Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Na de eerste keer een keizersnede te hebben gehad, wil Cindy haar tweede kindje graag op de natuurlijke manier op de wereld zetten. Met precies 42 weken wordt ze ingeleid… Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Cindy.
Onze eerste dochter is geboren met een geplande keizersnede. Toen al een eigenwijsje want zij lag met haar voetjes naar beneden en na 4x een draaipoging te hebben gehad besloten dat het zo goed was en kwam zij dus met een geplande keizersnede ter wereld. Ik heb hierna heel erg last gehad van het gevoel dat ik niet echt was bevallen. Ik mocht mijn dochter 9 maanden lang dragen maar ik heb haar niet met mijn eigen kracht op de wereld gezet. De mensen die naar mijn bevalling vroegen en hoorde dat ik een keizersnede had gehad zeiden:”joh, lekker makkelijk, wees blij dat je niet weet hoe weeën voelen“. Bam, echt een klap in mijn gezicht. Gelukkig weet ik nu wel beter. Toen onze oudste bijna 2 werd, besloten we voor een tweede te gaan. Ik was snel weer zwanger van een meisje. De eerste 12 weken was ik enorm ziek maar daarna heb ik, op de normale zwangerschapskwaaltjes na, een fijne zwangerschap gehad.
Wel een zwangerschap die maar liefst 42 weken en 1 dag heeft geduurd. Mijn wens om deze keer natuurlijk te bevallen was zo groot, dat we besloten om haar zo lang mogelijk te laten zitten. Uiteraard wel onder streng toezicht van de gynaecoloog en ik voelde mezelf ook nog prima. Helaas bleek ook deze dame een eigenwijsje te zijn en kwam zij niet vanzelf. Meerdere keren strippen mocht niet werken en daarom werd er besloten om mij met precies 42 weken in te leiden. Onze oudste dochter én de hond werden bij opa en oma gebracht en daar gingen we, op zondag, richting het ziekenhuis. Wat was het spannend! Die middag werd er een ballon geplaatst en moesten we blijven slapen. Het plaatsen van de ballon was ook nog een dingetje; mijn baarmoedermond lag nog zo ver naar achteren dat niet elke verloskundige erbij kon en ze echt op zoek moesten naar een verloskundige met lange vingers. Wat een giller!
In de avond haalde mijn man nog wat eten bij de McDonald’s en kreeg ik een voetmassage! Die nacht hebben we beide geen oog dicht gedaan van de spanning en ik had wat last van menstruatiekrampen. De volgende ochtend bleek dat de ballon eruit was gevallen en de krampen kwamen omdat ik al 4 centimeter ontsluiting had. Om 09.00 uur werden mijn vliezen gebroken en kreeg ik direct weeënopwekkers. Door de weeënopwekkers belandde ik gelijk in een weeënstorm. Wat een hel was dat: ik had geen tijd om op adem te komen en ik mocht ook niet van bed af. Dit omdat onze kleine meid nog niet volledig was ingedaald en er een kans bestond dat de navelstreng klem zou komen te zitten tussen haar hoofdje en de uitgang. Na 2,5 uur non-stop weeën heb ik de verloskundige twee keuzes voorgelegd. Of ik wilde van bed af en in een warm bad, of ze gaven me een ruggenprik want ik was kapot. Gelukkig gaf mijn man aan dat ik altijd had geroepen het zonder pijnstilling te willen doen en dus werd het bad snel klaar gemaakt en mocht ik van bed af.
Het warme water was heerlijk en ik kon mij meer ontspannen. Er werd ook gelijk gecontroleerd hoeveel ontsluiting ik had en ik zat op 6 centimeter. Ze vonden het te hard gaan en ik werd van de weeënopwekkers afgehaald om te kijken hoe mijn lichaam hierop reageerde. En zowaar nam mijn eigen lichaam de weeën over en had ik een wee om de 2 minuten. Genoeg tijd dus om weer op adem te komen. En hoe trots was ik op dat moment op mijn lichaam: het wist dus toch hoe het moest bevallen. Door de pijn begon ik ook te spugen. Daar lag ik dan in bad met een spuugbak. Ik wil niet weten hoe dit er voor mijn man uit heeft moeten zijn. Deze zat overigens in een hoekje van de badkamer met grote ogen naar mij te kijken. Tussen de weeën door ben ik nog een keer uit bad geweest, heb over het bed heen gehangen, op handen en knieën op de vloer gezeten en om de nek van mijn man heen gehangen maar ik kon nergens mijn houding zo goed vinden als in bad. Dus hup, weer terug het bad in welke de verpleegkundige weer heerlijk warm had gemaakt. Op dat moment was het 12:45 uur en kwam de verloskundige weer controleren. 8 centimeter in 1 uur tijd. Dit gaat hard !
Ik kwam met het geniale idee om tussen de weeën door mijn moeder te facetimen voor een peptalk. Mijn zus bleek daar ook te zijn en samen hebben zij mij nog even moed ingepraat voor die laatste 2 centimeters. Ik kon aan hun gezichten zien dat ze het erg moeilijk vonden om mij zo te zien. De woorden “Cin, je kan het” bleef ik echter herhalen in mijn hoofd. Ondertussen was mijn lichaam al aardig aan het trillen van de inspanning en was ik heel blij met de koude washandjes die mijn man elke keer verschoonde. Om 14.00 uur voelde ik dat mijn ontsluitingsweeën plaats maakten voor persweeën. De scherpe pijn ging eraf en ik kreeg een behoorlijke druk van onderen. Ik riep ook: “ze komt eraan, ze komt eraan“. De verpleegkundige gaf aan dat dit een goed teken was. Echter kwam om 14.30 uur de verloskundige pas controleren en bleek ik inderdaad op 10 centimeter te zitten. Ik mocht gaan persen!
Helaas was het echte bevalbad bezet en mocht ik proberen om in het ligbad te bevallen. Na een paar keer persen merkte ik dat ik mijn benen niet wijd genoeg kon doen en gaf ik aan toch op bed te willen bevallen. Met drie man hebben ze mij uit dat ligbad moeten tillen. Op bed begon het echte werk. Ik vond het in het begin eng om te persen en wist ook eigenlijk niet of ik het goed deed. Gelukkig waren de verpleeg- en verloskundige erg enthousiast en kreeg ik meerdere malen te horen dat ik het super goed deed en dat ze al haartjes zagen. Wauw dacht ik, ze komt er echt aan. Ook mijn man ging stiekem toch kijken en voor ik het wist had hij de plek van de verpleegkundige ingenomen tussen mijn benen. Met één been in zijn zij en met mijn andere been in de zij van de verloskundige heb ik alles gegeven. Daar was the ring of fire en hoorde ik de verloskundige roepen: “het hoofdje staat!“. Nu wist ik dat het niet meer lang kon duren en dat met de volgende perswee onze dochter geboren zou worden.
Om 15.31 uur riep ik tegen mijn man: “pak haar!” en op dat moment schoot ze eruit en werd ze opgevangen door mijn man die haar bij mij op mijn borst heeft gelegd. Ik was zo onder de indruk van hetgeen er net gebeurd was dat ik alleen maar kon uitbrengen: “oh mijn god, oh mijn god“. In 3 kwartier persen was ze geboren. Daar lag ze dan op mijn borst, 3864 gram, 51 centimeter, een donker huidje en een hoofd vol met donkere haartjes. Riff was geboren, ik was verliefd! Zo heeft ze nog een uurtje bij mij gelegen terwijl de placenta ondertussen geboren werd en er twee kleine hechtingen geplaatst moesten worden. Helaas bleek hierna dat het bloeden niet stopte en ik al 2,5 liter bloed kwijt was geraakt. De gynaecoloog kwam de kamer in en met spoed ging ik richting de OK. Riff bleef samen mijn man achter en ze waren lekker aan het buitelen. Onder narcose bleek dat er nog twee stukken placenta waren achtergebleven. Gelukkig heb ik hier verder geen last van gehad, ging mijn herstel goed en bleek Riff een tevreden baby te zijn. Ik kijk terug op een fijne en snelle bevalling en wat ben ik dankbaar dat ik dit heb mogen meemaken. Mijn lichaam kan zowel een keizersnede als een natuurlijke bevalling aan!
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Cindy! Wat geweldig dat het gelukt is om natuurlijk te bevallen!
Wil jij, net als Cindy, ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook of Instagram! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com
Geef een reactie