Als je kind niet kan slapen | Het verhaal over slaaptekort van Lianne

Iedere mama is wel eens aanvoerder van #teamnosleep geweest, maar wat als je kind écht niet kan slapen? Als je anderhalf jaar lang iedere nacht met een ontroostbaar kind zit? Lianne vertelt vandaag welke impact het slaaptekort had en hoe zij deze periode heeft beleefd. Lees je mee?

Gillen en krijsen

Het is 02:00 uur in de nacht. Op dit onmenselijke tijdstip zitten we nog steeds met een krijsend kind bij ons op bed. Inmiddels hebben we alles al geprobeerd, maar het gillen en krijsen blijft oorverdovend doorgaan. Op zo’n moment dacht ik wel eens dat we de enige op de wereld waren die het zo moeilijk hadden. Anderhalf jaar lang was het voor ons heel normaal om vele nachten urenlang wakker te zijn in de nabijheid van een ontroostbaar kind. Wanneer na zo’n nacht om 06:15 de wekker gaat, waren we blij als we in ieder geval een aantal uurtjes hadden kunnen slapen, al was het met een kind in onze armen. In de kleren, naar je werk om vervolgens ’s avonds weer van voor af aan te beginnen. Het is voor anderen die nooit of nauwelijks met dit probleem te maken hebben gehad, soms maar moeilijk te begrijpen.

Dat hoort er toch bij?

Om je heen krijg je vaak opmerkingen als: ‘dat hoort er toch bij als je voor kinderen kiest?‘ of ‘wij hebben dat ook wel eens een nacht gehad‘. Wij zijn heel dankbaar dat wij gelukkig ook hele lieve vrienden en familie om ons heen hebben, want zonder hen hadden we deze periode nooit kunnen ‘overleven’. Want hoe geweldig je je kind ook vindt, zonder slaap kan een mens niet functioneren. Om je heen worden op een bepaalde leeftijd veel baby’s geboren en je hoort steeds wie er al doorslaapt en hoe makkelijk de nachten gaan. Het lijkt soms het enige te zijn waar over gesproken wordt of wat ik maar hoorde. En je gunt iedereen het beste, maar wanneer jezelf in zo’n periode zit heb je liever even geen verhalen over perfecte slapers. Een keer ’s nachts uit bed omdat je kind verdrietig is, je kind ziek is, is natuurlijk heel normaal. Maar nachten lang met een ontroostbaar schreeuwend kind is echt heel naar. En het geeft je zo’n moedeloos, machteloos gevoel dat je gewoon je eigen kind niet kunt troosten…

Medische oorzaak

Soms dacht ik echt dat ik faalde als moeder. Geen enkele manier om hem stil te krijgen. Je weet als moeder dat er iets moet zijn waar hij last van zou moeten hebben, maar wat… Na een hele zoektocht blijkt er een medische oorzaak te zijn voor de vele oorontstekingen die hij heeft gehad en waardoor er angst is ontstaan om te gaan slapen. Hiervoor heeft hij inmiddels een behandeling gehad en we hebben een totaal ander kind. We leggen nu ons kind in bed en hij gaat (nadat hij even aan het zingen of kletsen is) ‘gewoon’ slapen. Dat hadden we een half jaar geleden nooit kunnen dromen. Nadat we nu al maanden goed kunnen slapen merk je pas hoe heftig zo’n periode is geweest. Deze stress komt er later ook pas uit en uitte zich in verschillende medische klachten. Ook heeft een EMDR behandeling eraan bijgedragen om op een andere manier terug te kijken naar deze periode.

Volg je moedergevoel!

Gelukkig wordt er steeds meer open over gesproken, maar je hoort vooral de ‘perfect’ doorslapende kinderen. Ik kan alleen maar zeggen: omarm de mensen die je echt steunen en helpen en blijf lief voor elkaar. En tot slot: volg je moedergevoel! Je kind krijst geen nachten voor zijn lol of omdat het nou eenmaal een feestje is om zijn ouders wakker te houden!

Bedankt dat je je verhaal wilde delen, Lianne! Het lijkt me ontzettend frustrerend en machteloos om mee te maken. Wat goed om te lezen dat deze nachten gelukkig tot het verleden behoren. 

Herken jij je in het verhaal van Lianne? Hoe gaan de nachten bij jou? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!