Morgen word ik 28… Achtentwintig. ACHT-EN-TWINTIG!
Als klein meisje fantaseerde ik hoe het zou zijn als ik 28 was. Dan zou ik een huis hebben, heel veel dieren, een man en een kind (let vooral op de volgorde). Ik zag mezelf wel wonen op een plek ergens buitenaf en ik zou van ieder dier minstens één exemplaar hebben:sowieso een paard, een shetlander (valt onder dezelfde categorie, maar die moest van mij wel expliciet genoemd worden in mijn wensenlijstje), een geit, een schaap, een koe, een varken. En wat kippen, eenden, ganzen, konijnen. Een soort Pippi Langkous meets Little House on the Prairie.
Die boerderij is er gekomen! Niet dat iemand dit ooit van mij had verwacht, want tussen klein meisje en 28-jarige zit nog een hele weg. Als je mij op mijn 18e had gevraagd hoe ik mezelf zag als bijna dertiger, dan zou ik je vertellen dat ik een bloeiende carrière als diëtist zou hebben, een appartement zou bewonen en een zakenman zou daten. Kinderen, die hoefde ik niet, zo kon ik lekker genieten van mijn vrijheid en bijvoorbeeld op vakantie gaan wanneer ik wilde.
Hoe gek kan het gaan. Tijdens een gezellig avondje Bill’s Bar liep ik mijn studiegenootje tegen het lijf. Daar moest op gedronken worden (hi ha ho)! Had zij mij toen niet voorgesteld aan haar broer, wie weet hoe het dan was gelopen. Maar mijn interesse was gewekt en na wat over-en-weer sms contact met haar, ontving ik al snel een smsje van hem. Vier maanden en verschillende afspraakjes later was de kogel door de kerk: we waren smoorverliefd en gingen verder als stel! Mijn ideeën over appartementen en driedelige pakken verdwenen als sneeuw voor de zon. Mijn vriend was boer en woonde op de boerderij. En ik was totaal in lalalove :)
En dat ben ik vandaag nog steeds! Inmiddels zijn we ruim 7 jaar verder, wonen we samen op die boerderij! We hebben wel dieren, maar niet van ieder exemplaar één. We hebben er ruim 80 van één soort. Over het varken wil ik het niet meer hebben…
Maar het aller-aller-allermooiste is pas 8 weken bij ons. Zij maakte van het meisje een mama. En zij is mama’s meisje. Sindsdien staat ons leven op een positieve manier op zijn kop! Het mama zijn is geweldig en ik ben enorm dankbaar dat ik het mag meemaken!
Morgen word ik al 28. Of word ik nog maar 28? Het voelt als van beide een beetje… Van meisje naar mama. Het meisje in mij is bang om teveel mama te worden. Een beetje angstig soms, voor teveel van meisje naar muts. Hoe ik de balans tussen meisje en mama ga vinden? Ik ga het in mijn blogs beschrijven. En nu eerst moederen, mini-meisje moet een schone luier.
Wil je meer blogs lezen of me volgen? Dat kan via Instagram of Facebook!
Geef een reactie