Van carrièrevrouw naar werkloos en zwanger

Van HBO afgestudeerde naar werkloos en zwanger… Mijn carrière is tot nu toe verre van wat ik voor ogen had, ik kreeg twee keer te maken met zwangerschapsdiscriminatie en ik baal er keihard van. Hoe dit allemaal zo gekomen is, vertel ik vandaag uitgebreid op de blog.

Van verpleegkundige naar diëtist

Zestien jaar was ik toen ik mijn Havo diploma in handen kreeg. Blij, opgelucht en zeker van mijn zaak, want nu zou het ‘echte’ leven beginnen. De studie die ik had uitgekozen was er eentje waar ik al jaren van droomde. Verpleegkundige, dat was mij op het lijf geschreven… Dacht ik, want na een jaar stopte ik weer met deze studie. Na twee stages en talloze ‘ik-val-nu-echt-flauw‘ momenten, kwam ik erachter dat ik toch niet zo goed tegen bloed, wonden en meer van dit soort medische taferelen kon als ik had verwacht. Tegen de tijd dat de patiënt die een lumbaalpunctie onderging zich drukker maakte over mij (wit weggetrokken en compleet tegen de vlakte gegaan), dan ik om de patiënt, wist ik dat dit toch niet zo’n geslaagd plan was. Ik ging er een jaar tussenuit en werkte onder andere in een speelgoedwinkel en een tuincentrum. Natuurlijk wilde ik wel verder studeren, maar wat? Mijn hart lag in de zorg, maar zonder die bloederige taferelen. Uiteindelijk bezocht ik een open dag van de opleiding Voeding & Diëtetiek en besloot ik me in te schrijven. Ik zou diëtist worden!

Ingestorte markt na mijn studie

Ik ging op kamers in Groningen en begon vol goede moed aan deze vierjarige HBO opleiding. Ontzettend interessant en een geweldige tijd heb ik gehad. We zaten regelmatig met medestudenten te surfen op vacaturesites. Het aanbod was overweldigend en we hadden allemaal vertrouwen in een mooie baan als we eenmaal afgestudeerd waren. Ik studeerde af in de zomer van 2011 en het toeval wilde dat ik gelijk werd aangenomen als diëtist bij de thuiszorg. Mijn zelfvertrouwen was hoger dan hoog en ik voelde me echt tevreden over mijn keuze. Zie je nou wel, ik had gewoon dat papiertje op zak én een goede baan: die carrière kon beginnen! Ik wilde eerst ervaring opdoen in de thuiszorg en dan hoopte ik in de toekomst de overstap te maken naar het ziekenhuis. Al trok de ouderenzorg me ook enorm, omdat ik vanaf mijn 17e (en ook destijds, na deze studie nog) een bijbaantje had in de schoonmaak en op de huiskamer bij het verpleeghuis in ons dorp. Tegen het einde van 2011 werd bekend dat de zorgverzekeraar de vergoeding voor de diëtist zou schrappen uit de basisverzekering. De markt stortte in het begin van 2012 gigantisch snel in en omdat ik als laatst was aangenomen, vloog ik er het eerst weer uit.

Terugvallen op bijbaan en plan B

Gelukkig had ik nog steeds mijn bijbaan en omdat ik daar een 0-uren contract had voor onbepaalde tijd, kon ik ontzettend veel werken. Ook nam ik er nog een schoonmaakbaantje in de thuiszorg bij. Met markeerstiften kleurde ik in mijn agenda wanneer ik waar moest zijn en soms werkte ik overdag in de schoonmaak, at ik thuis een warme hap en draaide dan nog een avonddienst in de huiskamer bij dementerende verpleeghuisbewoners. Hoewel ik het ontzettend leuk vond en een groep hele fijne collega’s had, dacht ik wel na over de toekomst. Want wat zou ik nu moeten doen? De diëtetiek was behoorlijk ingestort en het zou ontzettend lang duren voordat dat hersteld was. In die tijd had je de langstudeerboete: als ik opnieuw aan een HBO opleiding zou beginnen, zou het collegegeld voor mij onbetaalbaar zijn. Dit was dus geen optie. Ik besloot op zoek te gaan naar een BBL-opleidingsplek en kwam uit bij een apotheek. Ik werkte drie dagen per week als apothekersassistente en ging daarnaast een dag per week naar school. Na twee jaar haalde ik ook hier mijn diploma en was opgelucht: ik had weliswaar een MBO-diploma, maar ik kon nu gewoon aan het werk en mijn plan B was dus gelukt. Aan het eind van mijn opleiding was het me zelfs nog gelukt om een nieuwe baan te vinden, dus ik voelde me de koning te rijk!

Zwanger en geen contractverlenging

Ruim anderhalf jaar werkte ik met veel plezier als apothekersassistente op een superfijne plek. Ik leerde er ontzettend veel en had een hele fijne groep collega’s. Maar privé begon het op een ander vlak te kriebelen: we wilden graag proberen zwanger te worden. Dit lukte vrijwel direct en als snel deelde ik het goede nieuws op mijn werk. Helaas werd mijn tijdelijke contract niet omgezet in een vast contract, hoewel daar enkele weken eerder heel andere beloftes over waren gedaan. Een gevalletje zwangerschapsdiscriminatie? Het overkomt meer vrouwen dat ze geen (vast) contract krijgen aangeboden omdat ze zwanger zijn. Ik was ongeveer 16 weken zwanger en ik raakte in een vreselijke dip. Zwanger en geen contractverlenging: werkloos en nu dan??? Het beeld van een gespreid bedje voor onze baby stortte helemaal in, net als mijn drang naar onafhankelijk zijn. Want hoewel Erik me echt probeerde gerust te stellen, hij heeft immers een goede baan, voelde het voor mij ontzettend als falen. Ik herpakte mezelf en solliciteerde me een ongeluk. Met 32 weken werd ik aangenomen bij een apotheek en kon ik met een gerust hart aan mijn verlof beginnen.

Bekkeninstabiliteit en hormonen bij een tweede zwangerschap

Met 32 weken wist ik nog niet wat de laatste weken zwanger zijn voor mij in petto had. Ik kwam in de laatste vier weken ineens 20 kilo extra aan (in totaal 45 kilo) en daardoor kon ik amper meer lopen. Mijn lichaam raakte zwaar overbelast en uit balans. Dat ik na de bevalling in tweeënhalve week ook nog 27 kilo afviel, kon mijn lichaam helemaal niet bolwerken. Hoewel ik in die laatste weken al bekkenklachten had, namen ze na de bevalling alleen maar toe. Tegen de tijd dat ik aan mijn eerste werkdag begon, zei mijn hoofd ‘ja‘, terwijl mijn lichaam ‘nee‘ schreeuwde. En zo zat ik na twee weken weer werkloos thuis. Het duurde ruim acht maanden tot ik er enigszins bovenop was, maar staand werken zoals ik in de apotheek veel deed, zat er echt niet in. Gelukkig kreeg ik de geweldige kans om als medisch secretaresse in een ziekenhuis aan de slag te gaan. Totdat ik zwanger werd van baby nummer twee. Zoals ik vorige maand vertelde, zat ik vanaf heel vroeg in de zwangerschap compleet in de knoop en belandde ik weer thuis. Dus here we are again: werkloos en zwanger.

LEES OOK: “Je bent zwanger, niet ziek!”

Ik wil iets, maar wat?

Van carrièrevrouw naar werkloos en zwanger: totaal anders dan ik me ooit had voorgesteld en ooit had gewenst. Het voelt zo klote, want ik voel me op werkgebied een vreselijke mislukking en omdat ik een uitkering ontvang heb ik regelmatig te maken met allerlei (voor)oordelen. Hoe fijn is het dan om dit even van me af te kunnen schrijven en nogmaals te benadrukken dat ik er niet zelf om gevraagd heb? Heel fijn! Gelukkig blijf ik niet te lang in deze jankstemming hangen en heb ik voor mezelf besloten om de komende maanden een gezonde en mooie baby op de wereld te zetten. Dat is op dit moment het allerbelangrijkste en aangezien ook deze zwangerschap niet één uit de boekjes is, richt ik me daar volledig op. Maar ik probeer ook voor mezelf uit te zoeken wat ik wil. Ik wil namelijk heel graag iets, maar wat? Bloggen is een passie die ik enkele maanden na de geboorte van Suus ontdekte. Misschien moet ik me daar de komende maanden op gaan richten en dan eens kijken hoe dat zich ontwikkelt. Ook ben ik erg benieuwd naar de ervaringen van andere vrouwen: ben of ken jij iemand die werkloos en zwanger is (of was)? Stuur ze dan gerust deze blog toe!

Wat heb jij gedaan om uit te zoeken wat je wilde? Heb je dit zelf uitgezocht of heb je hulp gehad? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook, Instagram of Twitter!