Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Sharon is van haar eerste kindje bevallen vóór 36 weken en is heel benieuwd hoe dat de tweede keer zal gaan. Ze wordt met 40 weken gestript en ja hoor: de bevalling begint! Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Sharon.
Onze dochter is twee jaar geleden geboren bij 35+6 weken zwangerschap, zou deze baby ook eerder komen of toch de uitgerekende datum halen? Die vraag spookt vanaf het begin van de zwangerschap al door m’n hoofd. Aan de ene kant heb ik het idee dat deze baby ook eerder komt, misschien zelfs wel eerder dan het termijn van de vorige zwangerschap, en aan de andere kant zou het zomaar eens kunnen zijn dat we wel de 40 weken halen. Daarom staat vanaf week 31 alles al klaar. De koffer is ingepakt, het kamertje is af en de belangrijke telefoonnummers zijn verzameld. Nu is het een kwestie van wachten wanneer de kleine zich meldt.
Op 23 maart, ik ben dan 35+6 weken zwanger, en er is nog geen baby te bekennen. Wel heb ik al een aantal weken last van menstruatiekramp maar hier maak ik me geen zorgen om. We zijn deze dag nog wel naar het ziekenhuis geweest voor een CTG aangezien ik de kleine man die ochtend niet echt meer heb gevoeld. Ook gaf de test met het wattenstaafje aan dat ik vruchtwater verloor dus werd dit ook gecontroleerd. Gelukkig bleek alles goed te zijn met de baby en verloor ik geen vruchtwater, waardoor we weer met een gerust hart naar huis konden. De weken kropen voorbij en uiteindelijk tikte ik de 37 weken aan, een last die van m’n schouders afviel want nu zou ik thuis mogen bevallen! Vanaf week 37 liet ik het wachten een beetje gaan. Ik verfde nog wat muren, maakte elke dag het hele huis schoon, sliep tussendoor nog eventjes als onze dochter in bed lag en genoot ondertussen nog even van me-time.
Op 21 april 2021 was mijn uitgerekende datum, nooit verwacht dit te halen maar onwijs trots dat het toch gelukt is! Vandaag stond ook nog een controle gepland bij de verloskundige, benieuwd of ze iets voor me kon doen om het een beetje op gang te helpen aangezien we zelf ook al van alles geprobeerd hadden haha. Vanaf week 35 had ik al regelmatig voorweeën/indalingsweeën (geef het een naam) maar ook vrij veel last van menstruatiekrampen. De verloskundige maakte zich hier geen zorgen om maar benoemde dit nog wel even bij de controle. Ze wilde kijken of er al iets van ontsluiting was en vroeg of ik dan gelijk gestript wilde worden om te kijken of het de bevalling op gang kon brengen.
Dit wilde ik wel proberen en ik riep nog dat ik m’n schoen zou opeten als ik geen enkele centimeter ontsluiting had na weken van menstruatiekrampen.
Bij de controle bleek ik toch al 2 centimeter ontsluiting te hebben en de verloskundige begon gelijk aan de eerste strippoging. Na deze strippoging had ik 3 centimeter en mocht ik naar huis met het advies om tussendoor te blijven lopen want dit zou nog kunnen helpen om de bevalling op gang te brengen. Mocht het zo zijn dat deze strippoging niet had geholpen mocht ik in het weekend weer bellen voor nog een poging om een inleiding te voorkomen. Die dag ben ik nog met onze dochter bij mijn ouders geweest, het rommelde al wel een beetje maar de menstruatiekrampen herkende ik van de weken ervoor dus ik zocht er niks achter. In de avond hebben we het bevalbad deels opgepompt en zouden we hem de volgende ochtend boven neer zetten zodat we hem gelijk konden pakken, mocht de bevalling beginnen. Tegen 23.00 uur ben ik naar bed gegaan want stel dat de bevalling wel zou beginnen, dan had ik toch nog even geslapen. Ik had manlief gevraagd of hij het erg vond om op de bank te slapen want ik was nogal onrustig en ik wilde graag dat hij zijn rust ook nog even zou pakken. Rond 01.45 uur werd ik wakker van een ongemakkelijk gevoel, een wee? Toch maar even timen en de weeën waren nog onregelmatig. Om de 6/7 minuten en af en toe om de 4/5 minuten.
Ik wist even niet zo goed wat ik moest doen. Het voelde wel als weeën maar het was totaal niet pijnlijk en ik wilde eigenlijk nog geen onrust veroorzaken in huis. Aan de andere kant wilde ik wel graag dat mijn man op de hoogte was voor het geval dat. Toch mijn man wakker gemaakt en hem gevraagd of hij naar boven wilde gaan, zodat hij nog even kon slapen. Ik ben met de ‘bevalbal/sportbal’ naar beneden gegaan en heb een kwartier voor de televisie zitten bouncen. Op een gegeven moment werd dit erg ongemakkelijk en voelde ik een vervelende druk van onderen waardoor ik de bal snel aan de kant heb geschoven. Na een tijdje weeën opgevangen te hebben, ze werden toch wel iets serieuzer, heb ik manlief toch maar wakker gebeld en gevraagd of hij naar beneden wilde komen want de weeën werden nu toch wel ongemakkelijk. Na overleg besloten we toch om de verloskundige om 03.15 uur te bellen en ze zou er gelijk aan komen.
Mijn man zette ondertussen het bevalbad verder op en begon hem alvast te vullen terwijl ik de weeën zat op te vangen onder de douche.
Tegen 03.40 uur was de verloskundige er en stelde wat vragen aan me terwijl ik ondertussen de weeën zat op te vangen onder de douche. Ik gaf zelf aan dat ik niet zo goed wist of het serieus was en verontschuldigde me alvast als het loos alarm was. Tijdens het gesprek had de verloskundige al vrij snel door dat het toch serieus begonnen was en wilde graag controleren op hoeveel centimeter ontsluiting ik zat.
Om 04.00 uur heeft ze gekeken hoeveel ontsluiting ik al had: ik zat toen op 5 centimeter ontsluiting. De kraamzorg werd gebeld om alvast onze kant op te komen. Ik ging nog uit van de regel ‘1 centimeter per uur’ en volgens mijn eigen berekening moest de bevalling tegen 10/11 uur in de ochtend wel voorbij zijn. Niet wetende dat het zo snel zou gaan…
Ondertussen was het bevalbad opgezet, liep ik tussendoor de weeën weg te zuchten in de kamer en maakte ik nog een praatje met de stagiaire die ook mee was. Om 04.40 uur mocht ik in bad, wat was dit heerlijk! De weeën waren nog wel goed aanwezig maar goed op te vangen.
Ik zat goed en wel 20 minuten in bad toen ik om 05.00 uur enorme persdrang voelde. Hup, uit bad en kijken hoeveel centimeter ontsluiting ik al had, dit was inderdaad 10 centimeter! Binnen een uur 5 centimeter erbij, daar stond ik wel even van te kijken. De vliezen werden in overleg gebroken en ik was erop voorbereid dat de weeën nu heftiger zouden worden. Niks aan gelogen, ik was het matras nog niet af of ik had enorme persdrang. Even was mijn man bang dat ik bovenop de gereedschapskist zou bevallen (die diende als trapje om op tafel te komen waar het matras lag) en kwam dan ook gelijk aan met een emmer. Ik wilde heel graag terug het bad in en merkte gelijk de pijnstillende werking van het warme water. Om 05.07 uur mocht ik mee persen en na 3 persweeën is om 05.13 uur onze zoon Duuk geboren! Een vliegensvlugge bevalling maar zo onwijs trots en blij dat hij er eindelijk is na een zwangerschap van 40+1 weken. De kraamzorg redde het niet om bij de bevalling aanwezig te zijn, maar stapte om 05.45 uur binnen en maakte het tijdens de kraamweek dubbel en dwars goed!
De bevalling was precies zoals ik het graag had gewild. Thuis, in bad, in de nacht, muziek aan, zonder pijnstilling en onze dochter die boven in haar eigen bedje lag te slapen. En natuurlijk valt een bevalling niet te plannen, maar dat het toch zo gelopen is als dat ik graag wilde heeft het voor mij tot een droombevalling gemaakt. Om 07.45 uur kwam onze dochter beneden en was dan ook vol bewondering dat haar kleine broertje er eindelijk was! Nu gaan we heerlijk genieten met ons vieren en samen de toekomst tegemoet.
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Sharon! Wat een prachtig verhaal en fijn dat het helemaal is gegaan zoals je had gehoopt!
Wil jij, net als Sharon, ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook of Instagram! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com
Geef een reactie