18 weken zwanger | Ziekenboeg, schuiven met meubels en eerste schopjes

Joehoe, het is weer tijd voor een nieuwe update! Vandaag ben ik 18 weken zwanger en natuurlijk stond de afgelopen week geheel in het teken van kerst! Jammer alleen dat iedereen, behalve ik, ziek was en ik daardoor werd omgedoopt tot hoofd ziekenverzorging… Ook schoven we met meubels op de babykamer. Dat zorgde niet alleen voor harde buiken, maar ik voelde ook de eerste duidelijke schopjes! Lees je mee?

Babykamer

Je kent dat wel: de feestdagen komen eraan dus wat besloot deze verstandige huisvrouw te doen? Een flinke ronde door het huis maken natuurlijk! Alles afstoffen, stofzuigen en dweilen, de was wegwerken, de bakken met kinderkleding verder sorteren, cadeautjes voor onder de kerstboom inpakken en noem maar op. Zo had ik lekker alles aan kant voor de feestdagen en kon ik ook mooi even rustig aan doen. Zo was het plan in ieder geval… Op zondag schoven Erik en ik samen met de meubels in de babykamer, waar Niene nu nog slaapt. Ik heb natuurlijk allerlei plannen in mijn hoofd zoals een nieuwe kleur op één muur, maar kon het eigenlijk wel wat ik in mijn hoofd had? Gelukkig bleek het te kunnen, al staat de kast nu wel vrij ver voor het lichtknopje. Maar we kunnen er nog prima bij dus ik reken het goed ;) Ik ben nu 18 weken zwanger en het lijkt misschien wat vroeg om hier al mee bezig te zijn, maar toch vliegt de tijd voorbij en dan is het wel handig om deze ‘dubbelcheck’ even uit te voeren. Ik vind het gewoon zo speciaal om bij alle drie de baby’s een andere opstelling te hebben! De kamer ziet er nu alweer heel anders uit, alleen maar door alle meubels op een andere plek te zetten. Zodra we er verder mee aan de slag gaan, zal ik jullie natuurlijk foto’s laten zien in deze updates.

Ziekenboeg

Goed voorbereid, met een schoon huis en een redelijk ‘lege’ wasmand gingen we 24 december op pad naar ons eerste kerstdiner. Het was reuze gezellig, we aten lekker en ik hield het best lang vol. En dat terwijl ik de afgelopen dagen ’s avonds kapot moe was! We bleven een nachtje bij mijn ouders slapen en reden de volgende dag, op eerste kerstdag, door naar de familie in Friesland. Klaar voor kerstdiner nummer twee! De stemming op de achterbank was prima en eenmaal aangekomen gaven we de kinderen hun broodje als lunch. Daarna ging Niene even een dutje doen in het campingbedje. Na een klein uurtje was ze weer wakker en wilde Erik haar van boven halen, zodat we een rondje konden wandelen samen. Helaas liep het anders, want Niene voelde zich blijkbaar minder fit dan haar humeur deed vermoeden. Gevolg: Erik werd totaal ondergespuugd en zat de rest van de middag in een geleende campingsmoking aan het kerstdiner. Niene bleef maar spugen, dus we hebben snel wat gegeten en zijn toen begonnen aan de twee uur durende rit naar huis. Erik zat tussen beide kinderen in en dat was maar goed ook, want Niene werd steeds zieker. Eenmaal thuis belandden we nog twee keer met haar onder de douche en moesten we haar bed nog veel vaker verschonen. Helaas bleek het virus de volgende dag zijn werk te hebben gedaan en was ook Erik ziek. Suus hing er flink tegenaan, maar ontsprong uiteindelijk toch de dans. En ik? Ik had nergens last van, al werd ik niet heel vrolijk van de vieze was en de geur. Laten we het erop houden dat ik, in plaats van rustig aan doen, de kerst al wasmachines vullend, was opvouwend en gezinsleden verzorgend heb doorgebracht. Never a dull moment!

Schopjes!

Zo vloog de week voorbij en ben ik vandaag alweer 18 weken zwanger! Ik voelde tot vorige week de baby maar heel mondjesmaat, deze week werd dat al veel duidelijker. Gelukkig maar, want ik voelde Suus en Niene véél eerder en zat er best al een tijdje op te wachten. Ik was ook vrij veel in beweging deze week door het huishouden en de ziekenboeg. Daardoor had ik weinig rustige momentjes, maar op tweede kerstdag plofte ik ’s avonds op de bank met kaarsjes aan, een ijsje en een kopje thee én de herhaling van All You Need Is Love. Eenmaal ontspannen op de bank duurde het niet lang voordat ik het voelde: schopjes! De komende weken zal dat natuurlijk al snel nóg duidelijker worden, maar ik ben wel blij dat ik haar nu zo duidelijk voel. Het is toch een bevestiging dat er daarbinnen écht een mensje groeit. Bij de echo’s is verteld dat de placenta aan de voorkant ligt, dat kan ook de reden zijn waarom ik haar nog niet zo goed voel. Dat ik vooral aan de zijkant beweging voel, bevestigt dat natuurlijk. Bij Niene lag de placenta op dezelfde plek en daarom weet ik uit ervaring dat als de baby genoeg kracht heeft, er echt nog genoeg beweging gevoeld gaat worden. Gewoon geduld hebben dus! Zo tellen we af naar 2020 en de volgende update…

Ik was dus 18 weken zwanger toen ik deze baby voor het eerst goed voelde. Bij hoeveel weken zwangerschap voelde jij de baby voor het eerst? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!