Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Reni is samen zwanger met haar beste vriendin en ze verwachten ook nog allebei een meisje. Tijdens de familiedag voelt ze de hele tijd ‘iets’ en ’s avonds blijken haar vliezen inderdaad gebroken te zijn… Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Reni.
Samen zwanger met mijn beste vriendin, beide van een meisje. Super gaaf was dat! Helemaal toen mij gevraagd werd om peettante te worden van die kleine meid van mijn vriendin. De zwangerschappen gingen beide prima. Ik ben wel de gehele zwangerschap erg misselijk geweest en mijn vriendin kreeg een geplande keizersnede i.v.m. een eerdere bevalling die resulteerde in een keizersnede. We waren al onder controle vanaf week 34 omdat onze dochter vrij groot zou zijn: op de P97 lijn zat ze. Na een echo in Maastricht mochten we gelukkig toch gewoon bevallen in Venlo. We kregen daar de datum waarop ik zou worden ingeleid: 01-07-2016. Het liefst wilde ik eerder bevallen, want ik wist dat mijn vriendin op 05-07-2016 haar keizersnede zou krijgen. En ja, ik wilde daar natuurlijk zo snel mogelijk op bezoek als peettante zijnde.
Mijn bevalling van onze dochter Ymke begint op zondag 26-6-2016. We hadden familiedag zoals altijd op de laatste zondag van juni. Ik was 38 weken en 1 dag zwanger en wou er toch gewoon heen. Dus vluchtkoffer in de auto en op weg. We hebben een hele leuke dag gehad. Ik voelde wel de hele dag al iets weglopen, daaronder zeg maar, haha. Maar ja, hoogzwanger dus dan heb je dat wel eens. Rond 18.30 uur gingen we naar huis, ik zittend op een matje vanwege eventuele vliezen die kunnen breken. Eenmaal thuis zeg ik tegen mijn man: “volgens mij verlies ik toch echt vruchtwater hoor“. Op mijn hand blazen resulteerde in vochtverlies, dus besloten we om toch maar het ziekenhuis bellen. We mochten meteen komen, dus op naar Venlo. Eenmaal daar werd er een testje gedaan en ja; ik verloor inderdaad vruchtwater. Mijn vliezen waren gebroken, helaas had ik nog geen weeën dus mocht ik weer naar huis. Wel moest ik me de volgende ochtend melden voor een CTG. Je mag 48 uur met gebroken vliezen rondlopen dus het was geen probleem. Ik mocht alleen niet meer in bad. De volgende ochtend kreeg ik in het geboortecentrum de CTG, die er prima uitzag. We gingen weer naar huis met een afspraak om de volgende ochtend om 07.00 uur te bellen of er plaats voor mij was. In ons dorp was het ook nog eens kermis en deze maandag staat bekend als roze maandag. ’s Middags gingen we nog lekker op het terras zitten, want thuis ging de tijd ook maar langzaam voorbij. Zat ik dus met gebroken vliezen op het terras.
Die nacht begonnen de weeën eindelijk en reden we naar het geboortecentrum, waar we rond 04.00 uur aankwamen. Ik had inderdaad weeën, maar lang niet sterk genoeg. Ik zat al wel op 3 centimeter ontsluiting. Daarom werd ik aan de weeënopwekkers gelegd en ook vroeg ik om een ruggenprik, dit laatste puur om de angst voor pijn. Ik kreeg eerst een morfinepompje waar ik dankbaar gebruik van maakte. Rond 11.00 uur kwamen ze voor de ruggenprik maar helaas, na vier keer prikken werkte deze niet. Dan maar alleen de morfinepomp, meer keuze had ik niet. De ontsluiting ging helemaal prima, niet razendsnel maar goed genoeg.
Om 15.45 uur had ik eindelijk 10 centimeter ontsluiting en mocht ik gaan persen. Ze zeiden nog dat ze er binnen 1 uur moest zijn, anders moesten ze andere maatregelen treffen. Ik heb me zo gefocust op die klok, maar jeetje wat was dat persen zwaar. Ik had gelezen dat het persen een opluchting was maar zo voelde het niet. Ik denk achteraf dat ik geen goede persweeën heb gehad. Eindelijk om 16.35 uur, na net geen uur geperst te hebben, was onze dochter Ymke daar! Wauw, wat zijn we blij. Mijn man moest snel de navelstreng doorknippen want ze zag wat blauw en ze hadden toch wat moeite om haar eruit te krijgen. Ook meenden ze een knakje in haar arm gehoord te hebben. Ze werd dus al vrij snel weggehaald om gecontroleerd te worden. Ymke is geboren op dinsdag 28-06-2016 en met een gewicht en lengte van 4280 gram en 50,5 centimeter was ze dus inderdaad een stevige dame. Ze had gelukkig alleen een blauwe armpje maar geen breukje en ook haar kleur werd snel goed, dus ze mocht weer lekker bij me liggen. Ik werd gehecht i.v.m. een knip. Wel was haar suiker te laag, moest ze bijvoeding krijgen en de komende 24 uur sowieso blijven i.v.m. suikercontrole. Ook ze bleek koorts te hebben, net als ik zelf.
Een dag later waren we beide koortsvrij, maar we moesten toch die 24 uur blijven want de suikers moest in de gaten gehouden worden. Steeds weer die prikjes in haar voetje. Uiteindelijk gingen we op zondag 03-07-2016 naar huis en mocht ik op 05-07-2016 met toestemming van de kraamhulp naar mijn petekindje Tess gaan kijken! Wauw, wat een week van emoties…
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Reni! Wat leuk om samen zwanger te zijn met je beste vriendin!
Wil jij, net als Reni, ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook of Instagram! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com
Geef een reactie