Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Ivette verteld over de bevalling van haar tweede kindje. Na een goede zwangerschap mag Ivette tijdens de bevalling zelf bepalen of ze in het ziekenhuis of thuis wil bevallen. Lees het bijzondere verhaal van Ivette.
Dinsdag 30 augustus is waar mijn verhaal begint. Deze dag werd ik gestript. Aangezien het op het spreekuur nogal druk was hebben ze mij op de bezoekroute gezet. ’s Middags om half 2 was de verloskundige er. Ze deed eerst alle standaard check-ups, bloeddruk (95 over 70) en het luisteren naar het hartje van onze man. Daarna heeft ze wat uitgelegd over het strippen. Dit heeft eigenlijk niet zo veel zin bij de 40 weken. Het meest effectief is strippen bij 41 weken zwangerschap. Maar ik wilde het toch proberen. Achteraf wil ik niet het gevoel hebben dat we er niet alles aan gedaan hebben. Dus zo gezegd, zo gedaan. Ik had al 2 vingers ontsluiting, dus ik ben lekker losgewroet, haha.
De rest van de dag was het rustig in mijn buik. Ik had een licht menstruatieachtig gevoel in mijn onderbuik, maar dat is normaal. Dus verder rustig afwachten. Mocht het niet helpen, zou ik pas met 41 weken weer gestript worden. ’s Middags zijn we nog even de stad in geweest en nog even langs bij mijn ouders op de camping. ’s Avonds lekker shoarma gegeten, daar had Niels (mijn man) zo’n trek in. En verder gebeurde er weinig.
Tot ik ’s avonds op bed ging liggen. De krampen begonnen licht te komen, dus ik vond het nog niet spannend. Regelmaat zat er ook nog niet in. Pas rond half 2 ben ik ze gaan noteren. Er zat zo’n 10 minuten tussen, dus lekker blijven liggen. Het feest komt vanzelf wel. Zo kon ik nog lekker rusten, hoewel het slapen niet echte lukte. Ik wist nog van Elsha dat toen ik onder de douche stapte de weeën gelijk regelmatig kwamen en de bevalling echt begon. En daar had ik nog even rust voor nodig.
Voor de zekerheid had ik wel het een en ander alvast beneden gezet. Ergens weet je van binnen wel wanneer het zo ver is. Ik had Niels eerst laten slapen, maar rond 4 uur uiteindelijk wel wakker gemaakt. Mijn gevoel zei dat het zo ver was, al waren de weeën nog niet regelmatig om de 4-5 minuten. Uiteindelijk ben ik om half 5 onder de douche gestapt. De knoflooklucht kon ik niet meer weerstaan. Het werd te erg. Sterker nog, ik ben met een limoen en zout aan de gang gegaan om het van mijn handen af te krijgen. Want ja, de weeën zetten in de douche toch echt door. Gelijk om de 3-4-5 minuten ging het lekker te keer. Nog goed uit te houden, maar puffen was wel echt nodig. Blij was ik met het douchekrukje. Die stond nog op zolder, maar zo fijn onder de douche. Niels heeft om kwart over 5 zijn ouders gebeld en mijn moeder. Om half zes dan ook maar de verloskundige. Toch even onder de douche vandaan en lekker op bed liggen.
Mijn moeder zou bij de bevalling zijn. Maar aangezien het nog ’s nachts was vond ik het onverantwoord mijn moeder door het donker te laten fietsen. Niels is haar gaan halen met de auto. Binnen 10 minuten waren ze weer terug. Elsha zat, omdat mijn schoonouders er nog niet waren, even bij mij op bed. Zij was inmiddels wakker geworden van de rumoer (niet huilerig gelukkig, en de DD Company op youtube doet wonderen, haha). Daarna kwamen mijn schoonouders al snel binnen. Zij namen Elsha mee
De weeën kwamen nu wel wat sneller en toen Elsha eenmaal weg was ben ik weer onder de douche gestapt. De tussentijd was inmiddels 2-3 minuten. En lichtjes kreeg ik toch wel de zenuwen dat de verloskundige er nog niet was. Het ging wel aardig snel en ik moest echt puffen. Nou puffen, het klonk meer als een paardengehinnik. Dus heeft Niels de verloskundige maar weer gebeld. Ze heeft intussen iemand anders gebeld, want zij zat zelf nog bij een bevalling. De andere verloskundige was er uiteindelijk om half zeven. En wat een verrassing. Het is onze verloskundige, die vorig jaar ook bij Elsha was. Wat een eer, ze kwam namelijk zelfs op haar vrije dag!
Dus maar weer onder de douche vandaan en op de bank even gecheckt. Ik had al 6 cm ontsluiting! Dat ging super snel! Nu stonden we voor de keuze, of naar het ziekenhuis, daar min of meer gelijk bevallen en weer terug naar huis. Een vervelende autorit met gemene weeën, want ja dat waren ze inmiddels wel, en een autorit van circa 25 minuten. Of thuisblijven, het bad opzetten en hier bevallen, in ‘rust’. Ik heb twee minuten nagedacht en koos voor thuisbevallen. Die keuze heb ik gemaakt omdat ik heel graag in bad wilde bevallen en zag al gebeuren dat er in het ziekenhuis geen tijd meer voor was. En wat een keuze achteraf, anders hadden we ook nog in de spits gezeten.
En nog een reden dat het een goede keuze is geweest. Kort daarna kreeg ik al lichte persdrang. En het bad was nog niet eens klaar. Maar gelukkig bleef iedereen, in ieder geval richting mij, erg rustig. De kraamzorg werd snel gebeld voor assistentie, kruiken werden gepakt en kleertjes klaar gelegd. Heel apart om dat thuis allemaal mee te maken. Eenmaal in bad duurde het niet lang meer voor ik mocht gaan meepersen. De weeën zaten wel weer in mijn rug, maar het warme water gaf veel verlichting en ik kon met mijn voeten mezelf afzetten tegen de rand en had het zitje in mijn rug. Dat gaf een heerlijke tegendruk.
Uiteindelijk heb ik ongeveer een uur geperst. Dat was wel even balen. Ik had de perstijd van Elsha in mijn hoofd en dat is natuurlijk een referentiekader tijdens een volgende bevalling. 20 minuten duurde dat bij Elsha. Op een gegeven moment zag ik het niet meer zitten. Ik had een bijna ondragelijke pijn in mijn rug en ik was op, moe. Na een tijd persen voelde ik nog niet veel. Gelukkig bleef de verloskundige vertrouwen houden en had op een gegeven moment gevoeld dat het laatste randje van de baarmoedermond nog niet helemaal weg was. Dit hield hem iets tegen, maar ze had er alle vertrouwen in.
Uiteindelijk heeft ze in een perswee de vliezen gebroken. En met nog twee persweeën het randje weggeduwd. Toen voelde ik ook weer wat gebeuren en kreeg ik weer wat vertrouwen in mijn lijf. Na nog een perswee was eindelijk zijn hoofdje eruit. En toen moest ik opstaan. Hij bleek niet helemaal goed te liggen en zaten zijn schoudertjes wat klem. Daar moest de verloskundige even bij helpen. En daar was hij dan, om 8:50 uur op 31 augustus. Zo bijzonder om dit in bad mee te maken. Hij werd ook heel rustig geboren, gaf een kickje, maar huilde niet meteen voluit. Dat is normaal voor een badbevalling. Dat duurde een paar minuten.
Het meest bijzondere vond ik nog dat mijn droom is uitgekomen. Thuis bevallen in bad, zonder pijnstilling. Ik heb het helemaal zelf gedaan. En dat besef komt eigenlijk pas met het zien van de bevalling. We hebben het opgenomen. Onder het mom van ‘weggooien kan altijd nog’. ’s Avonds heb ik een stukje teruggekeken en dat was toch wel heel bijzonder om te zien. Het geluid stond wel uit, daar ben ik nog niet aan toe. De pijn aan het eind was best heftig en ik het wat gevloekt hier en daar. Maar al met al ben ik supertrots op mezelf, maar ook op het superteam om mij heen.
Uiteindelijk werd de nacontrole en de controle van Fynn gedaan door een andere verloskundige, zodat de eerste weer lekker naar haar gezin kon. Het was immers haar vrije dag. Fynn deed het supergoed, gelijk een goede zuigkracht. En zijn gewicht is bijzonder, 4490 gram. Hij weegt 1090 gram meer dan Elsha (3400 gram). En mijn nacontrole was even onprettig. Het deed er flink zeer. Maar… geen scheur of hechting nodig. Er zitten maar 2 haartjes, die geen hechting waard zijn. Daar stond ik toch even verbaasd van te kijken. Zo’n grote vent, maar geen schade aan de onderkant. Hoe kan dat? Nu snap ik ook waarom mijn buik zo groot was. Er zat een kilo aan kind meer in. De placenta was ook groter en er is dus meer baarmoederweefsel gegroeid.
Sterker nog. Achteraf bleek dat Fynn een sterrenkijker was. Dit houdt in dat hij met zijn neus naar boven keek, in plaats van naar de grond. Dat maakt de ontsluiting lastiger en de uitdrijving ook. Nu is hij tijdens de uitdrijving gedraaid, wat de helse pijn in mijn rug gaf. Dit voelde ik 12 dagen na de bevalling nog in die spieren. Die hebben een flinke optater gehad.
Qua gewicht stond de teller op ongeveer 11 kilo. 2 dagen na de bevalling was dit nog maar op 1 kilo van de eerste meting bij de verloskundige en 3,2 van de laatste meting thuis, voor de zwangerschap. Op 6 september stond ik weer op de weegschaal en toen was er al 1,2 kilo af.
Heel lief was Niels ook erna! Hij had heel romantisch een bord carpaccio geregeld bij Ongder de Kukel te Hippolythushoef. Zij maakten de borden op, zoals ze dat ook in het restaurant doen. Niels kon dit rond etenstijd ophalen. Zo lief! En zooooo lekker!
Bedankt dat je jou bevallingsverhaal met ons wilde delen, Ivette!
Ivette heeft zelf ook een blog, neem eens een kijkje op Ivette’s Life!
Wil jij ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Laat het weten in de reacties of stuur een bericht via Facebook / Instagram / Twitter!
Geef een reactie