Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Bij de liggingsecho van 35 weken wordt ontdekt dat de baby van Robin in stuit ligt. Gelukkig slaagt de derde draaipoging en mag ze rustig afwachten… Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Robin.
Vrij vlot nadat we besloten hadden om te stoppen met de pil, was ik zwanger. Mijn zwangerschap ging voorspoedig. De eerste weken was ik wat misselijk en ontzettend moe, maar daarna ging het super. Vanaf een week of 25 kreeg ik ontzettende last van mijn rug. Gelukkig dachten ze op werk heel goed mee en kon ik ‘gewoon’ blijven werken tot de 34 weken. Bij de liggingsecho rond de 35 weken kwamen ze erachter dat de baby in stuit lag. Met 36 weken ging ik naar het ziekenhuis om een draaipoging te doen. Bij poging nummer 3 draaide ons kindje gelukkig en konden we opgelucht naar huis. Maar tjonge wat een pijn had dat gedaan zeg, dagen erna was mijn buik nog blauw van het duwen en draaien. Bizar.
Al gauw na de draaipoging kreeg ik last van jeuk. Over mijn hele lichaam. Overigens had dat draaien en die jeuk niks met elkaar te maken. Mijn bloeduitslag was goed, dus kwam het erop neer dat ik gewoon één van de vrouwen was die ‘pech’ had en er dus mee moest dealen. Die jeuk: het was niet te doen. Avond aan avond zat ik met de gordijnen dicht op de bank met koude doeken. ’s Avonds sliep ik met washandjes tussen mijn ellebogen om maar geen jeuk te krijgen. Elke aanraking, hoe lief ook, werd beantwoord met: “Raak me niet aan!“. Huilend zat ik bij de dermatoloog in het ziekenhuis, die me uiteindelijk een heftige hormoonzalf voorschreef. “Alleen smeren als het echt niet meer gaat!“. En dat was op woensdag 14 maart. Achteraf kunnen we er nog altijd om lachen. In de nacht van 14 op 15 maart begon namelijk de bevalling. We zeggen nog wel eens ‘als we nou eerder waren begonnen met smeren…’ Maar ook dat had niks met elkaar te maken natuurlijk.
In die nacht ging ik rond 03.00 uur een keertje voor de nachtelijke plasronde naar de wc. Op dat moment was ik 37 + 3 weken zwanger. Ik voelde me wat onrustig, maar ik viel vrij vlot weer in slaap. ’s Ochtends voelde ik me niet fit, maar ik had afgesproken bij mijn schoonmoeder om koffie te drinken. Mijn man appte: “Ga maar gewoon, dan heb je wat afleiding“. Zo gezegd, zo gedaan. Achteraf zat ik daar af en toe al weeën op te vangen, maar hé ik was zwanger van de eerste dus herkende het niet. Rond 14.00 uur heb ik mijn man gebeld en gezegd dat hij langzaamaan naar huis moest komen, omdat ik ondertussen wel doorhad dat dit serieus was. De verloskundige kwam voor de eerste check om 16.00 uur. Ik had toen zo’n 4 centimeter ontsluiting. “Maar wanneer breken mijn vliezen dan?“, heb ik nog gevraagd. De verloskundige schoot in de lach. “Meid dit zitten er allang niet meer“. Ik vraag me nog altijd af wanneer mijn vliezen dan gebroken zijn…
Om 19.00 uur zou ze weer komen, maar de weeën werden steeds heftiger en ik wist niet goed wat me allemaal overkwam. We hebben haar eerder gebeld, zo rond 18.30 uur was ze er en zei ze ook dat ze niet meer wegging. Vanaf 19.45 uur mocht ik langzaamaan mee gaan persen met de weeën. Eerst gebeurde er weinig, blijkbaar deed ik het fout. Toen ik het wel ‘goed’ ging doen ging het allemaal vrij vlug. Op het moment dat de baby bijna helemaal geboren was, hoorde de verloskundige dat de baby het niet helemaal leuk had daar binnen. De hartslag viel weg en de baby moest er NU uit. Zonder persweeën heb ik toen alles gegeven wat ik had. En ja hoor, daar was hij dan. Geboren om 20.30 uur tijdens een mooie thuisbevalling: onze zoon. Wat een verrassing! We wisten het geslacht niet van tevoren, maar het was meteen goed. De eerste seconden na de bevalling waren wat spannend. De navelstreng had om zijn nek gezeten en daardoor kwam hij ook blauw ter wereld. Maar binnen 10 seconden liet hij van zich horen en waren de zorgen weg. Op dit moment huppelt hier een mannetje van bijna 3 rond die niks heeft overgehouden van dit avontuur. En… nog heel even dan komt er een broertje of zusje uit de buik van mama!
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Robin! Die jeuk lijkt me killing maar wat fijn dat de bevalling voorspoedig verliep!
Wil jij, net als Robin, ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook of Instagram! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com
Geef een reactie