Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Milou is zwanger van haar tweede kindje en als zij op haar uitgerekende datum voor controle moet, blijkt ze 2 centimeter ontsluiting te hebben. Ze wordt gestript: zal het doorzetten? Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Milou.
In juni 2019 werd onze dochter 2. Op dat moment besloten we om voor een tweede kindje te gaan. Omdat het bij de eerste een klein jaartje duurde voordat ik zwanger was, dachten we dat het nu ook wel weer even zou duren. Maar toen we in september op vakantie in Italië waren, kwamen we erachter dat ik al zwanger was! Net zoals bij de eerste zwangerschap, was ik ook nu erg misselijk. Dit was dus bekend voor mij, maar wel weer erg lastig en vervelend. Op mijn werk was het erg moeilijk om niets te zeggen. Door mijn colitis ulcerosa kwam ik onder controle te staan van de gynaecoloog. Dit vond ik erg jammer, maar ik zou er sowieso terechtkomen vanaf 25 weken omdat ik op die termijn bij de eerste zwangerschapsdiabetes had. Ik had verwacht dat ik dit nu wel weer zou krijgen, maar gelukkig was dit niet het geval. Wel mocht ik (helaas) twee keer een test doen daarvoor, bij 16 en bij 24 weken. Beide keren waren ze wonder boven wonder goed!
De eerste 3 maanden was ik erg misselijk en moe, maar daarna volgden top weken! Ik ging twee keer per week sporten en voelde me erg fit! Wellicht ook omdat er al één draakje thuis was waar je natuurlijk ook mega druk mee bent. Mijn man heeft een eigen bedrijf en ik werk twee dagen bij hem op de zaak maar ook één dag buitenhuis. Ik was aardig druk met werk dus schoof alle klusjes voor de babykamer e.d. vooruit naar mijn verlof. Met de gedachte dat mijn dochter dan toch wekelijks twee dagen bij het kinderdagverblijf zou zijn, dan zou ik toch alle tijd hebben… Helaas was dit niet het geval, corona kwam in het spel. Hebt begon met sporten: ik mocht nog zes weken sporten maar helaas ging de sportschool dicht. Mijn verlof begon (ik werkte nog wel af en toe op de zaak bij mijn man) maar mijn dochter had ik wel constant thuis. Soms zelfs ook de kids van mijn zus, aangezien die thuis moest werken. Er kwam ook nog even bij dat er een nieuw huis met kantoorpand te koop kwam in onze woonplaats en mijn man en ik gingen hier natuurlijk direct op in qua onderhandelingen e.d. Dus nog geen verlof, maar druk met bank en accountant om alles rond te krijgen.
Gelukkig kregen we rond mijn uitgerekende datum positief nieuws: we hadden akkoord voor ons nieuwe huis en ons eigen huis was ook onder voorbehoud verkocht! Eindelijk rust! De vrijdag voordat ik 40 weken zwanger was, zaten we nog met de bank te beeldbankieren.
De maandag erop brak dan eindelijk mijn uitgerekende datum aan. Ik had ’s middags een controle bij de gynaecoloog dus was gaan eten bij mijn moeder en bracht mijn dochter daar zodat zij even konden oppassen. Na het eten voelde ik lichte krampen maar ik wist niet zeker of dit nou het begin was of dat het mijn darmen waren. Ik belde nog even mijn man om te zeggen dat ik iets voelde. Het eerste wat hij zei was “perfect!“. Deze week kwam bij hem qua werkzaamheden namelijk super uit aangezien het vanwege Hemelvaartsdag een korte werkweek was. Om 15.00 uur was ik bij de gynaecoloog en die zei: “je hebt 2 centimeter ontsluiting, maar dat zegt nog niet zoveel“. Dat heb je soms al sneller bij een tweede kindje. Ze stripte me nog even voor de zekerheid en we maakte een afspraak voor weekje later. Maar ze zei wel met een knipoog; denk dat je die niet ga halen!
Ik reed naar huis en de krampen bleven komen. Thuis moest ik ze echt even wegpuffen. Mijn man haalde ondertussen onze dochter op. Rond 20.00 uur ben ik ze toch maar gaan timen en ja hoor; ze kwamen om de 5 minuten. Direct gebeld naar ziekenhuis, onze dochter naar oma gebracht en op naar het ziekenhuis. Rond 21.30 uur arriveerden we bij het ziekenhuis en werd ik aan de monitor gelegd. Helaas waren de weeën nog erg zwak dus ik mocht kiezen, of naar huis of hier blijven. We besloten dat ik bleef en een prik kreeg zodat ik goed kon slapen en mijn man zou thuis gaan slapen zodat hij ook een goede nacht had. De volgende morgen werd ik weer aan de CTG gelegd. Helaas waren de weeën op het scherm erg onregelmatig maar ik voelde ze wel constant. Rond 10.30 uur zeiden de artsen dat ze me naar huis wouden sturen aangezien het niet doorzette. Hier waren wij het niet mee eens aangezien bij mijn eerste het ook erg lang duurde. Ze besloten mijn vliezen te breken om 13.00 uur. Hierna kreeg ik een mega weeënstorm. Ik wist niet hoe ik moest zitten/liggen/douchen. Niets zat lekker. Ik heb gesmeekt om pijnstillers maar duurde erg lang voordat er iemand kwam.
Om 16.00 uur zat ik op 8 centimeter en kreeg ik nog een morfinepomp. Eindelijk verlichting! Maar dit was helaas van korte duur want om 17.00 uur had ik 9 centimeter ontsluiting. Naar mijn idee 10 want ik voelde erge druk. Ik mocht zachtjes meepersen. Dit deed ik en na twee keer persen was het hoofdje er. Daarna heb ik nog één keer hoeven persen en daar was onze kleine meid! Ik was helemaal verbaasd, want ik was er heilig van overtuigt dat het een jongetje zou zijn! Onze dochter was 4150 gram en deed het supergoed. Ze heeft maar twee uur met een kruik gelegen en dronk supergoed haar flesjes leeg. Wel viel ze in de kraamweek wat af maar daar hoefden we ons geen zorgen over te maken aangezien ze al wat zwaarder was. Inmiddels is ze alweer 4,5 maand en slaapt vanaf 2 weken oud elke nacht door. Haar zus is echt een trotse grote zus! En mijn man is mega trost op al zijn meiden!
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Milou! Wat ging het ineens snel!
Wil jij, net als Milou, ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook of Instagram! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com
Geef een reactie