug, kan ik het écht niet meer tegenhouden! Ik voel het hoofdje, probeer het tegen te houden maar weet dat het te laat is. Na twee keer persen heb ik de baby zelf op de wereld gezet… Ik heb gevoeld hoe ze geboren werd, ik heb haar aangepakt, ik heb haar vastgehouden terwijl we nog verbonden waren. Mijn man belt direct de verloskundige, waarop ze zegt: “jij hebt een belangrijke taak, ga je camera pakken en maak een foto!“. Hierom moet ik nog dagelijks hard lachen, want hij stond strak van de adrenaline en had iets héél anders verwacht. Placenta’s lostrekken, navelstrengen doorknippen, noem maar op.
De verloskundige was onderweg en kwam 5 minuutjes later binnen. Ze legde mij op bed en checkte de baby, liet de placenta komen en ik mocht nog even knuffelen met de baby. Daarna was het tijd om me op te frissen en mocht papa de baby vasthouden. Hij zat daar in de stoel en ik besloot uit bed te springen om een foto te maken van de eerste keer dat papa de baby vast heeft. Oeps! Uiteraard vergat ik even dat ik zojuist bevallen ben en laat een bloedspoor achter me, de verloskundige weet dit moment vast te leggen. Al met al was dit een hele mooie, bijzondere geboorte waar we graag aan terug denken en waar we leuke kiekjes van hebben . Misschien nog leuk om te weten; onze 5-jarige dochter heeft door dit alles heen geslapen en de volgende ochtend hadden we dus een leuke ‘verrassing’ voor haar!
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Sanne! Wow, wat een bijzonder verhaal en wat fijn dat het allemaal goed is verlopen!
Wil jij, net als Sanne, ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook of Instagram! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com
Geef een reactie