Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Amber bevalt van haar tweede kindje en vertelt vandaag haar mooie verhaal. Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Amber.
Het is 31 mei 2016 als ik ’s morgens iets voor 04.00 uur naar de wc moet. Eigenlijk moest ik die nacht al eerder, maar ik ben zo moe dat ik eigenlijk geen zin heb om naar beneden te gaan, naar het toilet. In bed voel ik al nattigheid in mijn liezen, maar het is warm in de kamer en ik vermoed dan nog dat het door het zweten komt. In de badkamer ga ik eerst naar het toilet en dep mijn liezen vervolgens droog met een handdoek. Maar eenmaal op de trap voel ik alweer nattigheid en als ik eenmaal naast mijn bed sta, voel ik vocht langs mijn benen lopen. Ik twijfel nog steeds of het vruchtwater is, want bij mijn eerste kindje brak het ineens en stonden de sluizen open. Nu komt het heel geleidelijk. Als ik in bed ook twee natte plekjes zie, besluit ik mijn man wakker te maken en hem te vertellen dat mijn vliezen zijn gebroken. Met een matje onder mijn billen ga ik weer in bed liggen, terwijl mijn man naar het ziekenhuis belt om de verloskundige op te laten roepen.
Om 04.05 uur belt de stagiaire van de verloskundige ons terug. Na het aanhoren van ons verhaal en het doen van een testje (ik moet op mijn hand blazen), vermoedt ook zij dat m’n vliezen gebroken zijn. Omdat de baby gewoon ingedaald is, mag ik doen en laten wat ik wil. Dit voelt echter niet fijn, want dan voel ik de hele tijd vocht lopen. We spreken af dat de verloskundige en de stagiaire later op de ochtend langskomen en tot die tijd is het gewoon rustig aan doen. Al snel voel ik lichte krampen/weeën opkomen. Met een timer zien we dat deze al vrij regelmatig komen. We besluiten nog even op bed te blijven liggen en tv te kijken. Mijn man gaat zich douchen en aankleden en rond 06.00 uur bellen we met opa en oma, om te vragen of zij onze oudste willen ophalen.
Om 09.45 zijn de verloskundige en haar stagiaire er. Bij controle blijkt de baarmoedermond voor driekwart verstreken te zijn en heb ik 3 centimeter ontsluiting. De weeën komen nog steeds regelmatig, maar zijn goed te doen. Daarna is het weer wachten en rond 12.45 komen ze weer terug voor een check. Inmiddels zijn de weeën heftiger geworden en blijk ik 5 centimeter ontsluiting te hebben. We besluiten, na overleg, dat ik toch naar het ziekenhuis wil. Ik voel me niet 100% veilig bij het idee om thuis te bevallen en heb in mijn gedachten dat als er iets met mij of de baby is, we in het ziekenhuis op de beste plek zijn. Met dit idee gaan we iets voor 13.30 uur naar het ziekenhuis. De verloskundige rijdt voor ons uit en de stagiaire gaat met ons mee in de auto. Onderweg krijg ik nog drie keer een heftige wee, maar de stagiaire helpt me er doorheen.
Een kwartiertje later zijn we in het ziekenhuis, waar het erg druk is. Eenmaal op de verloskamer arriveert de kraamzorg ook al snel. Tijdens het opvangen van de weeën masseert de kraamverzorgende mijn onderrug, wat erg fijn voelt. Rond 14.20 uur ga ik onder de douche, lekker met de warme stralen op mijn rug. Mijn man ondersteunt me tijdens een wee en helpt mij er goed doorheen. Na 25 minuten ga ik weer onder de douche weg, nog even naar het toilet en inmiddels heb ik ook enige persdrang. Ik ga weer op bed liggen, maar de weeën zijn erg heftig waardoor mijn benen trillen en ik erg veel om me heen sla. Om 15.00 uur zit ik op 7 centimeter maar de baby ligt helemaal rechts. Ik krijg het advies om op mijn rechterzij te gaan liggen, maar dit is erg lastig in verband met het opvangen van de weeën. Ik doe wat ik kan, maar de weeën zijn zó heftig! Op een gegeven moment kan ik de persdrang niet meer stoppen. Ik pers stiekem mee en geef dit ook aan. De verloskundige stelt voor om nogmaals te voelen en wat blijkt: ik zit om 15.39 uur op 10 centimeter! “Pers maar mee“, zegt ze, “je hebt volledige ontsluiting!“.
Na drie persweeën wordt het hoofdje geboren. De navelstreng zit eromheen, deze haalt de verloskundige snel weg en met nog een wee wordt onze baby geboren. Mijn man pakt de baby aan en legt haar op mijn borst neer. “Het is een meisje!“, zegt mijn man. Ik vraag of hij nog een keer kijkt en hij bevestigd nogmaals dat het echt een meisje is. Ik kan niet meer stoppen met huilen! Ons meisje blijft lekker bij mij liggen en drinkt om 16.15 uur voor het eerst aan de borst. We blijven zo lekker liggen, om bij te komen. Ondertussen moet ik gehecht worden en als dat allemaal klaar is, gaat trotse papa ons meisje meten, wegen en aankleden. Ik krijg een spuit om de placenta geboren te laten worden. Bijzonder hieraan is dat we de navelstreng uit hebben laten kloppen. Je voelt erg goed hartslag hierin en je ziet de vaten er ook erg goed in. Verder krijg ik nog een Anti D spuit. Tegen 18.00 uur bellen we familie en whatsappen we vrienden om het goede nieuws te vertellen. Om 19.30 uur vertrekken we naar huis, waar een uurtje later de kraamverzorgster is en nog tot 23.15 uur helpt met opstarten. En dan is de kraamweek begonnen!
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Amber! Wat een mooi verhaal en fijn dat het zo vlot verliep.
Wil jij ook graag, net als Amber, je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook of Instagram! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com
Geef een reactie