Authenticiteit als blogger en influencer : het echte leven laten zien?

Een tijdje geleden las ik in een Facebookgroep voor bloggers een berichtje over authenticiteit als blogger en influencer. Authentiek zijn, ‘eigen’, helemaal jezelf dus: dat is een ding waar je momenteel veel over leest en iets wat veel bloggers en influencers graag willen uitstralen. Dus: geen picture perfect, maar the real deal. Maar waar ligt de grens? Wat en hoeveel van het ‘echte’ leven laat je zien? Ik vertel vandaag hoe ik daar tegenaan kijk. Lees je mee?

Alles voor the gram

Verbaasd was ik, toen ik een tijd geleden via Facebook doorklikte naar een artikel van, volgens mij, Linda Nieuws. Ik zag de meest adembenemende reisfoto’s voorbij komen van een stel dat samen een Instagramaccount vult met hun reisavonturen. Prachtige plaatjes, maar het bijbehorende artikel vertelde dat het soms een dag (!) duurt voordat zo’n plaatje geschoten is. Dat er een heel team klaarstaat om de personages op de foto te stylen, de locatie in orde te maken, te wachten op het juiste moment qua licht én om die honderden toeristen tegen te houden die normaal gesproken op zulke mooie plekken wemelen. Ze hebben dan ook honderdduizenden volgers. Reality check: waar is mijn team, mijn visagie, stylist en bodyguard? Misschien een beetje bleu, maar ik zou er zo intrappen na het zien van die foto’s: rustig plekje, even een plaatje schieten. Dat verliep dus even anders, net als een heleboel dingen op social media. Origineel is zo’n foto wel en dat is precies wat, denk ik, álle influencers en bloggers graag willen: authenticiteit. Maar hoever ga je daarin? Alles voor the gram?

Het echte leven

Het is nu op de kop af 3 jaar geleden dat ik besloot om mijn eigen blog te starten. Daarbij begon ik ook meteen met het inzetten van social media om aan te kondigen wanneer er een nieuwe blog op Mama’s Meisje te lezen was. Eerst deelde ik vooral foto’s van ‘objecten’, later ging ik steeds meer foto’s delen van mezelf en van de kinderen. Die kleintjes onherkenbaar, dat wel, want die keuze maakte ik vanaf het begin. Het stukje authenticiteit als blogger kwam dus steeds meer naar voren naarmate ik meer foto’s van ons ging delen en het aantal lezers op mijn blog toenam. Inmiddels heb ik meer lezers en volgers en ben ik zelf tevreden met de balans tussen privé en wat ik deel. Want wat ik deel, is het echte leven. Míjn echte leven welteverstaan, maar het is natuurlijk maar een heel klein stukje. Ik denk dat het veel is als ik zou zeggen dat ik 5% van mijn leven deel. Mijn blog en social media kanalen geven je dus maar een klein kijkje in mijn leven als mama en meisje, maar ik hoop dat het beeld wel overeenkomt met hoe ik in het echt ben. Ik ben natuurlijk het gezicht van mijn eigen ‘merk’, ik bén Mama’s Meisje. Persoonlijk zijn op mijn blog en social media is part of the job, maar hoe bepaal ik wat ik wel en niet deel?

Persoonlijk of privé

Waarom ik zo zuinig ben op de privacy van mijn kinderen en ze dus onherkenbaar in beeld breng, heb ik al eens uitgebreid beschreven. Maar hoe zit dat met mijzelf en mijn authenticiteit als blogger? Als je door mijn Instagramfeed scrollt, zie je geen make-uploze gezichten, bikinifoto’s, vlak-na-de-bevalling-foto’s en andere niet zulke charmante foto’s voorbij komen. Make-uploos ben ik regelmatig, de bikini is verbannen, vlak-na-de-bevalling-foto’s zijn er meer dan me lief is en niet zulke charmante foto’s ook. Waarom ik ze niet deel? Omdat ik af ga op mijn gevoel. En mijn gevoel zegt me dat ik dat helemaal niet nodig vind om te delen. Ik zou namelijk ook niet zo de deur uit gaan, dus waarom zou ik het op internet zetten? Kritisch zijn op foto’s die ik zelf plaats, het verschil tussen persoonlijk of privé: ik volg dus heel simpel mijn gevoel. Ik hoef niet zo nodig huilend, met het kraamverband tussen mijn benen of een verse keizersnede over het wereldwijde web te gaan. En ik zal op mijn blog dus ook nooit schrijven over onderwerpen waar ik in real life niet met ‘vage bekenden’ over zou praten. Dat geldt ook voor mijn kinderen: bij ons zijn er geen snotneuzen, huilfoto’s of ‘kijk-ze-zit-op-de-wc’ plaatjes te bewonderen. Die zitten in het fotoalbum, veilig thuis in de kast.

Wedstrijdje

Dat ík daar zo over denk, wil niet zeggen dat ik veroordeel wat een ander plaatst. Zo zijn er genoeg influencers die wél foto’s delen van hun kraamverbandmomentjes, verse keizersnedewonden, in bikini met een streepjesbuik of zelfs huilend. Of bloggers die schrijven over hun seksleven, de potjestraining van hun kind of vergelijkbare onderwerpen. Dat moeten ze vooral lekker zelf weten. Ik zou het in ieder geval niet doen, maar dat ben ik. Wat ik wél heel bijzonder vind, is dat het soms wel een wedstrijdje lijkt wie er het meest inspirerend post. Met iedere dag inspirerende teksten, foto’s en een boodschap erin. Knap vind ik dat en dat meen ik oprecht. Als ik namelijk naar mijn eigen leven kijk, dan zit ik met enige regelmaat behoorlijk inspiratieloos voor me uit te staren. Vraag ik me af wat we nu weer moeten eten, of het al bijna kinderbedtijd is, hoe het toch kan dat die wasmand gister leeg was en vandaag alwéér vol en waarom ik die reep Tony’s gister helemaal heb opgegeten terwijl ik nu zin heb in chocola. The real deal en behoorlijk authentiek, maar ik deel het niet allemaal ;)

Authenticiteit als blogger en influencer: hoe kijk jij hier tegenaan? Heb jij behoefte aan the real deal of vind je picture perfect ook wel leuk om naar te kijken? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!

Bron: flatlay