Tijdens mijn eerste bevalling mislukte de inleiding en belandde ik op de OK voor een spoedkeizersnede. Maar welke consequenties heeft die eerste keizersnede eigenlijk voor de volgende bevalling? Ik vertel over de begeleiding en voorlichting die ik hierover gekregen heb en de keuzes die ik zelf mag maken voor mijn tweede bevalling.

Eerste keer bevallen met een keizersnede

Mijn eerste bevalling was er niet één uit de boekjes. Omdat ik ontzettend veel vocht vasthield (ik kwam 45 kilo aan) en bijna niet meer kon lopen, werd besloten dat ik mocht worden ingeleid. Hooray for that, want ik kón niet meer. We begonnen op maandag en uiteindelijk lag ik op donderdag vanwege complicaties op de OK voor een spoedkeizersnede. De uitgebreide versie van mijn bevallingsverhaal lees je in dit artikel… En zo werd mijn buik dus opengesneden om de baby eruit te halen, in plaats van dat ik haar er zelf uitgeperst had. Gelukkig verliep het allemaal voorspoedig en hoewel de wond nog ontstoken raakte, heb ik er geen restverschijnselen aan over gehouden. Toen ik voor nacontrole bij de gynaecoloog kwam, vertelde ze mij dat ik bij een eventuele volgende zwangerschap sowieso in het ziekenhuis zou moeten bevallen. En dat mij werd geadviseerd om minimaal één jaar te wachten met opnieuw zwanger proberen te raken. De wond in de baarmoeder wordt een litteken en blijft een zwakke plek. Een zwangerschap binnen een jaar kan een risico vormen en daarom kreeg ik die boodschap bij de nacontrole mee. Op dat moment was ik natuurlijk verre van bezig met een tweede zwangerschap, maar dingen veranderen. Zoals de meeste van jullie gelezen hebben, zijn wij nogal punctueel: op 7 juli 2016 werd Suus geboren, op 7 juli 2017 had ik een positieve test in handen en wisten we: baby no. 2 is on the way!

Zwangerschap en bevallen na eerdere keizersnede

En zo zaten wij in augustus weer bij de gynaecoloog, deze keer voor controle van onze tweede buikbaby. Als je tien weken zwanger bent, is die bevalling echt nog een ver van je bed show, maar ik kreeg al vanaf het begin hele duidelijke voorlichting over mijn ‘opties‘. Het operatieverslag werd erbij gepakt en daaruit concludeerde de arts dat er geen ‘obstakels‘ waren voor een natuurlijke bevalling. Ook bleek uit de echo’s dat er amper een litteken te vinden was: dit is erg gunstig want op deze manier kon de echoscopiste nagaan dat het allemaal goed geheeld was in mijn buik. De gynaecoloog gaf aan dat de termijn waarop ik opnieuw zwanger was geworden ook prima was en dus kreeg ik een uitgebreide vragenlijst mee. Hierin stond hele duidelijke informatie over opnieuw bevallen na een keizersnede. De natuurlijke bevalling en een tweede keizersnede werden hierin behandeld. Wat zijn de risico’s en eventuele zaken die je voor jezelf moet afwegen voordat je een keuze maakt? Ik had namelijk wel een keuze: hoewel de gynaecoloog aangaf dat ze de voorkeur geven aan een natuurlijke bevalling na een keizersnede, zou ik ook mogen kiezen voor een geplande keizersnede. En natuurlijk zou je alsnog voor een spoedkeizersnede op de OK kunnen belanden, dus ook die optie werd uitgebreid behandeld in de vragenlijst. Vanaf het begin is mijn voorkeur geweest om via de natuurlijke weg te bevallen. Maar ik had ook mijn vorige bevalling in het achterhoofd en dan met name de mislukte inleiding. Ik zat dus nog een beetje in twijfel, toen het erop leek dat de knoop voor ons zou worden doorgehakt.

Natuurlijke bevalling na keizersnede

Rond de 24e week bleek mijn buik nogal voor te lopen. Daarop kreeg ik met 28 weken een groei-echo: het kindje zat op dat moment aan de bovenste lijn van de curve. Met 32 weken bleek de baby een groeispurt te hebben gemaakt en boven de bovenste lijn van de curve te zitten. De gynaecoloog was daarop heel duidelijk: over twee weken maken we opnieuw een echo. Is de groei wederom boven de bovenste lijn, dan plannen we een keizersnede in. Is de groei weer terug gebogen naar de bovenste lijn, dan wachten we af tot de bevalling vanzelf op gang komt. En dus gingen we met 34 weken naar de groei-echo met de verwachting dat het wel een geplande keizersnede zou worden. Werden wij even verrast: ons meisje zat keurig op de bovenste lijn van de curve en dus mag ik rustig afwachten tot de bevalling begint. Het plan is dus nog steeds om via de natuurlijke weg te bevallen. Wel heeft de gynaecoloog aangegeven dat ze me liever niet te lang overtijd laat gaan, omdat het een flinke baby is. Ook ben ik in het begin van de zwangerschap 9 dagen ’teruggezet’: ik was volgens de echo’s minder ver zwanger dan ik volgens eigen berekening zou moeten zijn. Om geen risico te lopen, wil de arts mij dus niet te dicht in de buurt van 42 weken laten lopen. Daarbij hebben we afspraken gemaakt over inleiden: indien dit nodig is, beoordeelt zij op dat moment of dit vanuit een gunstig startpunt kan gebeuren. Zo niet, dan plannen we alsnog een keizersnede in. Het is dus erg spannend allemaal, maar ik laat het allemaal lekker op me af komen. Dit kon ik enkele maanden geleden écht nog niet zeggen, maar dankzij de EMDR die ik heb gevolgd, sta ik nu heel relaxt tegenover mijn tweede bevalling. We zien wel waar het schip strandt!

Benieuwd hoe mijn bevalling uiteindelijk verliep? Je leest het hier!

Heb jij ervaring met een keizersnede? Hoe verliep jouw volgende bevalling? Of ben je momenteel, net als ik, nog in afwachting van die volgende bevalling? Ik ben erg benieuwd naar je reactie in de comments of op Facebook, Instagram of Twitter!