Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Elianne krijgt weeën die al snel regelmatig komen, maar de ontsluiting wil niet vorderen. In het ziekenhuis lijkt het toch goed te komen, maar dan stopt het bij 9 centimeter… Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Elianne.
Het is september 2016 en ik ben hoogzwanger van ons eerste kindje. We weten niet of we een zoon of een dochter krijgen en naarmate de uitgerekende datum nadert, worden we steeds nieuwsgieriger. De uitgerekende datum komt maar er gebeurt niets. Ook in de dagen erna blijft het rustig. Op dinsdag 27 september komt mijn vriend laat thuis van de voetbal. Ik ben op dat moment 40+5 weken zwanger. We kletsen nog even en gaan vervolgens slapen. Mijn vriend valt al snel in slaap, maar ik lig nog wakker en ik heb buikpijn. Eerst ben ik bang dat ik ziek ga worden, maar ik merk al snel dat de buikpijn elke zes minuten heftig wordt en vervolgens weer wegzakt. Ik maak mijn vriend nog niet wakker, maar blijf de buikpijn timen. Het blijft heel regelmatig terugkomen en ik ben er inmiddels wel van overtuigd dat de bevalling langzaam gaat beginnen.
De hele nacht heb ik deze voorweeën, ik slaap weinig en ’s morgens komt de verloskundige bij ons langs. Ze controleert de boel en constateert één centimeter ontsluiting. Dit is een kleine tegenvaller, want bij de controle van een paar dagen eerder in het ziekenhuis, had ik die ene centimeter ontsluiting ook al. De verloskundige stript mij in de hoop dat er een beetje vaart in komt en ze vertrekt hierna weer. Ik ga lekker in bad liggen en inderdaad, het gaat los. Ik krijg weeën om de minuut die vervolgens ruim een minuut aanhouden. Jordy belt de verloskundige weer op en ze komt terug. Maar helaas heb ik op dat moment nog steeds slechts één centimeter ontsluiting. De verloskundige staat op het punt om haar dienst over te dragen. Ze gaat weer weg en haar collega komt aan het begin van de avond nog eens langs. Wij wachten af.
Ik vang de weeën op en Jordy probeert zo goed mogelijk voor mij te zorgen. Ook bereidt hij allerlei dingen voor zodat we klaar zijn voor de bevalling. Om 20.00 uur staat er weer een verloskundige voor de deur. Ik ben blij om haar te zien. De verloskundige die aan de deur staat is de vrouw die bij mijn moeder was toen ik geboren werd! Wat bijzonder als zij bij de geboorte van mijn kindje zal zijn. Ik vraag haar om snel te kijken hoe ver ik inmiddels ben. Ik ben moe en futloos en kan geen eten binnen houden. De teleurstelling is heel groot als ze mij verteld dat ik nog steeds één centimeter ontsluiting heb. We spreken af om de situatie nog maximaal een uur aan te kijken en anders naar het ziekenhuis te gaan. Het duurt allemaal te lang. Mijn vriend grijpt al snel in. Hij wil niet langer wachten, maar naar het ziekenhuis gaan. Samen vertrekken wij naar het ziekenhuis, de verloskundige gaat naar een andere bevalling.
Als we in het ziekenhuis aankomen is het ongeveer 22.00 uur in de avond. Ik krijg direct een ruggenprik en zowel mijn kindje als ik worden aan allerlei monitoren gelegd. Ook krijg ik weeënopwekkers. De ruggenprik is heerlijk en ik probeer een beetje te ontspannen. Ik ben wel erg teleurgesteld dat ik niet thuis ga bevallen. We proberen een beetje rust te pakken en de medicatie zijn werk te laten doen. Langzaam gebeurt er iets. Ik ga van 1, naar 2, naar 3 centimeter, tot aan de 9 centimeter. Hierna stopt het. Het is inmiddels 29 september 2016 12.00 uur. Ik heb al ruim 36 uur weeën en de artsen besluiten in te grijpen. Ik vind het prima en laat het allemaal gebeuren. Een fantastisch team van artsen zorgt er in no-time voor dat ik een gezonde baby op mijn borst heb. Een jongen!
Hij heeft een beetje een moeizame start, maar dat is te verwachten als je na een lange bevalling zo opeens uit je moeders buik geplukt wordt. Hierna deed Xavi het al snel super en drie dagen laten vertrokken wij als kersvers gezin naar huis. Inmiddels is hij twee jaar en we genieten elke dag van hem!
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Elianne! Dat was een pittige bevalling… Fijn om te lezen dat jullie mannetje het, ondanks zijn moeizame start, al snel heel goed deed! Meer lezen over Elianne? Neem een kijkje op haar blog!
Wil jij ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook of Instagram! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com
Geef een reactie