Een van de eerste vragen die op het werk gesteld worden na het mededelen van je blijde nieuws is: ‘wanneer ga je met zwangerschapsverlof?’. Zo ging het mij ook. Wilde ik vier of zes weken van te voren stoppen? En zou ik nog vakantie nemen na m’n verlof? Maar het liep allemaal anders: na mijn zwangerschapsverlof was ik helemaal nog niet in staat om te werken! 

De impact van een zwangerschap op je lichaam

Laat ik duidelijk zijn: dit is geen verhaaltje om medelijden op te wekken. En ik wil benadrukken dat ik super dankbaar en gelukkig ben met een gezonde dochter en dat ik niets ernstigs mankeer. Maar de hele zwangerschap en bevalling is voor mij een eye-opener geweest: er valt helemaal Niets Te Plannen! En: het is zeker géén vakantie. De impact die het moederschap op je leven heeft, kun je van te voren echt niet inschatten. Toen ik nog kinderloos was, dacht ik eerlijk gezegd dat die newlymoms overdreven. Boy, was I wrong. 

De impact die het moederschap op je leven heeft, kun je van te voren echt niet inschatten.

Werkloos tijdens zwangerschap

Bij mij liep het allemaal anders dan ik van te voren in mijn hoofd had. Ik heb er uitgebreid over geschreven in mijn blogs over de zwangerschap en de bevalling. Ik kwam rond week 17 thuis te zitten, werkloos, dus ik had heel lang ‘zwangerschapsverlof’. Natuurlijk solliciteerde ik me suf, maar afwijzing na afwijzing volgde. Dat kwam waarschijnlijk mede doordat ik eerlijk in mijn brief meldde dat ik zwanger was. Onder het mom van ‘niet elke verrassing is een leuke‘, leek me dat wel zo eerlijk. Maar gelukkig was er ook goed nieuws: rond 32 weken werd ik aangenomen bij een nieuwe werkgever. Ik sprong een gat in de lucht (in gedachten welteverstaan)!

Een zware zwangerschap en bevalling

Want hoe graag ik het ook allemaal wilde en hoe enorm enthousiast ik ook was over mijn nieuwe baan, het liep gewoon anders. En ik had het niet in de hand. Als pure perfectionist en consequente control-freak raakte ik hiervan enorm in paniek. Maar om me hierin niet te verliezen, hield ik mezelf (tegen beter weten in) voor dat het allemaal goed zou komen. Toen ik rond de bevalling +45 op de weegschaal zag verschijnen, toen ik na 3 dagen weeën en 3 centimeter ontsluiting een spoedkeizersnede kreeg en toen ik na 3 weken een dikke ontsteking aan mijn verse buikwond had, bleef ik mezelf maar voorhouden dat het allemaal wel goed zou komen.

dustin lee 19667

Ik heb de laatste 5 weken voor de bevalling vooral in bed en op de bank doorgebracht. Ik kwam 20 kg aan in de laatste 4 weken. Dit heeft er voor gezorgd dat mijn lijf een mega klap heeft gehad. Toen de kraamverzorgster zich tijdens mijn kraamweek hardop afvroeg of dit voor het einde van mijn verlof goed zou komen, heb ik haar oprecht verbaasd aangekeken.  De baby was nu geboren en dan was alles achter de rug, dus ik was helemaal gefocust op herstel. Natuurlijk kwam het goed!

Nog niet hersteld na zwangerschapsverlof

Maar dat kwam het helaas niet. Vanaf het moment dat ik thuis was (een kleine week na de geboorte) begon ik met fysiotherapie. Eerst aan huis, later op de praktijk. Oefeningen deed ik heel braaf en ik begon rond de 2,5 week te wandelen. Want: over 10 weken moet ik weer aan het werk. Helaas kwam toen die ontsteking om de hoek kijken en moest ik echt meer rust houden om te voorkomen dat ik zou worden opgenomen in het ziekenhuis. Achteraf niet zo vreemd van die ontsteking. Ik vond dat het hele bankhang-gedoe nu wel lang genoeg had geduurd. Ik wilde wat doen! Eindelijk weer zelf het huishouden, wandelen, naar buiten! Mijn lichaam riep me hier dus zelf een halt toe…

Al met al deden die weken ‘bedlegerigheid’ en inactiviteit voor de bevalling mijn lijf niet veel goeds. Ik moest van ver komen en er zat heus wel vordering in. Maar niet genoeg. Einde zwangerschapsverlof kwam in beeld en ik was optimistisch gestemd. Weer aan het werk, ik had er zin in! Maar toen ik na 13 weken op mijn nieuwe werk verscheen, viel het me echt zwaar tegen. Thuis leek ik al weer heel wat waard. Maar het werk waarvoor ik gestudeerd heb, betekend veel staan, lopen, bukken en tillen. En dat ging niet voor de volle 8 uur per dag. Ja, 2 dagen, puur op karakter. Daarna stortte ik in.

Niet kunnen werken door fysieke klachten na zwangerschap

En nu zijn we 3 weken verder en zit ik alweer een week thuis. Wéér werkloos. Want logischerwijs gaat geen werkgever een nieuwe ‘zieke’ werknemer aanhouden die nog geen volle werkdagen kan maken. Daar is geen onenigheid over ontstaan.

Maar voor mezelf is het een teleurstelling. Want die bevalling en zwangerschap lijken alweer zo lang geleden, ik ben er inmiddels wel klaar mee. Ik wil nu gewoon weer Karin zijn, naast mama. Dus: lekker aan het werk! Om dat te bereiken heb ik een crosstrainer aangeschaft via Marktplaats. Elke dag een rondje crosstrainer – oefeningen – crosstrainer. Het heeft tijd nodig en geduld. Daar heb ik niet veel van, maar het accepteren gaat steeds beter. En daarom mijn blik op vooruit. Het komt goed!

Herstellen na een bevalling

Wat ik met dit verhaal wil zeggen is: het is niet voor iedereen haalbaar om binnen de wettelijke termijn van verlof hersteld te zijn en volledig aan het werk te kunnen. Dat heb ik nu helaas zelf ervaren. En dat beeld had ik van te voren echt niet. Voor de zwangerschap was ik een actieve dame, fitness, hardlopen, ik had er echt plezier in! Ik nam me voor om tijdens mijn zwangerschap ook lekker door te gaan met sporten. En als dat niet meer zou gaan, dan zou ik gewoon gaan wandelen, fietsen en zwemmen. Nou, dat kon ik mooi vergeten vanaf week 27. Maar ik ben nu weer op weg om net zo actief te worden als voor de zwangerschap. En in de tussentijd breng ik dagelijks een bezoekje aan alle, voor mij interessante, vacaturesites. Zoals ik dat later vast vaak genoeg tegen mijn dochter zal zeggen, zeg ik dit nu tegen mijzelf: HET KOMT WEL GOED, SCHATJE!

 

Bron: afbeelding