Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Joyce beviel de eerste twee keer rond 40 weken, maar haar derde kindje heeft duidelijk minder haast. En dat terwijl ze al een week met weeën rondloopt! Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Joyce.
Mijn eerste zwangerschap verliep prima: op de eerste kwaaltjes na waren er geen bijzonderheden. Ik wilde graag thuis bevallen, maar toen tijdens de persweeën bleek dat ik een sterrenkijker in mijn buik had en het daardoor niet vorderde, ging ik met sirene en al in de ambulance naar het ziekenhuis waar mijn zoon uiteindelijk met een keizersnede geboren is met 40 +3 dagen.
De tweede zwangerschap verliep minder soepel. Bijna de hele zwangerschap voelde ik met niet fit, het was niet heel erg, maar echt prettig voelde ik me ook niet. Ik wist nu al dat de bevalling in het ziekenhuis zou plaatsvinden, alleen nu maar hopen dat het kindje goed lag. Dat konden ze helaas pas bekijken bij 10 centimeter ontsluiting. Toen dat na 5 uurtjes weeën het geval was, had ik geen tijd om te vragen of ik een sterrenkijker had, want mijn dochter is binnen 17 minuten geboren, 2 dagen voor de uitgerekende datum. Ondanks dat de eerste bevalling een keizersnede werd, kijk ik terug op twee prima bevallingen. ‘Dat doe ik bij nummer 3 zo nog even een keer‘, dacht ik toen.
Maar bij ons derde kindje werd het allemaal iets minder leuk. Ik voelde me heel moe en niet lekker. Ik ging er nog vanuit dat dit na de eerste paar weken wel minder zou worden, maar helaas, het werd zelfs steeds erger. Na 20 weken zwangerschap ben ik halve dagen gaan werken. Met twee kleintjes thuis en alle kwaaltjes trok ik 3 dagen werken niet meer. Ik had elke dag pijn en was (nu al) op. Minder werken hielp wel, maar lichamelijk werd het steeds zwaarder. Ik had nog steeds veel pijn en vaak was zelfs even een boodschap doen te zwaar. Met 30 weken had ik vakantie met vervolgens mijn verlof. Precies op tijd, ik kon niet meer.
Aangezien de andere kinderen zijn geboren rond de 40 weken gingen mijn verloskundige en ik er vanuit dat dit ook nu wel het geval zou zijn. Ik hoopte stiekem nog wat eerder, maar de 40 weken haalde ik. Op de uitgerekende dag begon ik ook weeën te krijgen, de vorige keren het teken dat het begon. Na een nacht in het ziekenhuis hielden de weeën echter aan, maar bleef het bij af en toe en zette het niet door. Na 5 dagen vol met lichte weeën moest ik voor controle naar het ziekenhuis, maar het motto van het ziekenhuis was: zolang het kindje het nog leuk vindt, doen we niets. Dus weer naar huis. Zo werd het 41 weken en na nog 2 dagen opnieuw controle. Tja, je hebt nog steeds voldoende vruchtwater dus we wachten nog even af. Zelf was ik er zo klaar mee, ik kon lichamelijk echt niks meer en ook geestelijk was ik op. Ik wilde een kindje in mijn armen en af van die buik met weeën. En ik geloofde er echt niet meer dat het spontaan ging beginnen.
Toch werd ik de ochtend na de controle (41 + 3 dagen) om 05:50 uur wakker en voelde weeën, en deze waren toch echt heftiger dan de weeën die ik al 1,5 week had. Gebeld met het ziekenhuis en ik mocht me komen melden. Daar wilden ze eerst nog een CTG maken om te kijken hoe heftig de weeën waren, maar ik gaf al aan dat dit echt niet nodig was dus maakten we rechtsomkeert naar de verloskamer. De weeën waren al zo heftig en al heel snel wilde ik persen. Er was net een wisseling van de wacht, maar de verloskundige van de nacht was er nog en toen ze binnenkwam constateerde ze 9 centimeter ontsluiting. Ze brak mijn vliezen en zei dat ik mocht persen als ik dat wilde en ze bleef bij ons. Het was inmiddels 07:30 uur en ik was net een kwartier in het ziekenhuis. Halverwege het persen moest ik even stoppen, mijn kindje vond het allemaal even niet meer zo leuk en de hartslag daalde. Even rust en toen weer verder. Om 08:25 uur was daar ons derde kindje, een meisje. Gek hoe het na meer dan een week met weeën rondlopen ineens zo kan veranderen. Drieënhalf uur voor haar geboorte lag ik nog lekker te slapen. Maar gelukkig is alles goed gegaan en genieten we volop van ons mooie gezin!
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Joyce! Wat fijn om te lezen dat je, ondanks de vele weeën, toch redelijk vlot bent bevallen. En drie hele verschillende ervaringen hebt!
Wil jij ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook of Instagram! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com
Geef een reactie