Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Lindsay is pas over tweeënhalve week uitgerekend, maar haar man denkt dat de baby op zijn verjaardag én die van oma wordt geboren… Zal het? Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Lindsay.
Begin van de maand hebben we de sleutel gekregen van ons nieuwe huis, ik was op dat moment 35 weken zwanger. Haast was dus geboden. Mijn man heeft samen met mijn vader als een stel idioten het huis geschilderd en 5 dagen later woonden we, weliswaar tussen de dozen, in ons nieuwe huisje. Ik voelde me snel moe, maar verder prima. Na 2 weken plofte ik op de bank, ik kon op dat moment niets meer doen. Een paar dagen later liep ik de trap af en, ik weet nog steeds niet waardoor het kwam, ik viel de trap af. Ik gleed zo een aantal treden op mijn kont naar beneden en kwam gelukkig op mijn kont ook terecht op de grond. Van schrik werd ik erg misselijk en begon te huilen, stiekem deed het toch ook wel pijn. Vervolgens ben ik op de bank gaan liggen, kijken of alles goed was met onze dame. Gelukkig voelde ik haar, weliswaar niet heel enthousiast, maar ik voelde haar schoppen. Na een telefoontje met de verloskundige, werd er besloten dat ik niet hoefde te komen omdat ik die avond toch een afspraak had staan. Tijdens het consult ‘s avonds was de sfeer goed en grapten we wat af. De controles waren verder goed. Mijn man zei tegen de verloskundige: ‘ze kan dan wel pas over tweeënhalve week uitgerekend zijn, ze komt dit weekend, ik weet het zeker! Op mijn verjaardag en die van mijn schoonmoeder!‘. ‘Gezellig!‘, antwoordde de verloskundige. ‘Het lijk me sterk, maar als het zo is: ik ben ook aan het werk.‘
Die zaterdagochtend werd ik wakker, ging naar de toilet en zag dat ik wat slijm en bloed was verloren. Vreemd, dat had ik nog niet eerder gehad. Ik dacht er verder niet veel van, het kan alles en niets betekenen. En daarnaast wilde ik ook nog niet bevallen. Hoe bijzonder het ook is, papa, oma en dochter op dezelfde dag jarig, liever gaf ik haar een eigen dag. In de ochtend kwam er bezoek voor mijn man en ik merkte wat krampen. Voorweeën of weer een paar harde buiken, dacht ik. Gewoon rustig aan doen. ‘s Middags hadden we nog een verjaardag van een vriendin van mijn man en onderweg daar naartoe moest ik stoppen tijdens een kramp. Vreemd vond ik het maar weer, maar zolang het er maar één was, zal het wel goed zijn. Tijdens die verjaardag werden de krampen toch wel vervelender. Ik kon me soms slecht concentreren op het gesprek en het taartje heb ik in veel etappes gegeten. Na anderhalf uur hebben we toch besloten weer naar huis te gaan.
We zouden ‘s avonds uit eten gaan met mijn moeder, omdat zij ook jarig was. Maar al eerder op de dag had ik aangegeven dat ik het niet zag zitten om drie kwartier in de auto te zitten naar het restaurant. Mijn moeder zou onze kant op komen om te eten bij een restaurantje hier om de hoek. Al snel besloot ik ‘s middags dat het maar een afhaalmaaltijd zou gaan worden, want een restaurant werd ‘m nu niet.
Toen ik rond 17:00 uur thuis kwam, ben ik op bed gaan liggen om de krampen even te timen. Ze bleken al om de 5/6 minuten te komen dus toch maar even tegen mijn man gezegd dat hij de verloskundige moest bellen. Die adviseerde me om onder de douche te gaan, omdat ze dan eventueel afnemen of juist doorzetten. Onder de douche verder getimed en daar bleken ze om de 3/4 minuten te komen en werden ze heftiger. Opnieuw gebeld en ze zou rond 19:00 uur even langskomen. Nadat ze me een tijdje geobserveerd had en we hadden gesproken besloot ze om 20:00 uur om te kijken of ik ontsluiting had. En dat bleek: 3 centimeter. ‘Gefeliciteerd‘, zei ze, ‘je bent aan het bevallen‘. Hierna werd alles snel heftiger. Ik kreeg buik-, rug- én beenweeën en met name die laatste bleken lastig op te vangen. Tussendoor ging het gelukkig wel heel goed en had ik mooie rustige pauzes. Ik kon de weeën verder heel goed opvangen, tijdens elke wee hield ik vol; deze wee komt nooit meer terug!
Twee uur later waren we na een korte vervelende rit bij het kraamhotel. Om 22:00 uur bleek ik op 5 centimeter te zitten. Al snel in het kraamhotel hebben we het bad gevuld en heb ik in bad de weeën op kunnen vangen. Heel fijn want ik raakte mijn beenweeën hier goed kwijt. Rond 00:00 uur werd alles wel heel heftig en had ik mijn lichaam nog slecht onder controle. Ik bleek op 9,5 centimeter te zitten en ze vroegen of ik uit bad wilde komen, maar dit zag ik totaal niet zitten en ben dus in bad gebleven. Mijn moeder gaf toen ook aan dat het 00:00 uur was geweest en ze mocht komen! Om 01:00 uur kreeg ik ineens persdrang en na controle bleek dat ik op volledige ontsluiting zat en dus mocht gaan persen! Godzijdank, maar wat had ik dat onderschat! Tijdens de laatste paar keer persen riep ik dan ook heel hard dat haar neus gewoon niet meer ging passen! Uiteindelijk kwam ze ter wereld, de verloskundige draaide haar onder water om, met haar ogen wijd open naar ons gericht. Toen ze uit het water kwam was ze heel rustig en jammerde een beetje. Er werd een doek over haar heen gelegd zodat ze niet teveel afkoelde. Alles bleek helemaal dik in orde te zijn met onze kleine meid, 2800 gram en maatje 44 was te groot. Maar wat een intense liefde! Om 01:51 uur is ons meisje ter wereld gekomen, nog net voordat de zomertijd in ging. Om 07:00 uur waren we alweer thuis. Wat een wondertje! ??
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Lindsay! Wat bijzonder dat jouw man bijna gelijk kreeg! En mooi dat de bevalling zo voorspoedig ging!
Wil jij ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook of Instagram! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com
Geef een reactie