Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Nophar krijgt tijdens haar zwangerschap te horen dat ze kwaadaardige baarmoederhalskanker heeft en moet voor controle naar het ziekenhuis. Als de datum voor de keizersnede gepland staat, gaat ze in het ziekenhuis nog even naar het toilet. Daar breken haar vliezen… Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Nophar.

Het is 29 januari 2018. Voor de zoveelste keer moet ik naar het ziekenhuis. Na vele bloedingen heb ik vorige week te horen gekregen dat ik kwaadaardige baarmoederhalskanker heb. Vandaag krijg ik te horen wanneer mijn keizersnede plaats gaat vinden en wat het verloop daarvan is. ’s Middags meld ik me samen met mijn vriend en mijn moeder bij de gynaecoloog. Het is een fijn gesprek, we bespreken de datum (5 februari!) en besluiten samen om eerst alleen voor een keizersnede te gaan en drie weken later een biopt te doen. In plaats van meteen een grote operatie.

Op dit moment ben ik 36 weken en 2 dagen zwanger en ze vinden het verstandiger niet te wachten op eventuele weeën. Vandaar dat de keizersnede een week later plaats zal vinden. Ik krijg nog wat afspraken mee voor het weekend om longrijpers te komen zetten. Ergens is het heel onwerkelijk: we weten gewoon wanneer onze zoon geboren gaat worden! En het mooiste van alles: ik krijg een normale kraamweek. Zoals ik graag gehoopt had. We stappen het kamertje uit en ik moet voor de zoveelste keer die dag plassen. Vannacht was het ook al een paar keer raak. Ook heb ik al wat harde buiken. Ik gaf het nog aan bij de gynaecoloog, maar die zei letterlijk: “zoals jij erbij zit zijn dit geen weeën”. Waarschijnlijk gewoon voorweeën. Maar ik moet ze in de gaten blijven houden want anders moet ik eerder aan de bel trekken. Ik mag absoluut géén weeën krijgen omdat de kans dat de baarmoederhalskanker dan verspreid aanwezig is.

Bevalling Bevallingsverhaal Bevallingsverhalen 2019 transparant - Mama's Meisje blog

Ik stap het toilet uit, was mijn handen en kijk in de spiegel. Daar zie ik dat de voorkant van mijn broek een hele natte plek heeft. HUH? Ik heb toch net geplast of ben ik nu gek geworden?! Ik roep mijn moeder erbij en vraag haar of dit misschien mijn vliezen zouden kunnen zijn?
Mijn moeder heeft ook geen idee, aangezien zij ook een geplande keizersnede kreeg met mij. Ze roept de gynaecoloog erbij en ik moet me melden bij de triage-afdeling voor een CTG. Ook willen ze wat vocht opvangen om zeker te weten of het inderdaad vruchtwater is. Een uur later is het duidelijk: het is inderdaad vruchtwater. Wat betekent dat de baby vandaag of morgen geboren gaat worden. Ik word naar een verloskamer gebracht en krijg nog een longrijper voor de zekerheid. Verder heb ik nog geen last van weeën, dus we moeten maar gewoon even afwachten. Mijn moeder sturen we naar ons huis om de vluchttas op te halen, die stond al klaar.

Ik ben eigenlijk heel relaxed en ik denk nog bij mezelf: ‘wanneer zal ik de baby geboren laten worden?‘. Alsof ik daar invloed op heb… Het zou kunnen natuurlijk, als er geen weeën ontstaan. Maar op het moment dat ik dat denk, voel ik mijn buik samentrekken. Een paar keer achter elkaar. Ik zucht een paar keer. Misschien wordt het dan toch tijd om de noodknop in te drukken en te vragen om een CTG. Op de CTG zijn inderdaad weeën te zien. En ik begin ze ook te voelen. Niet heel sterk, maar ze zijn wel aanwezig. De verloskundige komt even kijken en vertel ons dat er op dit moment een spoedje is, maar ik ben de volgende. We hebben er zin in. En zelfs mijn moeder mag mee de OK in!

Om 20:15 uur word ik de operatiekamer in gereden en klaargemaakt. Daarna gaat het eigenlijk heel snel, en om 20:29 uur wordt onze zoon Jonas Moshe geboren. Ondanks dat hij geboren is met 36 weken en 2 dagen heeft hij een mooi gewicht van 3400 gram en een lekkere bolle toet. Ik kan alleen maar lachen en huil van blijdschap als ik zijn gehuil hoor. Ik ben gewoon moeder en Jonas doet het goed. We mogen zelfs 20 minuten knuffelen voordat ze hem gaan aankleden. Het was een mooie en toch nog onverwachte dag! Met het mooiste cadeautje van de wereld. De kraamweek was fijn. We moesten nog wel wat nachtjes blijven omdat Jonas wat geel zag. Maar als we eenmaal thuis zijn hebben we een fijne kraamtijd en genieten we van hem en elkaar.

collage bevallingsverhaal nophar baarmoederhalskanker zwanger keizersnede - Mama's Meisje blog

Wat we toen nog niet wisten is dat ik 8 weken later een operatie zou krijgen waarbij mijn baarmoeder, eileiders en lymfeklieren weggehaald zouden worden. En zelfs nog preventieve bestraling en chemotherapie. Gelukkig gaat het nu bijna een jaar later steeds beter met mij en Jonas groeit als kool en is een vrolijk ventje.

Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Nophar! Ik volg je natuurlijk al een tijdje via Instagram, maar wat een ontzettend heftige en dubbele tijd heb jij achter de rug! Fijn dat het nu gelukkig steeds beter gaat! 

Wil jij ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook of Instagram! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com