Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Anne-Marie is 22 jaar en zwanger van haar vierde kindje. Ja, je leest het goed! Anne-Marie komt pijnloos de bevalling door tot 8 centimeter ontsluiting, maar daarna gaat het alsnog los! Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Anne-Marie.
Ik ben Anne-Marie, 22 jaar en moeder van 4 kindjes. Ja, je leest het goed hoor, 4 kindjes! Ik was 17 jaar toen onze oudste werd geboren. Ons jongste dochtertje is op 10 juli geboren en is dus nu twee maandjes oud.
Het leek me heel leuk om mijn ervaring van de bevalling van ons jongste dochtertje Lize-Lotte te delen.
Van al onze kindjes was ik erg zwaar tijdens deze zwangerschap. Ik kwam ongeveer 20 kilo aan (ik lustte ook graag alles) maar onze kindjes wogen ook allemaal rond de 4000 gram en ik had vaak een grote hoeveelheid vruchtwater.
Met 38 weken zijn ze begonnen met strippen. Helaas had het geen effect omdat mijn baarmoedermond te ver naar achter lag. Toen ik 40 weken en 3 dagen was (dat was op 10 juli), hadden we een afspraak in het ziekenhuis voor een CTG en ook om een inleiding in te plannen. Om 09:30 uur stonden we in het ziekenhuis te wachten en om 10:00 uur lag ik aan de CTG. Omdat de kleine zoveel bewoog, heb ik er zeker 1.5 uur aan gelegen. Eindelijk kwam de verloskundige terug en ging ze inwendig onderzoek doen: nog steeds onvoldoende ontsluiting, namelijk 2 centimeter, maar het begin was er.
Na overleg met de gynaecoloog konden we om 16:30 uur terug komen om een ballonnetje te laten plaatsen en de volgende ochtend zouden de vliezen worden gebroken. ’s Middags ben ik samen met mijn man nog wezen winkelen en hebben we nog ergens gegeten. Om 16:30 uur kwamen we weer terug in het ziekenhuis en na lang wachten konden we dan eindelijk mee komen. Weer werd er een CTG gemaakt en daarna gingen ze kijken voor het ballonnetje maar wat bleek… 4 centimeter ontsluiting! YES! Ik sprong op en zei: “nou dan zie je ons morgenochtend weer“, en wou naar huis gaan. Onze andere 3 kindjes waren bij de opa’s en oma’s dus die wou ik ook weer zien. Maar de verloskundige had wat anders in haar hoofd, ik moest maar even in bad gaan omdat het waarschijnlijk begonnen was. Maar ik voelde helemaal niks. Geen weeën, geen harde buiken.
Uiteindelijk zat ik dan toch in bad, terwijl mijn man nog even naar huis ging om wat spullen halen. Ondertussen had de verloskundige uit het ziekenhuis mijn eigen verloskundige gebeld en die kwam er ook aan. Na nog geen half uur was ik het in bad zitten wel een beetje zat. Ik had echt zo’n idee van wat doe ik hier. Omdat ze weer inwendig onderzoek wilden doen, ben ik weer gaan liggen en ja hoor: 6 centimeter. Mijn man werd gebeld en kwam gelijk. Ze wilden namelijk de vliezen breken zodat het sneller door zou zetten en ik nog geen weeën had.
Toen mijn man kwam, zat ik op 8 centimeter en nog steeds voelde ik niks… Totdat ze mijn vliezen braken! Een hele plens, voor je gevoel plas je gigantisch in je broek. Gelukkig konden we er om lachen want ja, ik voelde toen nog niks. Maar daarna begonnen toch wel ineens de weeën heel heftig op te komen en ik kreeg ook al heel snel persdrang. Ik ben lekker onder de douche gaan staan want zo kon ik de weeën goed opvangen. Omdat er nog een randje zat duurden de laatste centimeters nog best lang.
Het was 22:30 uur ’s avonds en de weeën waren zo heftig. Ik kon niet meer, ik was helemaal op en dan ga je gekke dingen zeggen… “Geef maar een knip en haal haar er maar uit“, riep ik. Waarop de verloskundige zei: “nee, dat gaat niet, je bent er bijna! Nog even doorzetten“. “Hoelang gaat het nu nog duren dan“, vroeg ik wanhopig. “Dat kan een uur zijn maar ook 10 minuten“. “Waaaat, een uur??? Neeeee!“.
Ineens stopten de weeën en ik kreeg zo’n persdrang. Ik kon alleen maar kracht zetten en niet meer stoppen. Het was 22:49 uur en daar was ze dan: onze Lize-Lotte! Een hele flinke meid van wel 4320 gram en 56 centimeter.
Ik moest even bijkomen en kon het echt niet beseffen dat het zo enorm vlug was gegaan en ze er al was. Maar het was ook een moment waarop ik ook wist dat dit ons laatste kindje was. Dus ook mijn laatste zwangerschap en dus ook voor het laatst mijn hele dikke bolle buik… Maar wat mogen we trots wezen op ons gezinnetje met 4 kinderen?
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Anne-Marie! Wat bijzonder dat je tot 8 centimeter helemaal niets voelde, al moest je het daarna wel heel zwaar hebben gehad. Gefeliciteerd met jullie 4e kindje en veel geluk, gezondheid en liefde voor jullie gezin!
Wil jij ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook, Instagram of Twitter! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com
Geef een reactie