Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. In het ziekenhuis blijkt dat Melanie’s vliezen al een dag geleden gebroken zijn. Ze mag meteen blijven voor een inleiding! Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Melanie.
In november 2018 besluiten we te stoppen met de pil. We zijn op vakantie in Thailand en begraven de pil in de beroemde ‘piemelgrot’ op Railay Beach. We besluiten het nog een tijdje veilig te doen totdat we meer zekerheid hebben over een nieuw huis. Zo kan mijn lichaam alvast een beetje ‘ontpillen’. Begin maart was dat het geval en eind maart hadden we een positieve test in onze handen! Wat een geluk, we beseffen ons maar al te goed dat dat niet voor iedereen is weggelegd. De uitgerekende datum is op 27 november. Ik heb een vrij zorgeloze zwangerschap op wat standaard kwaaltjes na: maagzuur, pijnlijke borsten, vermoeidheid en rugpijn. Ik viel ook best wel wat af, gelukkig groeide de baby goed. Die pakte wat hij nodig had. Ik was dus na mijn bevalling lichter dan daarvoor. De weken gingen voorbij en slapen werd wat lastiger. De uitgerekende datum naderde en wat vond ik het spannend! Je heb er geen controle over en zeker bij een eerste kindje heb je geen idee wat je te wachten staat.
Op maandag 25 november verloor ik wat slijm en vloeide licht. Dat heb ik mijn hele zwangerschap niet gehad, dus er ging wel een alarm af. Maar voelde mij verder prima dus het zal wel. Op dinsdag 26 november plaste ik ineens in mijn broek. Een uur later nog een keer… Ik ben vrij nuchter maar liet het mijn man toch even weten. Die vond dat ik de verloskundige moest bellen. Ik dacht…: ‘die doen toch niets, het is wachten op weeën‘. Hij kwam naar huis en zei: “ik heb even gegoogeld, en ik vind toch dat je de verloskundige moet bellen”. Zo gezegd, zo gedaan. Of we toch even langs wilden komen… achteraf gezien waren mijn vliezen gister al gebroken. Dus voor de zekerheid gingen we maar even naar het ziekenhuis, waar alle controles goed waren en ik te horen kreeg dat ik weer naar huis mocht. Omdat mijn vliezen al een tijdje gebroken waren, zou ik me morgen om 07.00 uur weer moeten melden. Dan zouden ze de inleiding starten vanwege het infectiegevaar. Omdat het inmiddels al 22.15 uur was, besloot ik te blijven. Mijn man ging wel naar huis om de hond even goed uit te laten, het huis een beetje aan kant te maken en te proberen om nog te slapen.
Het bleek een goede keuze om in het ziekenhuis te blijven, want de ‘menstruatiepijn’ zette behoorlijk door. Rond een uur of 02.00 konden we wel spreken van weeën en die waren best pijnlijk. Daarom kreeg ik een injectie in mijn been, zodat ik nog wat kon slapen. Om 06.15 uur was mijn man alweer bij me en hebben we nog wat geslapen tot 08.00 uur. Rond 11.00 uur werd ik pas aan het infuus aangesloten: vocht, weeënopwekkers en uit voorzorg antibiotica om een eventuele streptokokken bacterie uit te schakelen. Het checken van de ontsluiting was niet te doen, wát een pijn. Dat beloofde nog wat!
Rond een uur of 15.00 was ik helemaal kapot, ik kon niet meer. Op aanraden van de arts heb ik toen een ruggenprik gekregen. Die werd nog 4 keer mis geprikt, maar wat een verademing toen hij ging werken! Ik voelde me best prima, het was gek dat ik geen gevoel in mijn benen had maar de pijn was tenminste even weg. Ik was weer aanspreekbaar. Mijn zusje en moeder waren er de hele tijd bij en mijn schoonmoeder kwam nog even langs met mijn nichtje. Best gezellig zo. Rond een uur of 17.00 konden ze eindelijk de ontsluiting checken en zei de arts: “uh, ik voel al gelijk zijn hoofdje. Je mag eigenlijk al persen. Maar, je krijgt om 18.30 uur eerst nog een dosis antibiotica en we willen wel graag dat je die binnenkrijgt“. Topppp… om 19.00 uur mag ik dan eindelijk beginnen. Het was nog even spannend omdat hij de navelstreng 2 keer om zijn nekje had zitten… Maar op 27 november 2019 om 19.36 uur werd onze lieve Nolan geboren, op de uitgerekende datum! We zijn zó trots.
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Melanie! Wat een mooi verhaal!
Wil jij, net als Melanie, ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook of Instagram! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com
Geef een reactie