De eerste keer was het onwerkelijk, de tweede keer was ik zó nieuwsgierig en dus wilde ik beide keren héél graag een geslachtsbepalende echo laten doen. Erik was aanvoerder van ’team verrassing’ en we kwamen er maar niet uit. Onze voors en tegens wogen voor onszelf heel zwaar, we wilden beiden niet toegeven en dus besloten we erom te tossen. Ja, je leest het goed: good old kop of munt. Deze keer gaan we echter voor praktisch en dus komt er geen kop of munt aan te pas. Waarom we nu beide een geslachtsbepalende echo willen en welk voorgevoel ik heb? Lees maar mee!

Geslachtsbepalende echo

Bij beide zwangerschappen waren we flink verdeeld. Wilde ik liever gister dan vandaag weten of we een zoon of een dochter zouden verwelkomen, was Erik er voorstander van om het een verrassing te laten tot de geboorte. We praatten erover met elkaar, maar dit is dus typisch zo’n onderwerp waarin je elkaar eigenlijk niet tegemoet kunt komen. We zijn beide nogal eigenwijs aangelegd en gaven natuurlijk ook niet aan elkaar toe. Dus na ellenlange discussies, puppy-ogen (Erik) en fake jankbuien (Karin) bleken we een eeuwenoude, eerlijk bewezen methode voor de dag te moeten toveren. We deden kop of munt! Van te voren schreven we de regels op, bij Niene viel het muntje maar liefst 4 keer op de grond (zenuwslopend!) en luck was on my side, want beide keren won ik en gingen we dus naar het echobureau voor een geslachtsbepalende echo. Zo wisten we al vroeg in de zwangerschappen dat er meiden onderweg waren.

Gender reveal boy girl ballonnen - Mama's Meisje blog

Jongensmama

Voordat bekend werd dat ik zwanger was van onze oudste dochter, riep iedereen om mij heen: “Karin is een jongensmama!“. Ik dacht daardoor heel lang dat het een jongetje zou zijn, maar vlak voor de geslachtsbepalende echo zei mijn voorgevoel iets anders. En dat bleek inderdaad te kloppen! De tweede keer ging eigenlijk net zo: ik startte met ‘dit is een jongetje’, maar switchte toch weer naar ‘meisje’. En ja hoor: ik bleek helemaal geen jongensmama te zijn, maar zette twee meiden op de wereld. Grappig om te zien hoe je zelf gaat geloven wat anderen zeggen, maar in beide gevallen mijn voorgevoel klopte. Al is de kans dat je gelijk hebt natuurlijk wel héél groot, je kunt beter €100 inzetten op een geslachtsbepaling dan dat je naar het casino gaat ;)

Is het nou zo belangrijk?

Respect voor iedereen die het geslacht van de baby een verrassing laat tot de geboorte. Ik stond vooraan in de rij toen ‘ongeduld’ werd uitgedeeld en zou het écht niet vol kunnen houden. Ik ben zo nieuwsgierig! Maar is het nou zo belangrijk? Ik zal de laatste zijn die zegt dat het geslacht van mijn baby het allerbelangrijkst is. Het is cliché, maar zó waar: gezondheid is het ALLERbelangrijkst. Toch ben ik overduidelijk voor een geslachtsbepalende echo. Ik vond het beide keren heel fijn dat ik gericht kon shoppen en het kamertje kon inrichten. Ook al is ‘genderneutraal’ helemaal hip, ik ben daar geen schoolvoorbeeld van en zou voor een meisjes- of jongenskamer hele andere keuzes maken. Dat geldt ook zo voor kleding. Daarnaast heb ik al twee keizersnedes achter de rug en zal baby no.3, als alles goed mag verlopen, ook met een keizersnede ter wereld komen. Ik weet dus dat ik dan zo’n 6 weken niet in de auto mag stappen, wat voor aardverschuiving er plaatsvindt met de komst van zo’n kleintje en dat het daarom zoveel rust geeft als alles ‘af’ is. Zouden wij dit keer weer een meisje verwelkomen, dan liggen er kleertjes genoeg. Maar komt er een jongetje bij, dan zal het kind de eerste 6 weken van zijn leven in roze boxpakjes gehuld worden. “Dan laat je toch iemand anders de stad ingaan?“. Nou nee! Ik wil dat lekker zelf uitkiezen en voorbereiden. Je leest het: geen argument dat ik niet kan weerleggen :P

Geslachtsbepalende echo dit keer geen kop of munt geanonimiseerde foto - Mama's Meisje blog

Vandaag is het zover!

Vandaag is het zover! Vanmiddag laten we samen een geslachtsbepalende echo doen en krijgen we te horen of we een zoon of een dochter verwachten. Spannend! Of ik een voorgevoel heb? Het verliep eigenlijk net zoals de vorige twee keren: ik begon de zwangerschap denkende dat dit wel eens een jongetje zou kunnen zijn… Maar inmiddels ben ik weer terug bij het meisjes-voorgevoel en weet ik het voor mijn gevoel ook 99% zeker. Laat ik het zo zeggen: als de echoscopist vanmiddag zegt dat we een zoontje krijgen, dan ben ik méér dan verbaasd! Of ik een voorkeur heb? Nee, het maakt me echt helemaal niets uit. Ik zou het heel leuk vinden om drie dochters te hebben, maar een zoontje is ook méér dan welkom! Erik zou het wel superleuk vinden als we een jongetje krijgen, maar hij denkt ook dat het een meisje is. We gaan het zien! En te zijner tijd delen we het natuurlijk weer met iedereen, want ik kan dat soort dingen toch niet voor me houden.

Heb jij een geslachtsbepalende echo laten doen? En wat denk je: pink or blue? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!

september 9 2019 2 00 pm findlay residence 1